دعای سمات – مجموعه ادعیه مهدوی
دعای سمات (خواندن این دعا در آخرین ساعات روز جمعه و شب های شنبه مستحب است)
دعای سمات را شیخ طوسی در مصباح المتهجد، ابن طاووس در جمال الاسبوع، کفعمی در البلد الامین و مصباح، مجلسی در بحارالانوار و زاد المعاد با سندهای معتبر از محمد بن عثمان عمری (از نواب خاص امام زمان (عجل الله تعالی فرجه)) با واسطه از امام صادق (علیه السلام) و ایشان از پدرشان امام محمد باقر (علیه السلام) نقل شده است.
سید بن طاووس در جمال الاسبوع این دعا را از سه طریق نقل می‌کند. شیخ عباس قمی این دعا را در مفاتیح الجنان به نقل از مصباح شیخ طوسی آورده است. بنا به گفته علامه مجلسی این دعا در بین اصحاب در غایت شهرت بوده و به طور منظم آن را می‌خواندند.
زمان قرائت دعای سمات
خواندن این دعا در آخرین ساعات روز جمعه و شب های شنبه مستحب است و نیز هرکه در وقت رفتن به جایی یا طلب حاجتی و یا روی آوردن به دشمنی که از او بیمناک است یا زمامداری که از او هراسان است این دعا را بخواند حاجت او برآورده می‌شود و از شر دشمن محفوظ می ماند.
و هر کس نتواند این دعا را بخواند این دعا را بنویسد و بر بازوی خود ببندد یا در بغل بگذارد، همان تأثیر را دارد. شیعیان دعای سمات را در ساعات پایانی روز جمعه به صورت جمع در مکان‌های مذهبی، یا به صورت فردی می‌خوانند.
فایل صوتی دعای سمات با صدای آقای صدقی
متن دعای سمات
بِسم الله الرّحمن الرَّحیم
به نام خداوند بخشنده مهربان
اللهُمَّ اِني اَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ الْعَظيمِ الاَعْظَمِ
خدایا! از تو خواستارم به نام بزرگت آن نام بزرگ‌تر
الاَعَزِّ الاَجَلِّ الاَكْرَمِ اَلَّذي اِذا دُعيتَ
عزیزتر باشکوه‌تر گرامی‌تر که چون بر درهای بسته آسمان
بِهِ عَلى مَغالِقِ أبْوابِ السَماءِ لِلْفَتْحِ بِالرَّحْمَةِ انْفَتَحَتْ
با آن نام خوانده شوی که به رحمت گشوده شوند باز می‌شوند
وَاِذا دُعيتَ بِهِ عَلى مَضَايقِ أبْوابِ الاَرضِ
و چون با آن بر درهای ناگشوده زمین خوانده شوی
لِلِفَرَجِ انْفَرَجَتْ وَ إِذَا دُعِيتَ بِهِ عَلَى الْعُسْرِ لِلْيُسْرِ
برای فرج گشوده شود و چون با آن برای آسان شدن سختی خوانده شوی،
تَيَسَّرَتْ وَ إِذَا دُعِيتَ بِهِ عَلَى الْأَمْوَاتِ لِلنُّشُورِ
آسان گردند و چون با آن بر مردگان برای زنده شدن خوانده شوی،
انْتَشَرَتْ وَ إِذَا دُعِيتَ بِهِ عَلَى كَشْفِ الْبَأْسَاءِ
زنده شوند و چون با آن برای رفع سختی و زیان خوانده شوی
وَ الضَّرَّاءِ انْكَشَفَتْ وَ بِجَلالِ وَجْهِكَ الْكَرِيمِ
برطرف گردد و می‌خوانمت به شکوه جلوه‌ی گرامی ات
أَكْرَمِ الْوُجُوهِ وَ أَعَزِّ الْوُجُوهِ الَّذِي عَنَتْ لَهُ الْوُجُوهُ
