خطبه فدک به زبان فارسی
خطبه فدک به زبان فارسی
گروه خدمتگزاران خطبه فدک به زبان فارسی را برای شما گرامیان آماده کرده است. می توانید برای نشر در فضای مجازی و یا مکان های مختلف برای تبلیغ نام و یاد حضرت زهرا سلام الله علیها استفاده نمایید.
برای مشاهده و مطالعه خطبه فدکیه حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها به همراه فایل صوتی کلیک نمایید.
بخش ۱- خطبه فدک
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمانِ الرَّحیمِ
1. لَمّا اَجْمَعَ اَبُوبَکْرٍ عَلىٰ مَنْعِ فاطِمَهَ علیهاالسلام فَدَکاً وَ صَرَفَ عامِلَها مِنْها وَ بَلَغَها ذَلِکَ
2. لاثَتْ خِمارَها عَلىٰ رَأْسِها وَ اشْتَمَلَتْ بِجِلْبابِها، وَ اَقْبَلَتْ فى لُمَّهٍ مِنْ حَفَدَتِها وَ نِساءِ قَوْمِها، تَجُرُّ أَدْراعَها، تَطَأُ ذُیُولَها، ما تَخْرِمُ مِشْیَتُها مِشْیَهَ رَسُولِ اللّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ.
3. حَتّى دَخَلَتْ عَلىٰ اَبِىبَکْرٍ الْمَسْجِدَ وَ هُوَ فى حَشْدٍ مِنَ الْمُهاجِرِینَ وَ الاَنْصارِ وَ غَیْرِهِمْ. فَنِیطَتْ دُونَها وَ دُونَ النّاسِ مُلاءَهٌ فَجَلَسَتْ.
4. ثُمَّ أَنَّتْ أَنَّهً ارْتَجَّتْ لَهَا الْقُلُوبُ وَ ذَرَفَتْ لَهَا الْعُیُونُ وَ اَجْهَشَ الْقَوْمُ لَها بِالْبُکاءِ وَ النَّحِیبِ، فَارْتَجَّ الْمَجْلِسُ.
5. ثُمَّ اَمْهَلَتْ هُنَیَّهً حَتّٰى اِذا سَکَنَ نَشِیجُ الْقَوْمِ وَ هَدَأَتْ فَوْرَتُهُمْ
6. اِفْتَتَحَتِ الْکَلامَ بِحَمْدِ اللّهِ وَ الثَّناءِ عَلَیْهِ وَ الصَّلاهِ عَلىٰ رَسُولِهِ، فَعادَ الْقَوْمُ فى بُکائِهِمْ، فَلَمّا اَمْسَکُوا عادَتْ علیهاالسلام فى کَلامِها فَقالَتْ
خطبه فدک به زبان فارسی – ترجمه بخش ۱
به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز
۱. آنگاه که ابوبکر تصمیم قطعى گرفت فدک را از دست حضرت فاطمه علیهاالسلام بگیرد، نماینده ى او را از فدک بیرون راند. این خبر به حضرتش رسید.
۲. او مقنعه بر سر کرد و پوشش سرتاسرى پوشید و در میان بانوان خدمت‌گزار و خویشاوند به راه افتاد. لباس‌هاى او به زمین کشیده مىشد و زیر پایش مى‌رفت. راه رفتن او از راه رفتن پیامبر صلى الله علیه‌و آله و سلم چیزى کم نداشت و آن را به یاد مى آورد.
۳. در مسجد وارد بر ابوبکر شد که با بسیارى از مهاجران و انصار و دیگر مردمان نشسته بود. پس میان مردمان و حضرتش پرده اى آویخته شد. آن حضرت نشست.
۴. و آه جان سوزى کشید که دلها لرزید و اشک ها فرو ریخت و صداى گریه و ناله از مردمان برخاست و مجلس به هیجان رفت.
۵. آنگاه لحظه اى درنگ فرمود تا مردمان آرام گرفته از خروش افتادند.
۶. آنگاه سخن خویش را با حمد و ستایش خداوند و درود بر پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم آغاز فرمود. مردمان دوباره به گریه افتادند. همین که از گریه باز ایستادند، براى بار دوم آغاز سخن کرده و این گونه فرمود:
بخش 2 – خطبه فدک
7. اَبْتَدِءُ بِحَمْدِ مَنْ هُوَ اَوْلىٰ بِالْحَمْدِ وَ الطَّوْلِ وَ الْمَجْدِ. اَلْحَمْدُ لِلّهِ عَلىٰ ما اَنْعَمَ، وَ لَهُ الشُّکْرُ عَلىٰ ما اَلْهَمَ، وَ الثَّناءُ بِما قَدَّمَ، مِنْ عُمُومِ نِعَمٍ ابْتَدَأَها، وَ سُبُوغِ آلاءٍ اَسْداها، وَ اِحْسانِ مِنَنٍ والاها.
8. اَحْمَدُهُ بِمَحامِدَ جَمَّ عَنِ الاِحْصاءِ عَدَدُها، وَ نَأىٰ عَنِ الْمُجازاهِ أَمَدُها، وَ تَفاوَتَ عَنِ الاِدْراکِ أَبَدُها، وَ نَدَبَهُمْ لاِسْتِزادَتِها بِالشُّکْرِ لاِتِّصالِها، وَ اسْتَخْذَى الْخَلْقَ بِاِنْزالِها، وَ اسْتَحْمَدَ اِلىٰ الْخَلائِقِ بِاِجْزالِها، وَ ثَنّٰى بِالنَّدْبِ اِلىٰ اَمْثالِها .
9. وَ اَشْهَدُ اَنْ لا اِلٰهَ اِلاَّ اللّهُ وَحْدَهُ لا شَرِیکَ لَهُ، کَلِمَهٌ جَعَلَ الاِخْلاصَ تَأْوِیلَها، و ضَمَّنَ الْقُلُوبَ مَوْصُولَها، وَ اَبانَ فِى الْفِکَرِ مَعْقُولَها.
10. اَلْمُمْتَنِـعُ مِنَ الاَبْصارِ رُؤْیَتُهُ، وَ مِنَ الْاَلْسُنِ صِفَتُهُ، وَ مِنَ الاَوْهامِ الاِحاطَهُ بِهِ.
11. اِبْتَدَعَ الاَشْیاءَ لا مِنْ شَىْءٍ کانَ قَبْلَها، وَ اَنْشَأَها بِلاَ احْتِذاءِ اَمْثِلَهٍ اِمْتَثَلَها.
12. کَوَّنَها بِقُدْرَتِهِ، وَ ذَرَأَها بِمَشِیَّتِهِ، مِنْ غَیْرِ حاجَهٍ مِنْهُ اِلىٰ تَکْوِینِها، وَ لا فائِدَهٍ لَهُ فى تَصْوِیرِها، اِلّا تَثْبِیتاً لِحِکْمَتِهِ، وَ تَنْبِیهاً عَلىٰ طاعَتِهِ، وَ اِظْهاراً لِقُدْرَتِهِ، وَ دَلالَهً عَلىٰ رُبُوبِیَّتِهِ وَ تَعَبُّداً لِبَرِیَّتِهِ، وَ اِعْزازاً لِدَعْوَتِهِ.
13. ثُمَّ جَعَلَ الثَّوابَ عَلىٰ طاعَتِهِ وَ وَضَعَ الْعِقابَ عَلىٰ مَعْصِیَتِهِ، ذِیادَهً لِعِبادِهِ عَنْ نَقِمَتِهِ، وَ حِیاشَهً لَهُمْ اِلىٰ جَنَّتِهِ
خطبه فدک به زبان فارسی – ترجمه بخش 2
۷. سخنم را با ستایش خدا آغاز می‌کنم. ستایش آن‌که به سپاس و بخشش و بزرگى سزاوارتر است. تمامى ستایش و سپاس ویژه‌ى خداوند نیکى و الهام است. بر عطایاى پیشین و فراگیر و بر احسان‌هاى فرو ریخته و نیکى هاى پیاپى
۸. او را ثنا مى گویم؛ به خاطر احسان هایى بىشمار که در سپاس نگنجد و ادراک و هوش بشر را احاطه بر حدود آنها نا ممکن باشد. خداوند که براى پیوستگى نیکى ها، مردمان را به سپاس فرا خوانده و براى سرشارى آسودگی ها، به فروتنى وا داشته و بر دوباره طلبى احسان‌ها، دعوت کرده تا آنها را بیشتر و برتر بخشایش کند.
۹. و گواهى مى دهم که خداوندگارى به جز اللّه نیست، یگانه‌اى که انبازى بر او نبوده؛ [لا إله إلاّ اللّه] کلمه‌اى است که خداوند تحقّق و تجسّم بیرونى آن را اخلاص مردمان قرار داده و آنچه از آن [لا إله إلاّ اللّه] قابلیت دریافت دارد، در دلها به ودیعت نهاده [توحید فطرى]. [او از توحید] آنچه قابل تعقّل است، در اندیشه ها روشن کرده است.
۱۰. خداوندى که چشم‌ها را توان دیدنش نبوده و زبان ها را یاراى توصیف او نباشد و اندیشه ها را گنجایش احاطه بر او نیست.
۱۱. تنها اوست که اشیاء را بدون ماده اى پیشین، آفرید و آنها را بى طرح و نقشه اى به ظهور آورده است.
۱۲. پس اشیاء را تنها به قدرت خود، هستى بخشید و به خواست خود پدیدار نمود. او که نیازى به ایجاد هستى نداشته و در صورت‌گرى آنها بهره‌ى برایش نیست؛ مگر آن‌که نشان دهد حکمت خود را و بیدار کند آفریده ها را در فرمان بردارى و نمایش دهد توانایى اش را و مردمان را به پروردگارى خود رهنما باشد و ایجاد نماید بندگى را در آفریدگان و نیرومندى و شکوه بخشد دعوت خود را از بندگان!
۱۳. آنگاه براى سوق آنان به بهشت و فرمان بردارى خود، پاداش و براى بازدارى شان از دوزخ و سرپیچى از فرمانش، کیفر آورده است.
بخش 3 – خطبه فدک
14. وَ اَشْهَدُ اَنَّ أَبِى مُحَمَّداً صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ، اِخْتارَهُ قَبْلَ اَنْ یَجْتَبِلَهُ، وَ اصْطَفاهُ قَبْلَ اَنْ یَبْتَعِثَهُ، وَ سَمّاهُ قَبْلَ اَنْ یَسْتَنْجِبَهُ.
