منِ جامانده – متن برگزیده

جا مانده ی اربعین – لیاقت من اندک است، کرامت مولا را چرا زیر سوال برم؟

متن منِ جامانده دل نوشته ی یکی از مخاطبین محترم کانال رادیو، که به مناسبت ایام زیارت اربعین برای ما ارسال کرده است. منِ جامانده ، در واقع حرف دل همه ی کسانی ست که به هر دلیلی نتوانستند در پیاده روی اربعین شرکت کنند و فقط حسرت زیارت به دلشان مانده است.

منِ جامانده …
دوستانم بار سفر بستند و رفتند…
بلیط ها تمام شد، مُهر روادید ها خورده شد، کاروان ها پُر شد، پیامهای خداحافظی رد و بدل شد، و من همچنان کنج خانه به پرچم یاحسینی که برای مسیر مشّایه مهیا کرده بودم، خیره مانده ام

چه قدر در خیالم پیاده راه رفته بودم، چه قدر در رویاهایم نازِ زخمهای پایم کشیده بودم
چه قدر بر بی رمقی زانوانم گریسته بودم
چه قدر گوشه ی ذهنم روضه خوانده بودم

چمدانی که قسمت نشد ببندم

نشسته ام و نگاه میکنم چمدانی را که قسمت نشد ببندم

نیت کرده بودم به نجف که رسیدم، کفش ها را کناری گذارم و مقابل ایوان طلای امیرالمومنین مولا را شاهد بگیرم که به حرمت قدمهای زینب، پا را برهنه میکنم و طیّ طریق مینمایم

با خود عهد کرده بودم به موکب ها که رسیدم، شب به بالین گرمشان نروم، و تا به صبح، روی خاکها، بر صورت یتیمان حسین گریه کنم

نذر کرده بودم هر دخترک وامانده از راه را بر شانه هایم سوار کنم و بوسه بر کف پایش زنم

میخواستم هر طفل شیرخواره که دیدم، تمام وجودم سایه بان صورتش کنم، آفتاب گزندی نرساند برگ گلِ گونه هایش را

قرارم بود، چشمانم میان زوّار، به دنبال یوسف فاطمه، حیران بچرخانم

به خود وعده داده بودم خاک کربلا را که زیر پا حس کردم، به شکر، پیشانی بر خاک بسایم و سر از سجده بر ندارم

همچنان تنها نشسته ام و نگاه میکنم خیالی را که نقش بر آب شد
نشسته ام و پاسخ میدهم پیامهای دوستانم را

اربابم را سلام برسانید بگویید فقط برای من میان زوارت جا نبود؟؟؟؟ بگویید من مهمان ناخوانده بودم؟ بگویید همه دل داشتند و من بی دل بودم؟؟؟

مینویسم و پاک میکنم…
دلم نمی آید شکوِه کنم ارباب کرم را، رسم معرفت نیست از پدر به دوست ادعا کنم؛ از ادب به دور است از سفره ای که سالها نمک‌خورش بودم، گِله داشته باشم

لیاقت من اندک است، کرامت مولا را چرا زیر سوال برم؟

نوشته هایم پاک میکنم و تنها مینویسم:
بروید سفر به سلامت
بروید و به نیابت از زینب کبری زیارت کنید حسین را
و من اینجا کنج خانه، به نیابت از دخترک سه ساله، اشک میریزم هجرانِ حسین را…

منِ جامانده