روضه محرم شب اول [ دهه سوم محرم 1444 هجری قمری ]

روضه محرم شب اول [ دهه سوم محرم 1444 هجری قمری ]

روضه محرم شب اول در مورد بعثت و برانگیخته شدن و نفخ صور صحبت شده است.

روضه شب اول [همراه با فایل صوتی]

متن سخنرانی شب اول

بسم الله الرحمن الرحیم

نفخ صور

یکی از مهمترین اجزای اعتقاد ما، بحث بعثت و برانگیخته شدن است که هرکس بدان اعتقاد نداشته باشد، ایمانش کامل نیست.

 دو نوع نفخ صور اتفاق می افتد: یکی اماته و یکی احیا.

نکته: بحث مرگ ناگهانی اهل زمین با صیحه اتفاق می افتد اما درک حقیقت مرگ با نفخ صور اماته منجر می شود! زیرا عده ای با از دنیا رفتن شان، مرگ را تجربه نمی کنند. برای مثال به گفته قرآن شهدا زنده هستند، پس آنها هم باید یکبار مرگ را بچشند و آن با نفخ صور اولی در برزخ اتفاق می افتد. در برزخ تمام موجودات زمین و آسمان با نفخ صور اماته که همان نفخ صور اولی است، مرگ را می چشند. (کلُ نفسِ ذائقهُ الموت)

پس از آن نفخ صور دوم که احیاست، اتفاق می افتد و همه باید وارد صحرای محشر شوند. امام حسین علیه السلام می فرمایند: «خدا ۵۰ هزار عالم و پنجاه هزار آدم و نسل بعدش را خلق کرد.» پس قرار است همه اینها وارد صحرای محشر شوند!

به گفته پیامبر صلی الله علیه و آله بیشترین چیزی که وحشت فرد را در روز محشر زیاد می کند، این است که آشنا ببیند! و این وحشت بخاطر حق الناس است.

انسان هایی به شکل حیوان!

معاذ بن جبل از پیامبر صلی الله علیه و آله سؤال کرد: آیا همه در صحرای محشر به صورت آدمی وارد می شوند؟ پیامبر صلی الله علیه و آله به او فرمودند: سؤال مهمی پرسیدی، پس به جوابش دقت کن: عده ای هستند که شهادتین را گفته اند و به ظاهر مسلمانند اما خدا اجازه نمی دهد که حشرشان به صورت آدمی باشد! یک عده حشرشان به صورت میمون است و آنها گروهی هستند که از روحیات سخن چینی برخوردار بودند.

سخن چینی

در این باره حدیثی از امام صادق علیه السلام روایت شده که می فرمایند: آدم سخن چین قاتل ۳ گروه است:

۱- خودش: زیرا با سخن چینی خودش را از رحمت خداوند مهربان محروم می کند.

در باب گروه اول، داستانی نقل شده که بنی اسرائیل از نعمت باران محروم شدند و به نزد حضرت موسی علیه السلام رفتند و از ایشان خواستند که برایشان دعا کند. حضرت موسی نماز باران خواندند اما هیچ اتفاقی نیفتاد! به نزد مردم آمدند و گفتند میان شما کسی است که خدا از او متنفر است. تا او در این جمع باشد، خدا دعای من را هم قبول نمی کند.

زیرا او خصلت دو بهم زنی دارد. آن فرد که متوجه شد منظور اوست، شروع کرد به توبه کردن، ناگهان ابرهای سیاه و تیره در آسمان آمدند و باران گرفت. حضرت موسی علیه السلام به خداوند گفت: آن شخص را به من معرفی کن تا به او تبریک بگویم. خداوند فرمود: من سخن چینی کنم؟! آن زمان که گناهکار بود، آبرویش را نبردم. حال که دیگر به آغوش ما بازگشته است.

نکته: دو عامل است است که آدمی را به سایه سار عرش خداوند می رساند: 1- پدر مادر داری 2- تهذیب نفس، زمانی که وسوسه به سخن چینی می شوید.

2- کسی که برای سخن چینی به او رجوع می کند:

نکته: فردی در محضر امیرالمؤمنین علیه السلام بود. شروع کرد به سخن چینی از رفیقش؛ حضرت به قنبر دستور دادند که او را از خانه من بیرون کنید و به او گفتند: به خاطر این حرفت که آبروی دوستت را پیش من بردی، خدا هم تو را حفظ نخواهد کرد و آبرویت را خواهد برد.

3- کسی که درباره او حرف زده شده

نتیجه: متوجه می شویم که هر سخنی که باعث کدورت بشود و مصداق غیبت نباشد، سخن چینی است.

گروه دوم که در صحرای محشر بصورت انسان نیستند

دومین گروهی که به گفته پیامبر صلی الله علیه و آله وارد صحرای محشر می شوند اما از هیبت آدمی برخوردار نیستند. کسانی هستند که اهل مال حرام هستند. این افراد حشرشان به صورت خوک است!

 از پیامبر] روایت داریم که هر امتی از امت های ۱۲۴۰۰۰ پیامبر یک عامل انحراف شبیه گوساله سامری داشتند و گوساله سامری امت من پول است.

دو گروه اهل نجات

معاذ بن جبل در ادامه از پیامبر صلی الله علیه و آله پرسید: آیا راهی هست که در صحرای محشر وحشت مان کم باشد؟ پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند: بله از خداوند خواستم حشر امیرالمؤمنین علیه السلام را زودتر از من قرار دهد تا زمانی که از قبر بیرون می آیم، اول چشمم به جمال او بیفتد.

دو گروه از امت من هستند که در صحرای محشر وقتی می خواهند خاک را از صورت خود کنار بزنند، جوان خوش سیمایی به تحیت گفتن ایشان می آید و آنها را با احترام در مسیر می برد. آنها از معطلی قیامت به دور هستند و بعد از محشر بلافاصله وارد بهشت می شوند. آن جوان خوش سیما می گوید: من شادی ای هستم که در فلان سال فلان ماه فلان روز، دل فلان مؤمن را شاد کردی. من صورت مجسم آن شادی هستم. (مثل لبخند زدن به شریک زندگی که هفتاد نوع بلا را دفع می کند که یکی از آنها دور شدن از ترس قیامت است.)

پیامبر] در حدیث دیگری می فرمایند: کسی که اهل شاد کردن دل بقیه مؤمنان باشد اما با خانواده خود عبوس رفتار کند، خدا صدقه اش را از او قبول نمی کند!

گروه دیگری هم هستند که زمانی که می خواهند از قبر خود بیرون بیایند، خداوند دو فرشته را به سمت قبرشان می فرستد که به آنها می گویند: از این تشریفات نترسید. آنها کسانی بودند که در زمان زنده بودنشان مقید به پوشاندن لباس به کسانی بودند که لباس نداشتند.

مصداق لباس هم می تواند لباس مادی باشد، هم لباس تقوا که اجر هر دو دور شدن از ترس قیامت است.