15. اِذِ الْخَلائِقُ بِالْغَیْبِ مَکْنُونَهٌ، وَ بِسِتْرِ الْاَهاوِیلِ مَصُونَهٌ، وَ بِنِهایَهِ الْعَدَمِ مَقْرُونَهٌ، عِلْماً مِنَ اللّهِ تَعالىٰ بِمَآئِلِ الْأُمُورِ، وَ اِحاطَهً بِحَوادِثِ الدُّهُورِ، وَ مَعْرِفَهً بِمَواقِعِ الْمَقْدُورِ .
16. اِبْتَعَثَهُ اللّهُ اِتْماماً لِأَمْرِهِ، وَ عَزِیمَهً عَلىٰ اِمْضاءِ حُکْمِهِ، وَ اِنْفاذاً لِمَقادِیرِ حَتْمِهِ.
17. فَرَأَى الْأُمَمَ فِرَقاً فى اَدْیانِها، عُکَّفاً عَلىٰ نِیرانِها، عابِدَهً لِاَوْثانِها، مُنْکِرَهً لِلّهِ مَعَ عِرْفانِها .
18. فَأَنارَ اللّهُ بِأَبِى مُحَمَّدٍ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ ظُلَمَها، وَ فَرَّجَ عَنِ الْقُلُوبِ بُهَمَها، وَ جَلا عَنِ الاَبْصارِ عَمَهَها، وَ عَنِ الاَنْفُسِ غُمَمَها.
19. وَ قامَ فِى النّاسِ بِالْهِدایَهِ، فَاَنْقَذَهُمْ مِنَ الْغَوایَهِ، وَ بَصَّرَهُمْ مِنَ الْعَمایَهِ، وَ هَداهُمْ اِلىٰ الدِّینِ الْقَوِیمِ، وَ دَعاهُمْ اِلَى الطَّرِیقِ الْمُسْتَقِیمِ.
20. ثُمَّ قَبَضَهُ اللّهُ عَزَّ وَ جَلَّ اِلَیْهِ قَبْضَ رَأْفَهٍ وَ رَحْمَهٍ وَ اخْتِیارٍ، رَغْبَهً بِمُحَمَّدٍ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ عَنْ تَعَبِ هَذِهِ الدَّارِ، مَوْضُوعاً عَنْهُ اَعْباءُ الْاَوْزارِ، مَحْفُوفاً بِالْمَلائِکَهِ الْاَبْرارِ، وَ رِضْوانِ الرَّبِّ الْغَفّارِ، وَ مُجاوَرَهِ الْمَلِکِ الْجَبّارِ .
21. صَلَّى اللّهُ عَلىٰ أَبِى، نَبِیِّهِ، وَ أَمِینِهِ عَلَى الْوَحْىِ وَ صَفِیِّهِ، وَ خِیَرَتِهِ مِنَ الْخَلْقِ وَ رَضِیِّهِ .فَعَلَیْهِ الصَّلاهُ وَ السَّلامُ وَ رَحْمَهُ اللّهِ وَ بَرَکاتُهُ.
خطبه فدک به زبان فارسی – ترجمه بخش 3
۱۴. و گواهى مى‌دهم که پدرم «محمّد صلى الله علیه و آله» بنده و فرستاده ى اوست. همو که پیش از آفرینش، او را برگزید و قبل از بعثت، گزینش کرد و پیش از انتخاب، او را نام نهاد.
۱۵. و این گزینش هنگامى بود که آفریدگان در جایگاه غیب پوشیده بودند و در پس پرده‌ه اى هولناک در امان و با پَسین دیواره ى نیستى همگون بودند؛ چرا که خداوند به سرانجام کارها آگاه و به پدیده‌ها تا انتهاى بى انتها چیره و به شدنی ها و مقدورات داناست.
۱۶. خداوند او را بر انگیخت تا فرمانش را اتمام، حکمش را امضاء و تقدیر حتمیاش را اجرا فرماید.
۱۷. آنگاه رسول خدا امت‌ها را در ادیان خود پراکنده دید؛ چرا که گرد آتش [شرک] می چرخند و بت‌ها را می پرستند و با وجود معرفت [فطرى]، خدا را انکار مى کنند.
۱۸. از آن روى خداوند به وسیله ى پدرم محمّد صلى الله علیه و آله و سلم تاریکى هاى شرک و ابهام ها را از دل ها زدود و پرده هاى تاریک را از دیده ها کنار زده، روشن نمود و ابرهاى تیره‌ى نادانى را از جان‌ها برداشت.
۱۹. در میان مردمان به راهنمایى پرداخت و آنان را از غفلت و گمراهى رهایى بخشید و از نابینایى به بصیرت بُرد و به دین استوار رهنمون شده و به راه هموار و درست دعوت کرد.
۲۰. سپس خداوند با رأفت و مهر و اختیار خویش او را برگرفت تا از رنج این جهان برهاند و سنگینى ها و سختی هاى نبوّت را از دوشش بردارد. پس او را برگرفت و به جهان دیگر بُرد، به همراهى فرشتگان نیکوکار و در پرتو خشنودى پروردگار آمرزنده و همسایگى پادشاه پیوند دهنده.
۲۱. درود خدا بر پدرم، فرستاده و امانت دار وحى او و برگزیده و نیکوکار در میان آفریدگان و مورد خشنودى آفریدگار. پس بر او باد درود و سلام و رحمت و برکات خداوند!
بخش 4 – خطبه فدک
22. ثُمَّ الْتَفَتَتْ علیهاالسلام اِلىٰ أَهْلِ الْمَجْلِسِ وَ قالَتْ لِجَمِیعِ الْمُهاجِرِینَ وَ الْاَنْصارِ
23. وَ اَنْتُمْ، عِبادَ اللّهِ، نَصْبُ أَمْرِهِ وَ نَهْیِهِ، وَ حَمَلَهُ دِینِهِ وَ وَحْیِهِ، وَ أُمَناءُ اللّهِ عَلىٰ اَنْفُسِکُمْ، وَ بُلَغاؤُهُ اِلَى الْأُمَمِ حَوْلَکُمْ، زَعِیمُ حَقٍّ لِلّهِ فِیکُمْ، وَ عَهْدٌ قَدَّمَهُ اِلَیْکُمْ.
خطبه فدک به زبان فارسی – ترجمه بخش 4
۲۲. آنگاه او بر مردمان توجّهى نمود و تمامى مهاجران و انصار را خطاب نموده، فرمود:
۲۳. و شما بندگان خدا و پرچم‌هاى بر افراشته ى امر و نهى خدایید و حاملان دین و وحى او، از سوى خداوند امانت دار برگروه خود و مبلّغ بر امت هاى اطراف‌تان! رهبر بر حقِّ خداوند [امام امیرالمؤمنین] در میان شماست، او پیمانى است از زمان‌هاى پیشین با شمایان.
بخش 5 – خطبه فدک
24. وَ نَحْنُ بَقِیَّهٌ اِسْتَخْلَفَها عَلَیْکُمْ، وَ مَعَنا کِتابُ اللّهِ النّاطِقُ، وَ الْقُرْآنُ الصّادِقُ، وَ النُّورُ السّاطِعُ، وَ الضِّیاءُ اللاّمِعُ
25. بَیِّنَهٌ بَصائِرُهُ، وَ آىٌ مُنْکَشِفَهٌ سَرائِرُهُ، وَ بُرْهانٌ فِینا مُتَجَلِّیَهٌ ظَواهِرُهُ، مُدِیمٌ لِلْبَرِیَّهِ اسْتِماعُهُ، مُغْتَبِطَهٌ بِهِ اَشْیاعُهُ. قائِدٌ اِلَى الرِّضْوانِ اتِّباعُهُ، مُؤَدٍّ اِلىٰ النَّجاهِ اسْتِماعُهُ
26. فِیهِ تِبْیانُ حُجَجِ اللّهِ الْمُنَوَّرَهِ، وَ مَواعِظُهُ الْمُکَرَّرَهُ، وَ عَزَائِمُهُ الْمُفَسَّرَهُ، وَ مَحارِمُهُ الْمُحَذَّرَهُ، وَ اَحْکامُهُ الْکافِیَهُ، وَ بَیِّناتُهُ الْجالِیَهُ، وَ جُمَلُهُ الشّافِیَهُ، وَ فَضائِلُهُ الْمَنْدُوبَهُ، وَ رُخَصُهُ الْمَوْهُوبَهُ، وَ رَحْمَتُهُ الْمَرْجُوَّهُ وَ شَرائِعُهُ الْمَکْتُوبَهُ.
خطبه فدک به زبان فارسی – ترجمه بخش 5
۲۴. و اکنون ماییم یادگاران خداوند در میان شما؛ همراه ماست کتاب گویاى او و قرآن راستین و نور فراگیر و پرتو تابان؛
۲۵. بینش‌هایش آشکار و نشانه‌هایى که پنهانى‌هایش روشن است، برهانى است در میان ما که خود را بر آفریدگان نشان دهد. امکان شنیدنش هموار و پیوسته است. دیگران بر پیروانش غبطه و سرشک دارند. پیرویش به سوى رضوان رهنماست. آن که گوش هوش به آن فرا دارد، رهایى یابد.
۲۶. در آن کتاب است، حجّت‌هاى محکم و روشن خداوند؛ اندرزهایش پیاپى، مفروضاتش [واجبات] بى پرده، نارواهایش [محرّمات] بازداشته شده و احکامش کافى و کارساز. دلایلش متجلّى و واضح، دستوراتش شفابخش، برترى هایش جذّاب و گیرا، ترخیص هایش در دست، مِهرش امیدآور و راه‌هایش مشخص و برنبشته است.