گرامی‌ترین جلوه‌ها و عزیزترین آنان‌که چهره‌ها
وَ خَضَعَتْ لَهُ الرِّقَابُ وَ خَشَعَتْ لَهُ الْأَصْوَاتُ
در برابرش خوار گشته و گردن‌ها خاضع شده و صداها آهسته گشته
وَ وَجِلَتْ لَهُ الْقُلُوبُ مِنْ مَخَافَتِكَ وَ بِقُوَّتِكَ الَّتِي
و دل‌ها در برابر آن هراسناک شده‌اند از ترس تو
بِهَا تُمْسِكُ السَّمَاءَ أَنْ تَقَعَ عَلَى الْأَرْضِ إِلا بِإِذْنِكَ
تو را می‌خوانم به نیرویت که با آن آسمان‌ها را نگاه داشتی از اینکه بر زمین افتد مگر به اجازه تو
وَ تُمْسِكُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ أَنْ تَزُولا وَ بِمَشِيَّتِكَ
با آن آسمان‌ها و زمین را از اینکه ویران شوند نگاه داشتی و می‌خوانمت به اراده ات
الَّتِي دَانَ [كَانَ ] لَهَا الْعَالَمُونَ، وَ بِكَلِمَتِكَ الَّتِي خَلَقْتَ
که جهانیان در برابرش مطیع‌اند؛ و به کلمه‌ات که با آن خلق کردی
بِهَا السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ بِحِكْمَتِكَ الَّتِي
با آن آسمان‌ها و زمین را و به حکمتت که با آن
صَنَعْتَ بِهَا الْعَجَائِبَ وَ خَلَقْتَ بِهَا الظُّلْمَةَ وَ جَعَلْتَهَا لَيْلاً
شگفتی‌ها را ساختی و تاریکی را با آن پدیدآوردی و آن را شب قرار دادی
وَ جَعَلْتَ اللَّيْلَ سَكَناً [مَسْكَنا] وَ خَلَقْتَ بِهَا النُّورَ
و شب را برای آرامش مقرّر داشتی و هم با آن حکمت، نور را آفریدی
وَ جَعَلْتَهُ نَهَاراً وَ جَعَلْتَ النَّهَارَ نُشُوراً مُبْصِراً
و آن را روز قرار دادی و روز را مایه جنبش و بینایی سنجش ساختی
وَ خَلَقْتَ بِهَا الشَّمْسَ وَ جَعَلْتَ الشَّمْسَ ضِيَاءً
و نیز با آن خورشید را آفریدی و خورشید را مایه تابش نمودی
وَ خَلَقْتَ بِهَا الْقَمَرَ وَ جَعَلْتَ الْقَمَرَ نُوراً،
و با آن ماه را پدید آوردی و ماه را نورانی ساختی
وَ خَلَقْتَ بِهَا الْكَوَاكِبَ وَ جَعَلْتَهَا نُجُوماً وَ بُرُوجاً
و با آن ستارگان را خلق کردی و آنها را اخترانی تابناک و برج‌ها
وَ مَصَابِيحَ وَ زِينَةً وَ رُجُوماً وَ جَعَلْتَ لَهَا
و چراغ ها و زینت و عامل راندن شیاطین قرار دادی
مَشَارِقَ وَ مَغَارِبَ وَ جَعَلْتَ لَهَا مَطَالِعَ وَ مَجَارِيَ
برای ستارگان مشرق‌ها و مغرب‌ها و نیز طلوع گاه ها و گردشگاه ها
وَ جَعَلْتَ لَهَا فَلَكا وَ مَسَابِحَ وَ قَدَّرْتَهَا فِي السَّمَاءِ
مقرّر ساختی و برای آنها مدارهایی که در آنها شناورند قرار دادی و برای آنها در آسمان
مَنَازِلَ فَأَحْسَنْتَ تَقْدِيرَهَا وَ صَوَّرْتَهَا فَأَحْسَنْتَ
منزلگاه هایی مقدر فرمودی پس چه نیکو تقدیر نمودی و صورتگری کردی
تَصْوِيرَهَا وَ أَحْصَيْتَهَا بِأَسْمَائِكَ إِحْصَاءً وَ دَبَّرْتَهَا
و چه نیکو صورتشان دادی و بانام‌هایت آنها را بر شمردی، شمردنی درخور
