بانویی از جنس یاس – متن ادبی فاطمیه

بانویی از جنس یاس (توصیف بانوی دو عالم حضرت فاطمه سلام الله علیها)

فاطمه، بانویی که سوگنامه‌ ی سنگینش در کشاکش غوغای روزگار، تا ابدیت روح تاریخ پیر را خواهد آزرد. در مقاله بانویی از جنس یاس به توصیف بانوی دوعالم حضرت فاطمه سلام الله علیها پرداخته است.

متن بانویی از جنس یاس

فاطمه، بانوی غمگُسارِ عالم. فاطمه شمعی مهربان و زخمی در سرزمین پُرآشوب مدینه. فاطمه، بانویی که سوگنامه‌ ی سنگینش در کشاکش غوغای روزگار، تا ابدیت روح تاریخ پیر را خواهد آزرد. فاطمه، بانویِ بی‌ یاوری که در سَرسَرای ساحل تپیده‌ ی آسمان، نامش به نامِ نامیِ غم و اندوه ثبت گردیده است.

فاطمه، گلبرگِ یاسی در ابتدای تولد؛ باغبانِ پُرمهری در اواسط زندگی و خمیده‌قدی در انتهای حزین‌ ترین لحظات آفرینش، که سوار بَر پرهای فرشتگان گشت و حیات ملال‌ آور زندگی‌ اش را وداع گفت.

فاطمه، پاره‌ای از آفتابِ عا‌لم‌ سوز هستی، که درد فراقش، عالمی را می‌ سوزاند. فاطمه، ریحانه‌ ای که در‌ کوچه‌ های بی‌ لیاقت مدینه، دست و بازوی خونینش به طواف در و دیوار رفت. فاطمه، هاله‌ ای که طعم زهرآگین سیلی را هم از مردان حرا‌می چشید، تا به رسم دلدادگی‌ اش وفا کرده باشد.

فاطمه، اسطوره‌ ی صبری که درد و رنج خود را هرگز نمی‌ دید و مظلومیت علی را جز نگاه او کسی نشانه نمی‌ رفت. فاطمه، مادری غریب، که درد دوری‌ اش آتش شعله وری بود در عمق جان علی. فاطمه، مادر عترت و فرزند زلال کوثر، که دوران زندگی‌ اش، مهمان ناجوانمردانگی گذر تاریخ شد. فاطمه، بانویی پهلو‌ شکسته که شهادتش، شهادتین بود و محسن شش ماهه‌ ا‌ش، هدیه‌ ای برای اثبات عشق‌ بازی‌ اش با خدا.

فاطمه، منجی صبر و انیس شکیبی آکنده از زجر، که حتّی شرا‌ره‌ ها و شعله‌ های آتش هم صبر او را به تاراج نبرد. فاطمه، بانویِ کبود رویی که هیچگاه رازِ بازوی دردناکش برای علی فاش نشد. فاطمه، نیلی رُخی که داغ را گذاشت و مسافر آرا‌مش شفاف وداع گشت.

فاطمه، بانوی غمین و مضروبی که هیچگاه غصّه‌ ی بُغض دردناکش از نای آسمانی او شنیده نشد. فاطمه، یاس پیکری که همچون پرستوی پَر‌ و بال شکسته، از ویرانه‌ آبادِ دنیا به خدا آباد ملکوت کوچ کرد.

حال دیگر فاطمه پرواز کرده و رفته است و فقط علی مانده و حکایت خزانی شدن گلبرگ زندگانی‌ اش در شهری که حال، مالامال از غربت ا‌ست و رنجِ فراق.

حال دیگر علی مانده و یادگاری از دری نیم سوخته، که تا ابدیت، بوی دودِ اندوهش، پیکره‌ ی بشریت را می‌ آزارد. حال دیگر آسمانِ دل علی و فرزندانِ علی مانده و شب های شوم بی‌ ستاره. حال دیگر زینب مانده و یادگارِ چادر خاکی مادر و خاطرات کوچه‌ های تنگ و تاریک مدینه.

حال دیگر حسن مانده و یاد رخ نیلی مادر؛ آری دیگر حسین مانده و یاد جای سیلی بر صورت مادر . آری از آن شب به بعد، فرزندان فاطمه تا مهدی هیچ شبی را نیست که بدون یاد محبوبه‌ شان آرام گیرند. اکنون دیگر مهدی مانده ا‌ست و حکایت غمی تلخ.

دیگر مهدی مانده است و یاد نفس های خسته‌ ی آخرین مادر. حال دیگر مهدی مانده است و مزار پنهانی که باید به دست قدرت او، سرِّ رازناکش فاش شود. دیگر مهدی مانده ا‌ست و انتظاری مداوم. حال دیگر مهدی باید سرشت بشریت را فاطمی کند و بارگاه او را تا ابدیت جاودانی ببخشد.