بخش 6 – خطبه فدک
27. فَفَرَضَ اللّهُ الْاءِیمانَ تَطْهِیراً لَکُمْ مِنَ الشِّرْکِ
28. وَ الصَّلاهَ تَنْزِیهاً لَکُمْ عَنِ الْکِبْرِ
29. وَ الزَّکاهَ تَزْکِیَهً لِلنَّفْسِ وَ تَزْیِیداً فِى الرِّزْقِ
30. وَ الصِّیامَ تَثْبِیتاً لِلاِخْلاصِ
31. وَ الْحَجَّ تَشْیِیداً لِلدِّینِ وَ اِحْیاءً لِلسُّنَنِ وَ اِعْلاناً لِلشَّرِیعَهِ
32. وَ الْعَدْلَ تَنْسِیقاً لِلْقُلُوبِ وَ تَمْکِیناً لِلدِّینِ
33. وَ طاعَتَنا أَهْلَ الْبَیْتِ نِظاماً لِلْمِلَّهِ. وَ إِمامَتَنا أَماناً مِنَ الْفُرْقَهِ
34. وَ الْجِهادَ عِزّاً لِلْاِسْلامِ وَ الصَّبْرَ مَعُونَهً عَلَى اسْتِیجابِ الْأَجْرِ
35. وَ الْأَمْرَ بِالْمَعْرُوفِ مَصْلَحَهً لِلْعامَّهِ، وَ النَّهْىَ عَنِ الْمُنْکَرِ تَنْزِیهاً لِلدِّینِ
36. وَ بِرَّ الْوالِدَیْنِ وِقایَهً مِنَ السَّخَط
37. وَ صِلَهَ الْاَرْحامِ مَنْسَأَهً فِى الْعُمْرِ وَ مَنْماهً لِلْعَدَدِ
38. وَ الْقِصَاصَ حَقْناً لِلدِّماءِ وَ الْوَفاءَ بِالنَّذْرِ تَعْرِیضاً لِلْمَغْفِرَهِ
39. وَ تَوْفِیَهَ الْمَکایِیلِ وَ الْمَوازِینِ تَغْیِیراً لِلْبَخْسِ
40. وَ النَّهْىَ عَنْ شُرْبِ الْخَمْرِ تَنْزِیهاً عَنِ الرِّجْسِ
41. وَ اجْتِنابَ قَذْفِ الْمُحْصَناتِ حِجاباً لِلَّعْنَهِ
42. وَ مُجانَبَهَ السَّرِقَهِ اِیجاباً لِلْعِفَّهِ
43. وَ التَّنَزُّهَ عَنْ أَکْلِ مالِ الْیَتِیمِ وَ الْاِسْتِیثارِ بِهِ إِجارَهً مِنَ الظُّلْمِ
44. وَ النَّهْىَ عَنِ الزِّنا تَحَصُّناً مِنَ الْمَقْتِ
45. وَ الْعَدْلَ فِى الاَحْکامِ اِیناساً لِلرَّعِیَّهِ
46. وَ تَرْکَ الْجَوْرِ فِى الْحُکْمِ اِثْباتاً لِلْوَعِید
47. وَ حَرَّمَ اللّهُ الشِّرْکَ اِخْلاصاً لَهُ بِالرُّبُوبِیَّهِ
48. فَـ {اتَّقوُا اللّهَ حَقَّ تُقاتِهِ وَ لاتَمُوتُنَّ اِلّا وَ اَنْتُمْ مُسْلِمُونَ} وَ لا تَتَوَلَّوْا مُدْبِرِینَ
49. وَ اَطِیعُوهُ فِیما أَمَرَکُمْ بِهِ وَ انْتَهُوا عَمّا نَهاکُمْ عَنْهُ، وَ اتَّبِعُوا الْعِلْمَ وَ تَمَسَّکُوا بِهِ، فَـ {اِنَّما یَخْشَى اللّهَ مِنْ عِبادِهِ الْعُلَماءُ}
50. فَاحْمَدُوا اللّهَ الَّذِى بِعَظَمَتِهِ وَ نُورِهِ ابْتَغىٰ مَنْ فِى السَّماواتِ وَ مَنْ فِى الْأَرْضِ اِلَیْهِ الْوَسِیلَهَ، فَنَحْنُ وَسِیلَتُهُ فى خَلْقِهِ وَ نَحْنُ آلُ رَسُولِهِ وَ نَحْنُ خاصَّتُهُ وَ مَحَلُّ قُدْسِهِ وَ نَحْنُ حُجَّهُ غَیْبِهِ وَ وَرَثَهُ اَنْبِیائِهِ.
خطبه فدک به زبان فارسی – ترجمه بخش 6
۲۷. از آن پس، خداوند ایمان را به خاطر شرک زدایى از شمایان، بَر نوشت.
۲۸. و نماز را براى رهایى شما از کبر و خود بزرگ بینى
۲۹. و زکات را براى تزکیه‌ى نفس و افزونى روزیتان
۳۰. و روزه را براى پایدارى اخلاص آورد
۳۱. و حج را براى استوارى دین و احیاى سنّت ها و اعلان عمومى شریعت [اسلام]
۳۲. و عدالت را براى همسویى دلها و تثبیت دین
۳۳. و پیروى ما اهل‌بیت را مایه ى هم آهنگى ملّت قرار داد. پیشوایى ما را امنیت از پراکندگى
۳۴. و جهاد را شکوه و بزرگى اسلام و شکیبایى را ابزار جلب پاداش، پیشنهاد داد.
۳۵. هم چنین امر به معروف را مصلحت مردمان و نهى از منکر را سبب دورى آیین از کاستی ها
۳۶. و نیکى به پدر و مادر را نگهبان از ناخشنودى خداوند
۳۷. و رسیدگى به ارحام و خویشان را زمینه ى درازى عمر و افزونى شمار مردمان توصیه فرمود.
۳۸. قصاص را براى حفاظت خون‌ها و وفاى به نذر را زمینه‌ى آمرزش
۳۹. کمال و پُرى پیمانه ها و ترازوها را براى جلوگیرى از کاستى اموال تشریع کرد.
۴۰. ناروایى شراب خوارى را مایه ى دورى از پلیدى
۴۱. و پرهیز از نسبت ناروا به بانوان پاک دامن را حصار از طرد و لعن.
۴۲. پرهیز از دزدى را موجب پاکى و عفّت آورد.
۴۳. و پارسایى و خوددارى از تصرّف اموال یتیمان و خوردن آن را براى دورى از ظلم و ستم قرار داد.
۴۴. بازدارى از زنا را براى حصار از ورود خشم الهى
۴۵. و عدالت در احکام را مایه ى اُنس مردمان و رعایا
۴۶. و ترک ستم در حکم قاضى را زمینه ى اثبات وجود کیفر و جهنّم، سفارش نمود.
۴۷. و براى اخلاص در بندگى پروردگار، از شرک بازداشت.
۴۸. هان! «حقّ تقواى الاهى را رعایت کنید و جز با شرف اسلام نمیرید» (آل عمران/۱۰۲). و از فرمان الهى روى برنتابید.
۴۹. و از خداوند فرمان برید و از آنچه بازداشته، خوددارى کنید و از دانش الاهى پیروى کنید و به آن چنگ در زنید که» در میان بندگان، تنها دانشوران از خداوند می هراسند». (فاطر / ۲۸)
۵۰. پس اکنون ثناگوى خداوند باشید که آسمانیان و زمینیان به وسیله ى بزرگى و نور او، در بندگى وسیله مى جویند و البته ما هستیم وسیله‌ى او در میان آفریدگان و ماییم خاندان رسول او و ویژگانش و جایگاه قدس و حجّت و برهانِ نهانِ او و میراث دار پیامبرانش.
بخش 7 – خطبه فدک
51. ثُمَّ قالَتْ علیهاالسلام :اَیُّهَا النّاسُ، اِعْلَمُوا اَنِّى فاطِمَهُ وَ أَبِى مُحَمَّدٌ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ رَسُولُ رَبِّکُمْ وَ خاتَمُ اَنْبِیائِکُمْ!
52. اَقُولُها عَوْداً عَلىٰ بَدْءٍ، وَ لا اَقُولُ ما اَقُولُ غَلَطاً، وَ لا اَفْعَلُ ما اَفْعَلُ شَطَطاً وَ ما اَنَا مِنَ الْکاذِبِینَ. فَاسْمَعُوا اِلَىَّ بِاَسْماعٍ واعِیَهٍ وَ قُلُوبٍ راعِیَهٍ.
خطبه فدک به زبان فارسی – ترجمه بخش 7
۵۱. سپس فرمود: هان مردمان! بدانید که من فاطمه ام و پدرم محمّد صلى الله علیه و آله و سلم فرستاده ى پروردگارتان و فرجام پیام آوران است.
۵۲. این گفتارها را مى گویم و بارها تکرار مى کنم و به گزاف سخن نمى گویم و در کارم زیاده روى نمی کنم و از دروغ پردازان نیستم. هان! به سخنانم گوش فرا دهید و آنها را نگه دارید با گوش‌هاى نگهدار و دل‌هاى نگهبان.
بخش 8 – خطبه فدک
53. ثُمَّ قالَتْ علیهاالسلام: {بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ} {لَقَدْ جاءَکُمْ رَسُولٌ مِنْ اَنْفُسِکُمْ عَزِیزٌ عَلَیْهِ ما عَنِتُّمْ حَرِیصٌ عَلَیْکُمْ بِالْمُؤمِنِینَ رَؤُوفٌ رَحِیمٌ} .
54. فَاِنْ تَعْزُوهُ وَ تَعْرِفُوهُ تَجِدُوهُ أَبِى دُونَ نِسائِکُمْ! وَ أَخَا ابْنِ عَمِّى دُونَ رِجالِکُمْ وَ لَنِعْمَ الْمَعْزِىُّ اِلَیْهِ.
55. فَبَلَّغَ الرِّسالَهَ صادِعاً بِالنِّذارَهِ، مائِلاً عَنْ مَدْرَجَهِ الْمُشْرِکِینَ، حائِداً عَنْ سُنَّتِهِمْ، ضارِباً لِثَبَجِهِمْ، آخِذاً بِاَکْظامِهِمْ، داعِیاً اِلىٰ سَبِیلِ رَبِّهِ {بِالْحِکْمَهِ وَ الْمَوْعِظَهِ الْحَسَنَهِ}
56. یَجُذُّ الاَصْنامَ، وَ یَنْکُتُ الْهامَ، حَتّى انْهَزَمَ الْجَمْعُ وَ وَلَّوُا الدُّبُرَ
57. وَ حَتّى تَفَرَّى اللَّیْلُ عَنْ صُبْحِهِ وَ اَسْفَرَ الْحَقُّ عَنْ مَحْضِهِ، وَ نَطَقَ زَعِیمُ الدِّینِ، وَ هَدَأَتْ فَوْرَهُ الْکُفْرِ، وَ خَرِسَتْ شَقاشِقُ الشَّیاطِینِ، وَ طاحَ وَشِیظُ النِّفاقِ .وَ انْحَلَّتْ عُقَدُ الْکُفْرِ وَ الشِّقاقِ، وَ فُهْتُمْ بِکَلِمَهِ الْاِخْلاصِ، فى نَفَرٍ مِنَ الْبِیضِ الْخِماصِ.