بِحِكْمَتِكَ تَدْبِيراً وَ أَحْسَنْتَ [فَأَحْسَنْتَ ] تَدْبِيرَهَا
و به حکمتت تدبیر نمودی، تدبیری شایسته و چه نیکو تدبیر کردی
وَ سَخَّرْتَهَا بِسُلْطَانِ اللَّيْلِ وَ سُلْطَانِ النَّهَارِ
و با تسلّط بخشیدن شب و روز
وَ السَّاعَاتِ وَ عَدَدِ السِّنِينَ وَ الْحِسَابِ
و ساعات بر آنها شمارش سال ها و ثبت حساب را شناساندی
وَ جَعَلْتَ رُؤْيَتَهَا لِجَمِيعِ النَّاسِ مَرْئً وَاحِداً
و دیدن آنها را برای همه مردم یکسان نمودی
وَ أَسْأَلُكَ اللَّهُمَّ بِمَجْدِكَ الَّذِي كَلَّمْتَ بِهِ عَبْدَكَ
و خدایا! از تو می‌خواهم به عظمتت که با آن بنده
وَ رَسُولَكَ مُوسَى بْنَ عِمْرَانَ عَلَيْهِ السَّلامُ فِي الْمُقَدَّسِينَ
و فرستاده ات موسی بن عمران (درود بر او) در میان قدسیان
فَوْقَ إِحْسَاسِ الْكَرُوبِينَ فَوْقَ غَمَائِمِ النُّورِ
برتر از احساس کرّوبیان فراتر از سحاب های نور
فَوْقَ تَابُوتِ الشَّهَادَةِ فِي عَمُودِ النَّارِ
بر فراز تابوت شهادت، در عمودی از آتش
وَ فِي طُورِ سَيْنَاءَ وَ فِي جَبَلِ حُورِيثَ فِي الْوَادِ الْمُقَدَّسِ
و در طور سینا و در کوه حوریث، در وادی مقدّس
فِي الْبُقْعَةِ الْمُبَارَكَةِ مِنْ جَانِبِ الطُّورِ الْأَيْمَنِ
در بقعه با برکت از جانب راست کوه طور
مِنَ الشَّجَرَةِ وَ فِي أَرْضِ مِصْرَ بِتِسْعِ آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ
از دل درخت و در زمین مصر، با نه معجزه آشکار
وَ يَوْمَ فَرَقْتَ لِبَنِي إِسْرَائِيلَ الْبَحْرَ وَ فِي الْمُنْبَجِسَاتِ
و روزی که دریا را برای بنی‌اسرائیل شکافتی و در چشمه های جوشنده
الَّتِي صَنَعْتَ بِهَا الْعَجَائِبَ فِي بَحْرِ سُوفٍ
که با آن شگفتی هایی در دریای سوف برساختی
وَ عَقَدْتَ مَاءَ الْبَحْرِ فِي قَلْبِ الْغَمْرِ كَالْحِجَارَةِ
و آب دریا را در دل گرداب همانند سنگ سخت بستی
وَ جَاوَزْتَ بِبَنِي إِسْرَائِيلَ الْبَحْرَ وَ تَمَّتْ كَلِمَتُكَ
و بنی‌اسرائیل را از دریا به خشکی رساندی، وعده‌ی
الْحُسْنَى عَلَيْهِمْ بِمَا صَبَرُوا وَ أَوْرَثْتَهُمْ مَشَارِقَ
نیکویت بر آنان کامل گشت به خاطر آنکه شکیبایی ورزیدند و آنان را وارث مشارق
الْأَرْضِ وَ مَغَارِبَهَا الَّتِي بَارَكْتَ فِيهَا لِلْعَالَمِينَ
و مغارب زمینی که در آن جهانیان را برکت دادی
وَ أَغْرَقْتَ فِرْعَوْنَ وَ جُنُودَهُ وَ مَرَاكِبَهُ فِي الْيَمِّ
و فرعون و سپاهیان و مرکب‌هایش را در دریا غرق کردی
وَ بِاسْمِكَ الْعَظِيمِ الْأَعْظَمِ الْأَعَزِّ الْأَجَلِّ الْأَكْرَمِ
و به نام بزرگت آن نام بزرگ تر، باشکوه تر، گرامی تر و به بزرگی ات که با آن
وَ بِمَجْدِكَ الَّذِي تَجَلَّيْتَ بِهِ لِمُوسَى كَلِيمِكَ عَلَيْهِ السَّلامُ فِي طُورِ سَيْنَاءَ