58. {وَ کُنْتُمْ عَلىٰ شَفا حُفْرَهٍ مِنَ النّارِ فَاَنْقَذَکُمْ مِنْها}، نَبِیُّهُ، تَعْبُدُونَ الْأَصْنامَ وَ تَسْتَقْسِمُونَ بِالاَزْلامِ، مُذْقَهَ الشّارِبِ، وَ نُهْزَهَ الطّامِعِ، وَ قَبْسَهَ الْعَجْلانِ، وَ مَوْطِئَ الاَقْدامِ.
59. تَشْرَبُونَ الطَّرْقَ وَ تَقْتاتُونَ الْقِدَّ، اَذِلَّهً خاشِعِینَ، {تَخافُونَ اَنْ یَتَخَطَّفَکُمُ النّاسُ} مِنْ حَوْلِکُمْ.
خطبه فدک به زبان فارسی – ترجمه بخش 8
۵۳. سپس حضرت فاطمه علیهاالسلام فرمود: «به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز». (فاتحه /۱) «همانا از میان خودتان فرستاده اى به سوى شما آمد که بر او دشوار است نابسامانى هاى شما و حریص است بر هدایت شما و بس شفیق و مهربان است به ایمانیان». (توبه / ۱۲۸)
۵۴. اگر در نسب او بنگرید و او را بشناسید، مىبینید که پدر من است، نه پدرِ زنان شما و برادر پسر عموى من است، نه مردان شما! و چه پر افتخار است این انتساب.
۵۵. او رسالت خود را با صداى رسا و انذار انجام داد؛ روگردان از روش مشرکان و چهره برتافته از سنّت‌شان و شکننده ى نیروى مرکزیشان. حلقوم‌شان بفشرد و «با حکمت و پند نیکو» (نحل / ۱۲۵) به راه پروردگارش فراخواند .
۵۶. او بُتها را خرد مى کرد و سرهاى گردن کشان را به زمین می افکند و جمع‌شان را پراکنده مى ساخت تا بدان حد که آنان پشت کرده از صحنه بُرون رفتند.
۵۷. تا آن‌که دامن شب شکافت و سپیده ى صبح رخ بنمود و پرده از چهره ى خالص حق برگرفته شد و رهبر دین به سخن ایستاد و آتش کفر به خاموشى رفت و سخنان بیهوده ى شیطان فرو نشست و پست مردمانِ منافق نابود شدند. و عقده ى کفر و عداوت از هم گسیخت و شما در میان مردمانِ روسپید تهى شکم [از عفت و پاکى] کلمه ى اخلاص [لاإله إلاّ اللّه] بر زبان راندید.
۵۸. {در آن هنگام شما بر لبه ى پرتگاه آتش بودید که پیامبر خدا شما را از آن خطر رها نمود}. (آل عمران / ۱۰۳) شمایان همانان بودید که بت مى پرستیدید و با قمار در پِى روزى بودید. در خوارى و خِسّت جرعه ى کوچک هر نوشنده بودید و لقمه ى شکار هر طمعگر و تک شعله ى هر شتابان و لگدکوب گام ها.
۵۹. آب شُرب‌تان گنداب و غذای‌تان پوست جانداران مردار بود. خوار و مطرود بودید و «در بیم آن‌که مردمانِ پیرامون‌تان شما را بِرُبایند». (انفال / ۲۶)
بخش 9 – خطبه فدک
60. فَاَنْقَذَکُمُ اللّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالى بِنَبِیِّهِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ، بَعْدَ اللَّتَیّا وَ الَّتِى، وَ بَعْدَ اَنْ مُنِىَ بِبُهَمِ الرِّجالِ وَ ذُؤْبانِ الْعَرَبِ وَ مَرَدَهِ أَهْلِ الْکِتابِ .
61. {کُلَّما اَوْقَدُوا ناراً لِلْحَرْبِ اَطْفَأَهَا اللّهُ}، اَوْ نَجَمَ قَرْنُ الضَّلالَهِ اَوْ فَغَرَتْ فاغِرَهٌ مِنَ الْمُشْرِکِینَ
62. قَذَفَ اَخاهُ عَلِیّاً فى لَهَواتِها، فَلایَنْکَفِئُ حَتّى یَطَأَ صِماخَها بِاَخْمَصِهِ، وَ یُخْمِدَ لَهَبَها بِحَدِّ سَیْفِهِ
63. مَکْدُوداً دَؤُوباً فى ذاتِ اللّهِ مُجْتَهِداً فى أَمْرِ اللّهِ قَرِیباً مِنْ رَسُولِ اللّهِ سَیِّداً فى اَوْلِیاءِ اللّهِ، مُشَمِّراً ناصِحاً مُجِدّاً کادِحاً، لاتَأْخُذُهُ فِى اللّهِ {لَوْمَهُ لائِمٍ}
64. وَ اَنْتُمْ فى بُلَهْنِیَهٍ وادِعُونَ آمِنُونَ فَرِحُونَ، وَ فى رَفاهِیَّهٍ مِنَ الْعَیْشِ فَکِهُونَ، تَأْکُلُونَ الْعَفْوَ وَ تَشْرَبُونَ الصَّفْوَ، تَتَرَبَّصُونَ بِنَا الدَّوائِرَ، وَ تَتَوَکَّفُونَ الْاَخْبارَ، وَ تَنْکِصُونَ عِنْدَ النِّزالِ، وَ تَفِرُّونَ عِنْدَ الْقِتالِ
خطبه فدک به زبان فارسی – ترجمه بخش 9
۶۰. سپس خداوند تبارک و تعالى شمایان را به وسیله ى پیامبرش، محمّد صلى الله علیه و آله و سلم، [از شرک و بت پرستى و جهالت] رهایى بخشید؛ پس از سختى هاى چنین و چنان [مشکلات گوناگون] و پس از گرفتارى و ابتلاء به پهلوانان و درّنده خویان عرب و سرکشان اهل کتاب.
۶۱. {هرچند گاه که آتش جنگ برایش افروختند، خداوند آن را خاموش مى نمود}.(مائده / ۶۴) و هرچه شاخ گمراهى خود نمایى مى کرد یا مشرکان لب به یاوه گویى باز مى کردند.
۶۲. برادرش «على» را در آتش زبانه کش آنان مى انداخت و او دست بردار نبود تا اینکه با پاى [توانمند خود] آنان را لگدکوب مى نمود و با تیغ شمشیرش شعله هاى آتش را خاموش مى کرد.
۶۳. او [على] همواره در اجراى فرمان خدا، به سختی ها تن می داد و پایا و کوشا بود؛ نزدیک و صمیمى با رسول خدا، سرور اولیاى او، مصمّم و خیرخواه و تلاش‌گر و بردبار بود و {در راه خدا سرزنشِ سرزنش‌گران بر او اثر نداشت}. (مائده / ۵۴)
۶۴. [حال آن‌که] شما در رفاه و آسایش به سر مى بردید و آسوده خیال در خوشى و راحتى و خوش گذرانى، غذاى ویژه مى خوردید و آب زلال و صاف مى نوشیدید و براى ما [اهل‌بیت] چشم به راه حوادث بودید و در آرزوى شنیدن اخبار سخت، در جنگ ها عقب نشینى مى کردید و از کشت و کشتارها فرارى بودید.
بخش 10 – خطبه فدک
65. فَلَمَّا اخْتارَ اللّهُ لِنَبِیِّهِ دارَ اَنْبِیائِهِ وَ مَأْوىٰ اَصْفِیائِهِ وَ اَتَمَّ عَلَیْهِ ما وَعَدَهُ
66. ظَهَرَتْ فِیکُمْ حَسِیکَهُ النِّفاقِ وَ سَمَلَ جِلْبابُ الدِّینِ وَ اَخْلَقَ ثَوْبُهُ وَ نَحَلَ عَظْمُهُ وَ اَوْدَتْ رِمَّتُهُ
67. وَ نَطَقَ کاظِمُ الْغاوِینَ وَ نَبَغَ خامِلُ الْاَقَلِّینَ، وَ هَدَرَ فَنِیقُ الْمُبْطِلِینَ، فَخَطَرَ فى عَرَصاتِکُمْ.
68. وَ اَطْلَعَ الشَّیْطانُ رَأْسَهُ مِنْ مَغْرِزِهِ هاتِفاً بِکُمْ .فَدَعاکُمْ فَاَلْفاکُمْ لِدَعْوَتِهِ مُسْتَجِیبِینَ، وَ لِلْغِرَّهِ فِیهِ مُلاحِظِینَ .
69. ثُمَّ اسْتَنْهَضَکُمْ فَوَجَدَکُمْ ناهِضِینَ خِفافاً، وَ اَحْمَشَکُمْ فَأَلْفاکُمْ غِضاباً، فَوَسَمْتُمْ غَیْرَ إِبِلِکُمْ وَ اَوْرَدْتُمُوها غَیْرَ شِرْبِکُمْ .
70. هٰذا وَ الْعَهْدُ قَرِیبٌ وَ الْکَلْمُ رَحِیبٌ وَ الْجُرْحُ لَمّا یَنْدَمِلْ وَ الرَّسُولُ لَمّا یُقْبَرْ .
71. بِداراً زَعَمْتُمْ خَوْفَ الْفِتْنَهِ! {أَلا فِى الْفِتْنَهِ سَقَطُوا، وَ اِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِیطَهٌ بِالْکافِرِینَ}
72. فَهَیْهاتَ مِنْکُمْ وَ کَیْفَ بِکُمْ وَ {اَنّى تُؤْفَکُونَ}؟!
73. وَ کِتابُ اللّهِ بَیْنَ اَظْهُرِکُمْ. أُمُورُهُ ظاهِرَهٌ وَ اَحْکامُهُ زاهِرَهٌ وَ اَعْلامُهُ باهِرَهٌ وَ زَواجِرُهُ لائِحَهٌ، وَ أَوامِرُهُ واضِحَهٌ، قَدْخَلَّفْتُمُوهُ وَرآءَ ظُهُورِکُمْ.
74. أَرَغْبَهً ـ وَیْحَکُمْ ـ عَنْهُ تُرِیدُونَ أَمْ بِغَیْرِهِ تَحْکُمُونَ؟
75. {بِئْسَ لِلظّالِمِینَ بَدَلاً} {وَ مَنْ یَبْتَغِ غَیْرَ الْاِسْلامِ دِیناً فَلَنْ یُقْبَلَ مِنْهُ وَ هُوَ فِى الْآخِرَهِ مِنَ الْخاسِرِینَ}
76. ثُمَّ لَمْ تَلْبَثُوا اِلاّ رَیْثَ اَنْ تَسْکُنَ نَفْرَتُها وَ یَسْلَسَ قِیادُها، ثُمَّ أَخَذْتُمْ تُورُونَ وَقْدَتَها وَ تُهَیِّجُونَ جَمْرَتَها.
77. وَ تَسْتَجِیبُونَ لِهُتافِ الشَّیْطانِ الْغَوِىِّ وَ اِطْفاءِ اَنْوارِ الدِّینِ الْجَلِىِّ وَ اِهْمالِ سُنَنِ النَّبِىِّ الصَّفِىِّ، تَشْرَبُونَ حَسْواً فِى ارْتِغاءٍ .
78. وَ تَمْشُونَ لِأَهْلِهِ وَ وُلْدِهِ فِى الْخَمَرِ وَ الضَّرَّاءِ وَ نَصْبِرُ مِنْکُمْ عَلىٰ مِثْلِ حَزِّ الْمُدىٰ، وَ وَخْزِ السِّنانِ فِى الْحَشا.
خطبه فدک به زبان فارسی – ترجمه بخش 10
۶۵. آنگاه که خداوند براى رسول خود کاشانه ى پیامبران و جایگاه برگزیدگانش را انتخاب کرد و وعده هایش را نسبت به او تمام فرمود؛
۶۶. در میان شمایان خار نفاق پدیدار شد و لباس دینتان به کهنگى گرایید و جامه ى آن مندرس شد و استخوانش به ضعف و سستى رفت و پوسیده ى آن نابود گشت.
۶۷. خشم فرو نشسته ى گمراهان برپا شد و گمنام فرو خفتگانِ بى ارزش، پدیدار گشت و شتر ناز پروده‌ى باطل پرستان نعره برآورد و در صحنه ها دُم جنبانید.
۶۸. شیطان از لاک خود سر برآورد و بر شما بانگ زد و شما را اجابت کننده ى دعوتش دید و خیره ى فریبش یافت.
۶۹. آنگاه شما را به جنبش آورد و چالاک و سبک مغزتان یافت و به خشم‌تان آورد و شمایان را خشمگین یافت که بر غیر شتر خود داغ زدید [علامت گذارى کردید] و آن را در آبشخور دیگران وارد کردید.
۷۰. تمامى اینها در حالى بود که هنوز زمانى سپرى نشده بود و جراحت فِراق پیامبر صلى الله علیه و آله و سلم وسیع بود و هنوز التیام نیافته بود و پیکر پیامبر صلى الله علیه و آله و سلم دفن نشده بود.
۷۱. البته این کارها را به بهانهى ترس از بروز فتنه، شتابان انجام دادید در حالى که به گفته ى قرآن {هان که در فتنه افتادند و همانا جهنّم، کافران را فراخواهد گرفت}. (توبه / ۴۹)
۷۲. از شما بعید و دور بود! چگونه چنین کردید؟! چرا و {به کدام راه انحرافى مى روید؟!} (انعام/ ۹۵)
۷۳. حال آن‌که کتاب خدا در دیدگاه شماست؛ کتابى که موضوعاتش روشن و احکامش درخشان و پرچم‌ها و علاماتش تابان و دورباش‌هایش فروزان و فرمان‌هایش واضح است. لیکن شما آن را به پشت سر خود افکندید .
۷۴. واى بر شما! آیا از قرآن گریختید؟ یا غیر آن را [در کارهایتان] حاکم نمودید؟
۷۵. {ستمگران را چه جایگزینى است [که مخالف قرآن کنند]}. (کهف / ۵۰) {و هرکس به جز اسلام دینى بجوید، هرگز از او پذیرفته نبوده، در جهان دیگر از زیان کاران خواهد بود}. (آل عمران / ۸۵)
۷۶. آنگاه درنگ نکردید؛ مگر به اندازهاى که مرکب خلافت آرام گیرد و مهارش به دست آید. در آن هنگام به افروختن آتش آن و شعله ور کردن جرقه هایش پرداختید.
۷۷. و بانگ شیطان گمراه‌گر را پاسخ گفتید و به خاموش کردن فروغ دین و روش هاى پیامبر برگزیده برخواستید و به نیرنگ و حیله رفتار کردید؛ مانند آن‌که به بهانه ى گرفتن کف روى شیر، آن را جرعه جرعه مى نوشید.
۷۸. و نسبت به اهل‌بیت و فرزندان او [پیامبر صلى الله علیه و آله و سلم] در میان مخفى گاه‌ها گام برداشتید و ما بسان خنجرى بر گلو خلیده و نیزهاى بر دل فرو نشسته، شکیبایى کردیم.
بخش 11 – خطبه فدک
79. وَ اَنْتُمُ الْآنَ تَزْعُمُونَ اَنْ لا إِرْثَ لَنا أَهْلَ الْبَیْتِ وَ لا حَظَّ!
80. {أَفَحُکْمَ الْجاهِلِیَّهِ} تَبْغُونَ؟ {وَ مَنْ اَحْسَنُ مِنَ اللّهِ حُکْماً لِقَوْمٍ یُوقِنُونَ}. أَفَلا تَعْلَمُونَ؟! بَلىٰ، قَدْ تَجَلّىٰ لَکُمْ کَالشَّمْسِ الضّاحِیَهِ اَنِّى إِبْنَتُهُ .
81. إِیْهاً مَعْشَرَ الْمُسْلِمِینَ، أَ اُبْتَزُّ إِرْثَ أَبِى؟
82. یَابْنَ أَبِىقُحافَهَ، أَفِى کِتابِ اللّهِ اَنْ تَرِثَ اَباکَ وَ لا اَرِثَ أَبِى؟! لَقَدْ جِئْتَ {شَیْئاً فَرِیّاً}، جُرْأَهً مِنْکُمْ عَلىٰ قَطِیعَهِ الرَّحِمِ وَ نَکْثِ الْعَهْدِ! أَ فَعَلىٰ عَمْدٍ تَرَکْتُمْ کِتابَ اللّهِ وَ نَبَذْتُمُوهُ {وَراءَ ظُهُورِکُمْ}؟
83. اِذْ یَقُولُ اللّهُ تَبارَکَ وَ تَعالىٰ: {وَ وَرِثَ سُلَیْمانُ داوُدَ}، مَعَ ما قَصَّ مِنْ خَبَرِ یَحْیىٰ وَ زَکَرِیّا اِذْ قالَ: {رَبِّ… فَهَبْ لِى مِنْ لَدُنْکَ وَلِیّاً یَرِثُنِى وَ یَرِثُ مِنْ آلِ یَعْقُوبَ}، وَ قالَ: {وَ اُولُوا الْاَرْحامِ بَعْضُهُمْ اَوْلىٰ بِبَعْضٍ فى کِتابِ اللّهِ}، وَ قالَ: {یُوصِیکُمُ اللّهُ فى اَوْلادِکُمْ لِلذَّکَرِ مِثْلُ حَظِّ الْأُنْثَیَیْنِ}، وَ قالَ: {اِنْ تَرَکَ خَیْراً الْوَصِیَّهُ لِلْوالِدَیْنِ وَ الْاَقْرَبِینَ بِالْمَعْرُوفِ حَقّاً عَلَى الْمُتَّقِینَ}
84. فَزَعَمْتُمْ اَنْ لا حَظَّ لِى وَ لا إِرْثَ لِى مِنْ أَبِى وَ لا رَحِمَ بَیْنَنا!!
85. أَفَخَصَّکُمُ اللّهُ بِآیَهٍ اَخْرَجَ أَبِى مِنْها؟ أَمْ تَقُولُونَ أَهْلُ مِلَّتَیْنِ لایَتَوارَثُونَ؟ !
86. أَوَ لَسْتُ اَنَا وَ أَبِى مِنْ أَهْلِ مِلَّهٍ واحِدَهٍ؟ أَمْ اَنْتُمْ اَعْلَمُ بِخُصُوصِ الْقُرْآنِ وَ عُمُومِهِ مِنْ أَبِى وَ ابْنِ عَمِّى؟!
87. فَدُونَکَها مَخْطُومَهً مَرْحُولَهً مَزْمُومَهً، تَکُونُ مَعَکَ فى قَبْرِکَ وَ تَلْقاکَ یَوْمَ حَشْرِکَ وَ نَشْرِکَ .
88. فَنِعْمَ الْحَکَمُ اللّهُ وَ الزَّعِیمُ مُحَمَّدٌ وَ الْمَوْعِدُ الْقِیامَهُ
89. وَ عَمّا قَلِیلٍ تُؤْفَکُونَ وَ عِنْدَ السّاعَهِ {یَخْسَرُ الْمُبْطِلُونَ} وَ لایَنْفَعُکُمْ اِذْ تَنْدَمُونَ، {وَ لِکُلِّ نَبَإٍ مُسْتَقَرٌّ وَ سَوْفَ تَعْلَمُونَ} {مَنْ یَأْتِیهِ عَذابٌ یُخْزِیهِ وَ یَحِلُّ عَلَیْهِ عَذابٌ مُقِیمٌ}.
خطبه فدک به زبان فارسی – ترجمه بخش 11
۷۹. و اکنون شمایان مى پندارید که ما اهل‌بیت را نه ارثى است و نه بهره اى؟
۸۰. {آیا حکم جاهلیت را پى مى جویید؟} (مائده / ۵۰) {و کیست بهتر از خداوند در حاکمیت اهل یقین؟} (مائده / ۵۰) آیا نمى دانید؟ آرى، همانند خورشید تابان برایتان روشن است که من دختر او [رسول خدا] هستم!