بر موسی کلیمت (درود بر او) در طور سینا جلوه کردی
وَ لِإِبْرَاهِيمَ عَلَيْهِ السَّلامُ خَلِيلِكَ مِنْ قَبْلُ فِي مَسْجِدِ الْخَيْفِ
و نیز برای ابراهیم (درود بر او) خلیلت پیش از آن در مسجد خیف
وَ لِإِسْحَاقَ صَفِيِّكَ عَلَيْهِ السَّلامُ فِي بِئْرِ شِيَعٍ
و برای اسحاق برگزیده ات (درود بر او) در چاه شیع
وَ لِيَعْقُوبَ نَبِيِّكَ عَلَيْهِ السَّلامُ فِي بَيْتِ إِيلٍ
و برای یعقوب (درود بر او) پیامبرت در بیت ایل
وَ أَوْفَيْتَ لِإِبْرَاهِيمَ عَلَيْهِ السَّلامُ بِمِيثَاقِكَ
وفا کردی به پیمانت برای ابراهیم (درود بر او)
وَ لِإِسْحَاقَ بِحَلْفِكَ وَ لِيَعْقُوبَ بِشَهَادَتِكَ
و به سوگندت برای اسحاق و به شهادتت برای یعقوب
وَ لِلْمُؤْمِنِينَ بِوَعْدِكَ وَ لِلدَّاعِينَ بِأَسْمَائِكَ فَأَجَبْتَ
به وعده ات برای اهل ایمان و برای دعا خوانان به نام‌هایت که اجابتشان کردی
وَ بِمَجْدِكَ الَّذِي ظَهَرَ لِمُوسَى بْنِ عِمْرَانَ عَلَيْهِ السَّلامُ
و به بزرگی ات که برای موسی بن عمران (درود بر او)
عَلَى قُبَّةِ الرُّمَّانِ وَ بِآيَاتِكَ الَّتِي وَقَعَتْ عَلَى أَرْضِ مِصْرَ
در قبّه رمّان نمایان شد و به نشانه هایت که در زمین مصر
بِمَجْدِ الْعِزَّةِ وَ الْغَلَبَةِ بِآيَاتٍ عَزِيزَةٍ وَ بِسُلْطَانِ الْقُوَّةِ
به بزرگواری عزّت و غلب ه‌ات واقع شد، با نشانه های تحسین برانگیز و حاکمیت نیرومند
وَ بِعِزَّةِ الْقُدْرَةِ وَ بِشَأْنِ الْكَلِمَةِ التَّامَّةِ وَ بِكَلِمَاتِكَ
و در سایه قدرت پرشکوهت، به مقام کلمه تامّه و کلماتی که
الَّتِي تَفَضَّلْتَ بِهَا عَلَى أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ
فضیلت دادی با آن بر اهل آسمان ها و زمین
وَ أَهْلِ الدُّنْيَا وَ أَهْلِ الْآخِرَةِ وَ بِرَحْمَتِكَ الَّتِي مَنَنْتَ بِهَا
و اهل دنیا و آخرت عطا و بخشش نمودی و به رحمتت
عَلَى جَمِيعِ خَلْقِكَ وَ بِاسْتِطَاعَتِكَ الَّتِي أَقَمْتَ بِهَا عَلَى الْعَالَمِينَ
که با آن بر همه آفریدگانت بخشش کردی و به توانایی‌ات که با آن جهانیان را برپا داشتی
وَ بِنُورِكَ الَّذِي قَدْ خَرَّ مِنْ فَزَعِهِ طُورُ سَيْنَاءَ
و به نورت که از هراسش طور سینا بر خاک افتاد
وَ بِعِلْمِكَ وَ جَلالِكَ وَ كِبْرِيَائِكَ وَ عِزَّتِكَ وَ جَبَرُوتِكَ
و به دانش و شکوه و بزرگی و عزّت و جبروتت
الَّتِي لَمْ تَسْتَقِلَّهَا الْأَرْضُ وَ انْخَفَضَتْ لَهَا السَّمَاوَاتُ
که زمین تاب آن را نیاورد و آسمان ها در برابرش زانو زدند
وَ انْزَجَرَ لَهَا الْعُمْقُ الْأَكْبَرُ وَ رَكَدَتْ لَهَا الْبِحَارُ وَ الْأَنْهَارُ
در برابرش عمق فروردین زمین فروتر گشت و دریاها و نهرها