۸۱. وَه مسلمانان بس کنید! آیا به زور، ارث پدرم از من گرفته شود؟
۸۲. اى پسر ابى قحافه؛ آیا این در کتاب خداست که تو از پدرت ارث برى و من از پدرم ارث نبرم؟ اگر چنین است، {نکته اى شگفت آورده اى!} (مریم / ۲۷) به قطع رحم و شکستن پیمان به جرأت اقدام کرده اى! پس آیا به عمد کتاب خدا را ترک کرده و {به پشت سرخود انداخته اید؟} (انعام / ۹۴)
۸۳. چرا که خداوند تبارک و تعالى مى فرماید: {و سلیمان از داوود ارث برد} (نمل / ۱۶) یا آنچه از یحیى و زکریا حکایت کرده و فرمود: {پروردگارا! … از سوى خود فرزندى عطایم فرما که از من و از تبار یعقوب ارث برد} (مریم / ۵ ـ ۶) و نیز فرموده: {و برخى خویشان [متوفى] در کتاب خداوند بر دیگران مقدم‌اند} (انفال / ۷۵)
و نیز فرمود: {خداوند درباره‌ى فرزندان‌تان سفارش مى کند که پسران را دو برابر دختران ارث خواهد بود} (نساء/ ۱۱) و نیز {اگر کسى از شما را مرگ فرا رسد و ثروتى دارد، براى پدر و مادر و خویشانش به خوبى وصیت کند، این کار بر خود نگه داران [پرهیزکاران] حق و لازم است}. (بقره / ۱۸۰)
۸۴. پس به گمان شمایان مرا بهره و ارثى از پدرم نیست؟ و بین من و پدرم نسبتى وجود ندارد؟
۸۵. آیا خداوند آیه اى را [در ارث] ویژه‌ى شمایان نموده که پدر من از آن بیرون و مستثنى است؟ یا اینکه ادعا دارید من و پدرم از دو مذهبیم و از هم ارث نمى بریم؟
۸۶. آیا من و پدرم از افراد یک دین و مذهب نیستیم؟ یا اینکه شمایان به عام و خاصّ قرآن از پدرم و پسر عمویم داناترید [که فدک را از من گرفتید]؟
۸۷. هان! این مرکب زین کرده و لُجام زده را بگیر و ببر که با تو در گورت خواهد بود و تو را در حشر و نشر دیدار خواهد کرد.
۸۸. چه خوب داورى است خداوند و چه نیک دادخواهى است محمّد و خوش وعده گاهى است رستاخیز.
۸۹. و به زودى خواهید فهمید که به انحراف رفته اید و در قیامت {یاوه گویان زیان خواهند دید}. (جاثیه / ۲۷) آنگاه است که پشیمانى سودى ندارد و {براى هر خبرى قرارگاهى است و به زودى خواهید دانست} (انعام / ۶۷) که {عذاب خوار کننده چه کسى را در بر خواهد گرفت و چه کسى را کیفر پایدار خواهد رسید!} (هود / ۳۹)
بخش 12 – خطبه فدک
90. ثُمَّ الْتَفَتَتْ علیهاالسلام اِلىٰ قَبْرِ أَبِیها فَخَنَقَتْهَا الْعَبْرَهُ وَ قالَتْ:
91. قَدْ کَانَ بَعْدَکَ اَنْباءٌ وَ هَنْبَثَهٌ ********** لَوْ کُنْتَ شَاهِدَها لَمْ تَکْثُرِ الْخَطَبُ
92. اِنَّا فَقَدْناکَ فَقْدَ الْأَرْضِ وَابِلَها ********** وَ اخْتَلَّ قَوْمُکَ فَاشْهَدْهُمْ وَ لا تَغِبُ
93. وَ کُلُّ اَهْلٍ لَهُ قُرْبى وَ مَنْزِلَهٌ ********** عِنْدَ الْاِلٰـهِ عَلَى الْاَدْنِینَ مُقْتَرِبٌ
94. اَبْدَتْ رِجالٌ لَنا نَجْوىٰ صُدُورِهِمُ ********** لَمّا مَضَیْتَ وَ حالَتْ دُونَکَ التُّرَبُ
95. تَجَهَّمَتْنا رِجالٌ وَ اسْتُخِفَّ بِنا ********** لمّا فُقِدْتَ وَ کُلُّ الْأَرْضِ مُغْتَصَبٌ
96. سَیَعْلَمُ الْمُتَوَلِّى ظُلْمَ حامَتِنا ********** یَوْمَ الْقِیامَهِ اَنّىٰ سَوْفَ یَنْقَلِبُ
97. وَ کُنْتَ بَدْراً وَ نُوراً یُسْتَضاءُ بِهِ ********** عَلَیْکَ تَنْزِلُ مِنْ ذِى الْعِزَّهِ الْکُتُبُ
98. وَ کانَ جِبْرِیلُ بِالْآیاتِ یُؤْنِسُنا ********** فَقَدْ فُقِدْتَ وَ کُلُّ الْخَیْرِ مُحْتَجِبٌ
99. ضاقَتْ عَلىَّ بِلادِى بَعْدَ ما رَحُبَتْ ********** وَ سِیمَ سِبْطاکَ خَسْفا فِیهِ لِى نَصَبٌ
100. فَلَیْتَ قَبْلَکَ کانَ الْمَوْتُ صادَفَنا ********** لَمّا مَضَیْتَ وَ حالَتْ دُونَکَ الْکُثُبُ
101. اِنّا رُزِئْنا بِما لَمْ یُرْزَ ذُو شَجَنٍ ********** مِنَ الْبَرِیَّهِ لا عُجْمٌ وَ لا عَرَبٌ
102. فَسَوْفَ نَبْکِیکَ ما عِشْنا وَ ما بَقِیَتْ ********** لَنَا الْعُیُونُ بِتِهْمالٍ لَهُ سَکَبٌ
103. وَ وَصَلَتْ ذلِکَ بِاَنْ قالَتْ:
104. قَدْ کُنْتُ ذاتَ حَمِیَّهٍ ما عِشْتَ لِى ***** اَمْشِى الْبَراحَ وَ اَنْتَ کُنْتَ جَناحِى
105. فَالْیَوْمَ اَخْضَعُ لِلذَّلِیلِ وَ اَتَّقِى ***** مِنْهُ وَ اَدْفَعُ ظالِمِى بِالرّاحِ
106. وَ اِذا بَکَتْ قُمْرِیَّهٌ شَجْناً لَها ***** لَیْلاً عَلىٰ غُصْنٍ بَکَیْتُ صَباحِى
خطبه فدک به زبان فارسی – ترجمه بخش 12
۹۰. سپس به سوى قبر پدر توجّهى کرد و گریه گلویش را گرفت و گفت :
۹۱. پدر! پس از تو سختى ها و قصّه ها برایمان پدیدار شد که اگر حضور داشتى کار چنین سخت و دشوار نبود.
۹۲. ما تو را از دست دادیم همچون زمین باران هاى دانه درشت خود را و امّت تو تباه شدند. هان! برما شاهد باش و از ما روى برمتاب.
۹۳. و هر خاندانى که منزلتى نزد خدا داشت، نزد خویشان خود نیز مقامى داشت ولیکن؛
۹۴. مردمانى کینه هاى [اندوخته ى] سینه هاى خود را بر ما آشکار کردند، آن هنگام که تو در گذشتى و خاک بین ما و تو حایل شد.
۹۵. دیگر کسان بر ما ترش رویى کردند و ما را خوار نمودند، هنگامى که تو از میان ما رفتى؛ گویى تمامى کره ى خاکى غصب شد و به تاراج رفت.
۹۶. به زودى آنان که بر خاندان ما ستم روا داشتند، خواهند دانست که در رستاخیز به کجا برمى گردند!
۹۷. تو بودى ماه تمام و پرتو افکن بر جهانیان و بر تو بود که پیام ها از سوى خداوند عزیز فرود مى آمد.
۹۸. تا تو در جمع ما بودى، جبرئیل با آیات آورده‌اش مأنوس ما بود. همان که تو ما را ترک کردى، تمامى خیرات نیز از ما روى برتافت.
۹۹. پدر! شهرها از پس وسعت خود بر من تنگ شد و خورشید تابان چهره‌هاى دو نوه ات [حسن و حسین] در فِقدانت گرفت و مرا به رنج و آزردگى برد.
۱۰۰. اى کاش پیش از تو، مرگ ما را در می گرفت؛ آنگاه که رفتى و تل‌هاى خاک میان ما فاصله شد.
۱۰۱. از مردمان عرب و عجم همانند ما کسى دچار مصیبت و اندوه نشد.
۱۰۲. هماره و تا زنده ایم و هستیم، چشمان‌مان برایت مویه کنان و اشک ریزان خواهد بود.
۱۰۳. و آنگاه حضرت فاطمه علیهاالسلام این‌گونه خواند:
۱۰۴. تا تو زنده بودى، همواره پشتیبان من بودى و من به راحتى رفت و آمد مى کردم و تو بال و پرم بودى.
۱۰۵. و امروز در برابر فرومایهاى به اجبار فروتنى مى کنم و از او فاصله مى گیرم و به دست خود، ستمگر را دور مى‌کنم.
۱۰۶. پدر! اگر قُمرى پرنده از اندوه، روى شاخه اى شبانه اشک مى ریزد، من در سپیده ى روز روشن مى‌گریم!
بخش 13 – خطبه فدک
107. ثُمَّ رَمَتْ بِطَرْفِها نَحْوَ الْاَنْصارِ فَقالَتْ :یا مَعْشَرَ الْبَقِیَّهِ، وَ اَعْضادَ الْمِلَّهِ، وَ حَضَنَهَ الْاِسْلامِ!
108. ما هٰذِهِ الْفَتْرَهُ عَنْ نُصْرَتِى وَ الْوِنْیَهُ عَنْ مَعُونَتِى وَ الْغَمِیزَهُ فى حَقِّى وَ السِّنَهُ عَنْ ظُلامَتِى؟ !
109. أَما کانَ رَسُولُ اللّهِ أَبِى صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ یَقُولُ: {الْمَرْءُ یُحْفَظُ فى وُلْدِهِ}؟
110. سَرْعانَ ما اَحْدَثْتُمْ، وَ عَجْلانَ ذا إِهالَهٍ! وَ لَکُمْ طاقَهٌ بِما اُحاوِلُ، وَ قُوَّهٌ عَلىٰ ما اَطْلُبُ وَ اُزاوِلُ .
111. أَتَقُولُونَ ماتَ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللّهِ؟
112. فَخَطْبٌ وَ اللّهِ جَلِیلٌ، اسْتَوْسَعَ وَهْیُهُ، وَ اسْتَنْهَرَ فَتْقُهُ، وَ فُقِدَ راتِقُهُ وَ اُظْلِمَتِ الْأَرْضُ لِغَیْبَتِهِ، وَ اکْتَأَبَتْ خِیَرَهُ اللّهِ وَ کَسَفَتِ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ وَ انْتَثَرَتِ النُّجُومُ لِمُصِیبَتِهِ، وَ اَکْدَتِ الْآمالُ، وَ خَشَعَتِ الْجِبالُ وَ اُکِلَتِ الْاَمْوالُ، وَ اُضِیعَ الْحَرِیمُ وَ اُذِیلَتِ الْحُرْمَهُ عِنْدَ مَماتِهِ، وَ فُتِنَتِ الْأُمَّهُ وَ غَشِیَتِ الظُّلْمَهُ وَ ماتَ الْحَقُّ .
113. فَتِلْکَ وَ اللّهِ النّازِلَهُ الْکُبْرىٰ، وَ الْمُصِیبَهُ الْعُظْمىٰ، لا مِثْلُها نازِلَهٌ وَ لا بائِقَهٌ عاجِلَهٌ .
114. اَعْلَنَ بِها کِتابُ اللّهِ فى اَفْنِیَتِکُمْ وَ فى مُمْساکُمْ وَ مُصْبَحِکُمْ، یَهْتِفُ بِها فى اَسْماعِکُمْ هِتافاً وَ صُراخاً وَ تِلاوَهً وَ اِلْحاناً .
115. وَ لَقَبْلَهُ ما حَلَّتْ بِاَنْبِیاءِ اللّهِ وَ رُسُلِهِ، حُکْمٌ فَصْلٌ وَ قَضاءٌ حَتْمٌ، {وَ ما مُحَمَّدٌ اِلاّ رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَفَاِنْ ماتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلىٰ اَعْقابِکُمْ وَ مَنْ یَنْقَلِبْ عَلىٰ عَقِبَیْهِ فَلَنْ یَضُرَّ اللّهَ شَیْئاً وَ سَیَجْزِى اللّهُ الشّاکِرِینَ}.
خطبه فدک به زبان فارسی – ترجمه بخش 13
۱۰۷. سپس به سوى انصار نگاهى تند کرده، فرمود :اى گروه بازماندگان و یاوران ملت و نگهبانان اسلام!
۱۰۸. این چه سستى است درباره ى من و این چه ضعفى است از یارى من و این چه چشم پوشى است در حقّ من و چه غفلت و خوابى است درباره ى آنچه به ستم از من گرفته شده است؟
۱۰۹. مگر رسول خدا پدرم، نگفته است: حرمت مرد در میان فرزندانش نگه داشته مى شود؟
۱۱۰. چه قدر به سرعت کار خود را کردید! و به شتاب کار را پیش از رسیدن وقتش به انجام رسانیدید! گویا پیش از رسیدن وقت از بزغاله روغن گرفتید؛ حال آن‌که توانمند بودید یاری ام کنید بر آنچه مى خواستم و آن چه در پى رسیدن به آن بودم.
۱۱۱. آیا مى گویید که محمّد، رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم، مُرد؟!
۱۱۲. البته که؛ به خدا سوگند! این رویدادى بزرگ بود؛ شکاف و سستى اش دامنه دار و جبران گرش نایاب است و زمین با فقدان او به تاریکى رفت و برگزیدگان خدا اندوهگین گشتند و آفتاب و ماه در عزاى او گرفتند و ستارگان فرو ریخته، پراکنده شدند.
آرزوها بى نتیجه ماند؛ کوه ها سرتعظیم فرود آورده، فرو ریختند و دارایى ها به تاراج رفت و حریم او شکسته شد و در مرگ او به حرمتش اهانت شد و فتنه امّت را فرا گرفت و تاریکى جهان را احاطه کرد و حق و حقیقت بدرود حیات گفت.
۱۱۳. به خدا سوگند! این بزرگ‌ترین پدیده ى ناگوار و دشوارى بود که همانندش نه آمده و نه در آینده خواهد آمد.
۱۱۴. این حادثه‌اى است ناگوار که کتاب خدا در خانه هایتان در سپیده دمان و شام گاهان اعلان کرد! و همواره بانگ و فریاد و تلاوت و آوازش به گوش‌تان مى رسد.
۱۱۵. و نیز کتاب خدا آورده است، آن چه را براى پیامبران و فرستادگان گذشته روى داده که حکم و قضاى حتمى الهى است: {و محمّد نیست مگر فرستاده‌ى خدا که پیش از او نیز پیامبرانى آمده و در گذشته اند؛ پس آیا اگر او وفات کرد یا کشته شد،
به گذشته ى جاهلى خود بر مى گردید و مرتد مى شوید؟ و آن کس که به گذشته هاى خود بر گردد و مرتد شود، براى خداوند زیانى نخواهد داشت و خداوند به زودى سپاس گزاران را پاداش خواهد داد}. (آل عمران / ۱۴۴)
بخش 14 – خطبه فدک
116. إِیْهاً بَنِى قَیْلَهَ! أَاُهْضَمُ تُراثَ أَبِى وَ اَنْتُمْ بِمَرْأًى مِنِّى وَ مَسْمَعٍ وَ مُنْتَدًى وَ مَجْمَعٍ؟
117. تَلْبَسُکُمُ الدَّعْوَهُ وَ تَشْمَلُکُمُ الْخَبْرَهُ، وَ فِیکُمُ الْعُدَّهُ وَ الْعَدَدُ، وَ لَکُمُ الدّارُ وَ الْجُنَنُ وَ الْاَداهُ وَ الْقُوَّهُ، وَ عِنْدَکُمُ السِّلاحُ وَ الْجُنَّهُ
118. تُوافِیکُمُ الدَّعْوَهُ فَلاتُجِیبُونَ؟! وَ تَأْتِیکُمُ الصَّرْخَهُ فَلاتُغِیثُونَ؟! وَ اَنْتُمْ مَوْصُوفُونَ بِالْکِفاحِ، مَعْرُوفُونَ بِالْخَیْرِ وَ الصَّلاحِ .
119. وَ اَنْتُمُ الْاُولىٰ نُخْبَهُ اللّهِ الَّتِى انْتُخِبَتْ، وَ الْخِیَرَهُ الَّتِى اُخْتِیرَتْ لَنا أَهْلَ الْبَیْتِ، فَبادَیْتُمُ الْعَرَبَ وَ بادَهْتُمُ الْأُمُورَ وَ تَحَمَّلْتُمُ الْکَدَّ وَ التَّعَبَ، وَ ناهَضْتُمُ الْأُمَمَ وَ کافَحْتُمُ الْبُهَمَ.
120. لانَبْرَحُ وَ تَبْرَحُونَ، نَأْمُرُکُمْ فَتَأْتَمِرُونَ. حَتّى اسْتَقامَتْ لَکُمْ مِنَّا الدّارُ وَ دارَتْ لَکُمْ بِنا رَحَى الْاِسْلامِ وَ دَرَّ حَلَبُ الْاَیّامِ وَ خَضَعَتْ نُعَرَهُ الشِّرْکِ، وَ سَکَنَتْ فَوْرَهُ الْإِفْکِ، وَ خَبَتْ نِیرانُ الْحَرْبِ، وَ هَدَأَتْ دَعْوَهُ الْهَرْجِ، وَ اسْتَوْسَقَ نِظامُ الدِّینِ.
خطبه فدک به زبان فارسی – ترجمه بخش 14
۱۱۶. وَه پسران قَیله [اوس و خزرج از انصار] آیا از حقم باز داشته شوم؟ و حال آن‌که شما در دیدگاه و شنیدگاه و مشورت گاهام هستید و اجتماعتان در دسترس!
۱۱۷. فریادم فراگیرتان و پیامهایم به گوش‌تان؛ در حالى که هم نفرات و هم آمادگى دارید و هم خانه و پناهگاه و هم ابزار و نیرو و سلاح و سپر نزد شماست.
۱۱۸. فریادم به شمایان مى رسد و پاسخم نمى دهید؟ و داد خواهیم به گوش‌تان است و پناهم نمی دهید؟ و شمایان پیش‌تر به شجاعت و دلاورى و پهلوانى، مشهور و به خیر و خوبى و صلاح، معروف بودید.
۱۱۹. و شمایان نخستین برگزیده هاى خدایید که براى ما اهل‌بیت انتخاب شده‌اید. شمایان بودید که با عرب به مبارزه برخاستید و با مشکلات به راحتى برخورد کردید و تحمل رنج و سختى نمودید؛ علیه امت هاى دیگر برخاستید و با شجاعان و پهلوانان، بدون سپر و زره، بى‌باکانه جنگیدید.
۱۲۰. همواره ما فرمان مى دادیم و شمایان فرمان مى بردید تا از سوى ما شمایان را پایدارى آمد و به وسیله ى ما آسیاب اسلام بر محور شما به چرخش در آمد و منافع روزگاران به دست رسید و فریاد شرک خاموش شد و فوران کژى و ناراستى فرو نشست و آتش جنگ خاموش شد و فریاد آشوب به آرامی رفت و نظام دین به انسجام نشست.
بخش 15 – خطبه فدک
121. فَاَنّىٰ جُرْتُمْ بَعْدَ الْبَیَانِ وَ اَسْرَرْتُمْ بَعْدَ الْاِعْلانِ وَ نَکَصْتُمْ بَعْدَ الْاِقْدامِ وَ اَشْرَکْتُمْ بَعْدَ الْإِیمانِ وَ جَبُنْتُمْ بَعْدَ الشَّجاعَهِ، عَنْ قَوْمٍ {نَکَثُوا اَیْمانَهُمْ مِنْ بَعْدِ عَهْدِهِمْ وَ طَعَنُوا فى دِینِکُمْ. فَقاتِلُوا أَئِمَّهَ الْکُفْرِ اِنَّهُمْ لا اَیْمانَ لَهُمْ لَعَلَّهُمْ یَنْتَهُونَ}.