وَ خَضَعَتْ لَهَا الْجِبَالُ وَ سَكَنَتْ لَهَا الْأَرْضُ بِمَنَاكِبِهَا
در آستانش از حرکت ایستاد و کوه‌ها فروتن شد و زمین با شانه‌هایش آرام گشت؛
وَ اسْتَسْلَمَتْ لَهَا الْخَلائِقُ كُلُّهَا وَ خَفَقَتْ لَهَا الرِّيَاحُ
و تسلیم شدند همه آفریدگان در برابر آن و بادها در وزیدن خود در برابرش پریشان گشتند
فِي جَرَيَانِهَا وَ خَمَدَتْ لَهَا النِّيرَانُ فِي أَوْطَانِهَا
و آتش‌ها به درگاهش در جایگاه خویش خاموش شدند
وَ بِسُلْطَانِكَ الَّذِي عُرِفَتْ لَكَ بِهِ الْغَلَبَةُ دَهْرَ الدُّهُورِ
و به فرمانروایی ات که با آن همواره به پیروزی شناخته شدی
وَ حُمِدْتَ بِهِ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِينَ وَ بِكَلِمَتِكَ
و با آن در آسمان ها و زمین ستوده گشتی و به کلمه ات
كَلِمَةِ الصِّدْقِ الَّتِي سَبَقَتْ لِأَبِينَا آدَمَ عَلَيْهِ السَّلامُ
کلمه صدقی که به رحمت و بخشش برای پدرمان آدم (درود بر او)
وَ ذُرِّيَّتِهِ بِالرَّحْمَةِ وَ أَسْأَلُكَ بِكَلِمَتِكَ الَّتِي غَلَبَتْ كُلَّ شَيْ ءٍ
و نسلش پیشی گرفت و از تو خواستارم به کلمه ات که بر هر چیز چیره گشت
وَ بِنُورِ وَجْهِكَ الَّذِي تَجَلَّيْتَ بِهِ لِلْجَبَلِ فَجَعَلْتَهُ دَكّا
و به نور جلوه ات که با آن بر کوه تجلّی نمودی و آن را فرو پاشیدی
وَ خَرَّ مُوسَى صَعِقاً، وَ بِمَجْدِكَ الَّذِي ظَهَرَ
و موسی مدهوش درافتاد؛ و به بلندای جاهت
عَلَى طُورِ سَيْنَاءَ فَكَلَّمْتَ بِهِ عَبْدَكَ وَ رَسُولَكَ
که بر طور سینا نمایان شد، پس با آن، سخن گفتی با بنده و رسولت
مُوسَى بْنَ عِمْرَانَ وَ بِطَلْعَتِكَ فِي سَاعِيرَ
موسی بن عمران و به پرتو فروزانت در ساعیر [کوهی در حجاز]
وَ ظُهُورِكَ فِي جَبَلِ فَارَانَ بِرَبَوَاتِ الْمُقَدَّسِينَ
و ظهور پر فروغت در فاران [کوهی نزدیک مکه و محل مناجات پیامبر] در جایگاه بلند قدسیان
وَ جُنُودِ الْمَلائِكَةِ الصَّافِّينَ وَ خُشُوعِ الْمَلائِكَةِ الْمُسَبِّحِينَ
و با سپاهیان صف کشیده از فرشتگان و خشوع فرشتگان تسبیح کننده
وَ بِبَرَكَاتِكَ الَّتِي بَارَكْتَ فِيهَا عَلَى إِبْرَاهِيمَ خَلِيلِكَ عَلَيْهِ السَّلامُ
به برکاتت که بدان ها بر ابراهیم خلیلت (درود بر او)
فِي أُمَّةِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ
در امّت محمّد (درود خدا بر او و خاندانش)
وَ بَارَكْتَ لِإِسْحَاقَ صَفِيِّكَ فِي أُمَّةِ عِيسَى عَلَيْهِمَا السَّلامُ
و بر اسحاق برگزیده ات در امّت عیسی (درود بر آن دو)
وَ بَارَكْتَ لِيَعْقُوبَ إِسْرَائِيلِكَ فِي أُمَّةِ مُوسَى عَلَيْهِمَا السَّلامُ
و بر یعقوب اسرائیلت در امت موسی (درود بر آن دو)
وَ بَارَكْتَ لِحَبِيبِكَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ
و بر محبوب خویش محمّد (درود خدا بر او و خاندانش)
فِي عِتْرَتِهِ وَ ذُرِّيَّتِهِ وَ [فِي ] أُمَّتِهِ
در عترت و فرزندانش و امّتش برکت نهادی
اللَّهُمَّ وَ كَمَا غِبْنَا عَنْ ذَلِكَ وَ لَمْ نَشْهَدْهُ
خدایا! و چنان‌که از آن رخدادها به دور بودیم و آن وقایع را شاهد نبودیم
وَ آمَنَّا بِهِ وَ لَمْ نَرَهُ صِدْقاً وَ عَدْلاً
و به آنها درحالی که ندیدیم ایمان آوردیم، ایمان از روی راستی و درستی
أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ
از تو خواستارم بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستی
أَنْ تُبَارِكَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
و بر محمّد و خاندان محمّد برکت دهی
وَ تَرَحَّمَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
و بر محمّد و خاندان محمّد بسیار مهر ورزی
كَأَفْضَلِ مَا صَلَّيْتَ وَ بَارَكْتَ وَ تَرَحَّمْتَ
همچون بهترین درود و برکت و رحمتی که
عَلَى إِبْرَاهِيمَ وَ آلِ إِبْرَاهِيمَ إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ
بر ابراهیم و خاندان ابراهیم فرستادی، تو ستوده‌ی والایی
فَعَّالٌ لِمَا تُرِيدُ وَ أَنْتَ عَلَى كُلِّ شَيْ ءٍ قَدِيرٌ
هرچه را بخواهی انجام می‌دهی و تو بر هر چیز توانایی
پس حاجت خود را ذکر می‌کنى و می‌گویى:
اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الدُّعَاءِ وَ بِحَقِّ هَذِهِ الْأَسْمَاءِ
خدایا! به حق این دعا و به حق این نام هایی
الَّتِي لا يَعْلَمُ تَفْسِيرَهَا وَ لا يَعْلَمُ بَاطِنَهَا غَيْرُكَ
که تفسیر و باطن آنها را جز تو کسی نمی داند
صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بِي مَا
بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و با من چنان کن
أَنْتَ أَهْلُهُ وَ لا تَفْعَلْ بِي مَا أَنَا أَهْلُهُ
که شایسته توست نه آنچه را من سزاوارم
وَ اغْفِرْ لِي مِنْ ذُنُوبِي مَا تَقَدَّمَ مِنْهَا وَ مَا تَأَخَّرَ
و از گناهانم آنچه را گذشته و آنچه را خواهد آید بیامرز
وَ وَسِّعْ عَلَيَّ مِنْ حَلالِ رِزْقِكَ وَ اكْفِنِي مَئُونَةَ
و بر من وسعت بخش از روزی حلالت مرا از رنج
إِنْسَانِ سَوْءٍ وَ جَارِ سَوْءٍ وَ قَرِينِ سَوْءٍ وَ سُلْطَانِ سَوْءٍ
انسان بد و همسایه بد و هم‌نشین بد و پادشاه بد کفایت کن
إِنَّكَ عَلَى مَا تَشَاءُ قَدِيرٌ وَ بِكُلِّ شَيْ ءٍ عَلِيمٌ
همانا تو بر هرچه بخواهی توانایی و به همه‌چیز دانایی،
آمِينَ رَبَّ الْعَالَمِينَ وَ أَنْتَ عَلَى كُلِّ شَيْ ءٍ قَدِيرٌ
دعایم را اجابت کن ای پروردگار جهانیان، تو بر هر چیز توانایی
هر حاجت که دارى ذكر كن و بگو:
يَا اللَّهُ يَا حَنَّانُ يَا مَنَّانُ يَا بَدِيعَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ
اى خدا، اى بسیار مهربان، اى بخشایشگر، اى پدیدآورنده‌ی آسمان‌ها و زمین
يَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِكْرَامِ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
اى دارنده هیبت و شکوه، اى مهربان‌ترین مهربانان
و علاّمه مجلسى از كتاب «مصباح» سيّد ابن باقى نقل كرده كه بعد از دعاى سمات اين دعا را بخواند:
اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الدُّعَاءِ وَ بِحَقِّ هَذِهِ الْأَسْمَاءِ
خدایا! به حق این دعا و به حق این نام هایی
الَّتِي لا يَعْلَمُ تَفْسِيرَهَا وَ لا تَأْوِيلَهَا وَ لا بَاطِنَهَا
که نه تفسیر و تأویلش و نه باطن
وَ لا ظَاهِرَهَا غَيْرُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
و ظاهرش را کسی جز تو نمی‌داند، از تو خواستارم که بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستی
وَ أَنْ تَرْزُقَنِي خَيْرَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ
و خیر دنیا و آخرت را روزی ام گردانی
پس حاجات خود را بخواهد و بگويد:
وَ افْعَلْ بِي مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ لا تَفْعَلْ بِي مَا أَنَا أَهْلُهُ
با من آنچه شایسته تو است انجام ده نه آنچه سزاوار من است
وَ انْتَقِمْ لِي مِنْ فُلانِ بْنِ فُلانٍ
و انتقام مرا از فلان فرزند فلان بگیر
سپس بگويد:
وَ اغْفِرْ لِي مِنْ ذُنُوبِي مَا تَقَدَّمَ مِنْهَا
گناهانم را آنچه بوده و آنچه خواهد بود بیامرز
وَ مَا تَأَخَّرَ وَ لِوَالِدَيَّ وَ لِجَمِيعِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ
پدر و مادرم و همه مردان و زنان باایمان را مشمول آمرزشت قرار داده
وَ وَسِّعْ عَلَيَّ مِنْ حَلالِ رِزْقِكَ وَ اكْفِنِي مَئُونَةَ
و بر من از روزی حلالت وسعت عنایت کن و مرا از شر
إِنْسَانِ سَوْءٍ وَ جَارِ سَوْءٍ وَ سُلْطَانِ سَوْءٍ وَ قَرِينِ سَوْءٍ
انسان بد و همسایه بد و پادشاه بد و هم‌نشین بد
وَ يَوْمِ سَوْءٍ وَ سَاعَةِ سَوْءٍ وَ انْتَقِمْ لِي مِمَّنْ يَكِيدُنِي
و روز بد و ساعت بد کفایت فرما و از کسی که بر من حیله می ورزد
وَ مِمَّنْ يَبْغِي عَلَيَّ وَ يُرِيدُ بِي وَ بِأَهْلِي وَ أَوْلادِي
و بر من ستم می‌کند انتقام بگیر و هم انتقام بگیر از آنکه بخواهد بر من خانواده‌ام و فرزندانم
وَ إِخْوَانِي وَ جِيرَانِي وَ قَرَابَاتِي مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ
و برادرانم و همسایگانم و نزدیکانم از مردان و زنان باایمان
ظُلْما إِنَّكَ عَلَى مَا تَشَاءُ قَدِيرٌ
ستم روا کند همانا تو بر آنچه بخواهی توانایی
وَ بِكُلِّ شَيْ ءٍ عَلِيمٌ آمِينَ رَبَّ الْعَالَمِينَ .