122. {أَلا تُقاتِلُونَ قَوْماً نَکَثُوا أَیْمانَهُمْ وَ هَمُّوا بِاِخْراجِ الرَّسُولِ وَ هُمْ بَدَؤُوکُمْ أَوَّلَ مَرَّهٍ أَتَخْشَوْنَهُمْ فَاللّهُ اَحَقُّ اَنْ تَخْشَوْهُ اِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ}.
خطبه فدک به زبان فارسی – ترجمه بخش 15
۱۲۱. اکنون پس از روشنى حق به کجا رفتید که پس از اعلان حقیقت آن را پنهان کردید و پس از روى آورى برگشتید و از پسِ ایمان، به شرک گراییدید و از پسِ شجاعت، به هراس رو کردید. ترسیدید از قومى {که عهد و پیمان شکسته و در دینتان عیب جویى کردند! اینک با پیشوایان کفر بجنگید که آنان سوگند و پیمان‌شان شکستند، شاید که از کارشان برگردند}. (توبه / ۱۲)
۱۲۲. {آیا نمی جنگید با مردمانى که سوگند هاى خود را نقض کرده و بر راندن رسول [از مدینه] همت گماشتند و ابتداى به جنگ کردند؟ آیا از آنان مى هراسید؟ حال آن‌که خداوند سزاوارترین است که از او بهراسید، اگر راست مى گویید که ایمان دارید!} (توبه / ۱۳)
بخش 16 – خطبه فدک
123. أَلا وَ قَدْ أَرى وَ اللّهِ اَنْ قَدْ اَخْلَدْتُمْ اِلَى الْخَفْضِ، وَ اَبْعَدْتُمْ مَنْ هُوَ اَحَقُّ بِالْبَسْطِ وَ الْقَبْضِ، وَ رَکَنْتُمْ اِلَى الدَّعَهِ.
124. وَ نَجَوْتُمْ بِالضِّیقِ مِنَ السَّعَهِ، فَعُجْتُمْ عَنِ الدِّینِ وَ مَجَجْتُمُ الَّذِى وَعَیْتُمْ وَ دَسَعْتُمُ الَّذِى سَوَّغْتُمْ.
125. فَـ {إِنْ تَکْفُرُوا اَنْتُمْ وَ مَنْ فِى الْأَرْضِ جَمِیعاً فَاِنَّ اللّهَ لَغَنِىٌّ حَمِیدٌ} .
126. {أَلَمْ یَأْتِکُمْ نَبَأُ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ قَوْمِ نُوحٍ وَ عادٍ وَ ثَمُودَ وَ الَّذِینَ مِنْ بَعْدِهِمْ لایَعْلَمُهُمْ اِلَّا اللّهُ، جاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَیِّناتِ فَرَدُّوا اَیْدِیَهُمْ فى اَفْواهِهِمْ وَ قالُوا اِنّا کَفَرْنا بِما اُرْسِلْتُمْ بِهِ وَ اِنّا لَفِى شَکٍّ مِمّا تَدْعُونَنا اِلَیْهِ مُرِیبٍ}.
خطبه فدک به زبان فارسی – ترجمه بخش 16
۱۲۳. هان! به خدا سوگند مى بینم که به راحتى زندگى تکیه کرده اید و آن را که سزاوارتر به قبض و بسط کارهاست، رانده اید و به رفاه رو آورده اید.
۱۲۴. و از تنگى به آسایش، دل خوش داشته اید. از طریق دین، کج شده اید و آنچه نگه داشته بودید، دور ریخته اید و آنچه به آسانى خورده بودید، برگرداندید.
۱۲۵. پس {اگر شما و تمامى زمینیان کفر ورزند، خداوند را زیانى نخواهد بود؛ چرا که او تنها بى نیاز و ستوده است}. (ابراهیم / ۸)
۱۲۶. {مگر خبر پیشینیان به شما نرسیده چون: قوم نوح و عاد و ثمود و نیز آنان که از پس ایشان آمده اند و داستان‌شان را جز خداوند نداند؛ چرا که پیامبران‌شان همراه دلایل روشن آمدند و آنان دستان در دهان ها نهاده، گفتند: ما به رسالت شمایان کافریم و به آن چه ما را به آن می خوانید، در شک و تردیدیم}. (ابراهیم / ۹) [از ایشان درس عبرت آموزید.]
بخش 17 – خطبه فدک
127. أَلا وَ قَدْ قُلْتُ الَّذِى قُلْتُ عَلىٰ مَعْرِفَهٍ مِنِّى بِالْخَذْلَهِ الَّتِى خامَرَتْکُمْ وَ الْغَدْرَهِ الَّتِى اسْتَشْعَرَتْها قُلُوبُکُمْ .
128. وَ لٰکِنَّها فَیْضَهُ النَّفْسِ وَ نَفْثَهُ الْغَیْظِ وَ خَوَرُ القَناهِ وَ ضَعْفُ الْیَقِینِ وَ بَثَّهُ الصَّدْرِ وَ مَعْذِرَهُ الْحُجَّهِ.
129. فَدُونَکُمُوها فَاحْتَقِبُوها مُدْبِرَهَ الظَّهْرِ، مَهِیضَهَ الْعَظْمِ، خَوْراءَ الْقَناهِ، ناقِبَهَ الْخُفِّ، باقِیَهَ الْعارِ، مَوْسُومَهً بِغَضَبِ الْجَبّارِ وَ شَنارِ الْأَبَدِ، مَوْصُولَهً بِـ {ـنارِ اللّهِ الْمُوقَدَهِ الَّتِى تَطَّلِعُ عَلَى الْاَفْئِدَهِ، اِنَّها عَلَیْهِمْ مُؤْصَدَهٌ فى عَمَدٍ مُمَدَّدَهٍ}
130. فَبِعَیْنِ اللّهِ ما تَفْعَلُونَ {وَ سَیَعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَىَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُونَ}.
خطبه فدک به زبان فارسی – ترجمه بخش 17
۱۲۷. هان! همانا آنچه گفتم از روى فکر و اندیشه گفتم که تنها گذاشتن من، با روح شما آمیخته و بىوفایى و فریب، دلهایتان را فرا گرفته است.
۱۲۸. لیکن سخنان امروزم به خاطر این است که جانم بر لب رسیده و اندوهم ژرف و نیروى جانم کاسته و ایمان شمایان به سستى گراییده و اندوه و غصه ام فراوان و آنک بایسته است عذر شمایان را قطع و برهانم را تمام کنم؛
۱۲۹. پس اکنون افسار [خلافت یا فدک] را بگیرید و ببرید. بر شتر مقصود سوار شوید، در حالى که پشت آن زخم، استخوانش شکسته، جانش ضعیف، پایش شکسته، عیب و عار آن باقى و با خشم خداوند جبار و ننگ جاودانه، نشان دار شده است و به آتش افروخته ى خداوند پیوسته است. {آتشى که بر دلها افروخته و آنها را فرا گرفته است، آتشهایى بسان ستون هاى سر به فلک کشیده}. (همزه ۶ ـ ۹)
۱۳۰. آرى، آن چه مرتکب مىشوید، در برابر دیدگان خداوند است {و به زودى ستمگران خواهند دید که به کجا رهسپارند!} (شعرا / ۲۲۷)
بخش 18 – خطبه فدک
131. وَ اَنا ابْنَهُ {نَذِیرٍ لَکُمْ بَیْنَ یَدَىْ عَذابٍ شَدِیدٍ}
132. .{فَکِیدُونِى جَمِیعاً ثُمَّ لاتُنْظِرُونِ} فَاعْمَلُوا {اِنّا عامِلُونَ وَ انْتَظِرُوا اِنّا مُنْتَظِرُونَ} .
133. رَبَّنَا احْکُمْ بَیْنَنا وَ بَیْنَ قَوْمِنا بِالْحَقِّ وَ اَنْتَ خَیْرُ الْحاکِمِینَ {وَ سَیَعْلَمُ الْکُفّارُ لِمَنْ عُقْبَى الدّارِ}.
134. {وُ قُلِ اعْمَلُوا فَسَیَرَى اللّهُ عَمَلَکُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ}، {وَ کُلَّ اِنْسانٍ اَلْزَمْناهُ طائِرَهُ فى عُنُقِهِ}.
135. {فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّهٍ خَیْراً یَرَهُ وَ مَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّهٍ شَرّاً یَرَهُ}؛ وَ کَاَنَّ الْأَمْرَ قَدْ قُصِرَ.
صَدَقَ رَسولُ اللهِ صَلَّ اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّم
خطبه فدک به زبان فارسی – ترجمه بخش 18
۱۳۱. و منم [فاطمه] دختر آن‌که {در نزدیکى روز رستاخیز، شمایان را از عذاب سخت آن انذار مى‌کند}. (سبأ / ۴۶)
۱۳۲. {اکنون درباره ام مکر کنید و فرصتى برایم نگذارید}. (هود / ۵۵) و کارتان را به انجام رسانید و ما {نیز کارمان را انجام مى دهیم و چشم به آینده بدوزید که ما نیز چشم به راه آینده ایم!} (هود / ۱۲۱ ـ ۱۲۲)
۱۳۳. پروردگارا! میان ما و ملّتمان به حق داورى کن که تو بهترین داوران هستى و {به زودى کافران خواهند دانست که پایان کار به سود چه کسى است!} (رعد / ۴۲)
۱۳۴. {و اى پیامبر! بگو: هر چه مى خواهید انجام دهید که به زودى خداوند، رسول و ایمانیان، نتیجه ى کارتان را خواهند دید}. (توبه / ۱۰۵)
۱۳۵. {و هر کسى نامه ى کردارش بر گردنش آویخته است». (اسراء / ۱۳) «پس هر آن کس که به قدر ذرّه اى نیکى کند، آن را خواهد دید و آن‌که به اندازه ى ذرّه‌اى بدى کند، آن را خواهد یافت}. (زلزله / ۷ ـ ۸) گویا کار در زمان اندک انجام شده و به نتیجه رسیده [و آن، اینکه شمایان بی وفایى کردید و نتیجه را خواهید چشید.]
برای مطالعه و مشاهده مطالب خدمتگزاران میتوانید به فهرست مطالب در زیر مراجعه نمایید.
فهرست مطالب محرم فهرست مطالب فاطمیه فهرست مطالب نیمه‌شعبان فهرست مطالب غدیر کتابخانه خدمتگزاران