و به هر چیز دانایی، دعایم را اجابت کن ای پروردگار جهانیان.
بعد بگوید:
اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الدُّعَاءِ تَفَضَّلْ عَلَى فُقَرَاءِ
خدایا! به حق این دعا بر تهیدستان
الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِالْغِنَى وَ الثَّرْوَةِ
از مردان و زنان با ایمان، توانگری و ثروت عطا فرما
وَ عَلَى مَرْضَى الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِالشِّفَاءِ وَ الصِّحَّةِ
و بر بیماران اهل ایمان از مردان و زنان بهبودی و تندرستی ببخش
وَ عَلَى أَحْيَاءِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِاللُّطْفِ
و بر مؤمنین و مؤمنات در قید حیات با لطف
وَ الْكَرَامَةِ وَ عَلَى أَمْوَاتِ الْمُؤْمِنِينَ
و کرامت و بر مؤمنین و مؤمنات از دنیا رفته
وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِالْمَغْفِرَةِ وَ الرَّحْمَةِ وَ عَلَى مُسَافِرِي
با آمرزش و رحمت و سفر کرده
الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِالرَّدِّ إِلَى أَوْطَانِهِمْ
بر مؤمنین و مؤمنات به وطن های خویش
سَالِمِينَ غَانِمِينَ بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
در لباس سلامت و بهره مندی عنایت فرما، به رحمتت ای مهربان‌ترین مهربانان
وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ
و درود خدا بر سرور ما، محمّد پایان‌بخش پیامبران
وَ عِتْرَتِهِ الطَّاهِرِينَ وَ سَلَّمَ تَسْلِيما كَثِيراً.
و بر خاندان پاکش و هم سلام بسیار خدا بر ایشان.
پس از دعاى سمات مستحب است بگويى:
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِحُرْمَةِ هَذَا الدُّعَاءِ
خدایا! از تو درخواست می‌کنم به احترام این دعا
وَ بِمَا فَاتَ مِنْهُ مِنَ الْأَسْمَاءِ وَ بِمَا يَشْتَمِلُ عَلَيْهِ مِنَ التَّفْسِيرِ
و به آنچه از نام‌هایت که در آن نیامده و به آنچه در بردارد از تفسیر
وَ التَّدْبِيرِ الَّذِي لا يُحِيطُ بِهِ إِلّا أَنْتَ أَنْ تَفْعَلَ بِي كَذَا وَ كَذَا
و تدبیری که جز تو کسی بر آن احاطه ندارد که با من چنین و چنان کنی. و به جاى (كذا و كذا) حاجت خود را بخواهد.
فهرست نیمه شعبان
فهرست مطالب نیمه‌شعبان فهرست مطالب غدیر فهرست مطالب فاطمیه فهرست مطالب محرم کتابخانه خدمتگزاران
