متن مجری دیدن روی ماه تو – متن مجری نیمه شعبان

متن مجری دیدن روی ماه تو

متن مجری دیدن روی ماه تو را میتوان برای متون مخصوص میان برنامه ها استفاده کرد. این متن بیان کننده ی این است که علاوه بر خدا ، منجی عالم هم ناظر بر تمام اعمال و رفتار ما هستند.

﴿ وَ قُلِ اعْمَلُوا فَسَیَرَى اللّهُ عَمَلَکُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ سَتُرَدُّونَ إِلَى عَالِمِ الْغَیْبِ وَ الشَّهَادَهِ فَیُنَبِّئُکُمْ بِمَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴾

متن مجری دیدن روی ماه تو – دیدن روی تو چشم دگری می خواهد

باز همان داستان قدیمی را با نگاهی دیگر مرور می­ کنیم: مردِ عالِمی شاگردانی داشت که در میان آن­ها تنها به یکی دل بسته بود. شاگردان سبب این محبت را از استاد پرسیدند، گفت: فردا هر یک مرغی بستانید و در قربانگاه خلوتی سرش ببُرید که هیچ کس آن­جا نباشد؛ آن گاه مرغ را به مکتب­ خانه آورید.

فردا هریک از شاگردان به اطاعت استاد، مرغ کشته­ ای را با خود آوردند و آن شاگرد ِتیزهوش مرغی زنده. استاد سبب ِزنده نگاه داشتن مرغ را از او پرسید. گفت: به هر خلوتی رفتم که تیغ  به گلویش بکشم، خدا را حاضر و ناظر دیدم و به ناچار از کشتن صرف نظر کردم؛ پس شاگردان علت محبوبیت او دانستند.

اما داستان به همین جا ختم نمی­ شود؛ خدا می­ بیند؛ ولی…چشمان دیگری نیز در میان من و شما مأمور به دیدن­ اند؛ چشمانی که شاهد اعمال ما هستند. به این داستان دقت کنید: عبدالله، روغن فروشی بود که مدتی در خدمت امام رضا علیه­ السلام مجاور بود. او یک بار که به محضر ایشان شرف یاب شد، عرض کرد: برای خود و خانواده­ ام از شما التماس دعا دارم.

حضرت فرمودند:«آیا (فکر می­ کنی) من شما را دعا نمی کنم؟! همانا اعمال شما هر روز و شب بر من نمایانده می­ شود.» عبدالله گفت: پذیرفتن این مطلب (که امام بر همه­ ی اعمال ما آگاه است) بر من سنگین آمد. حضرت فرمودند: آیا در کتاب خدای عزوجل نمی­ خوانی: ﴿ وَ قُلِ اعْمَلُوا فَسَیَرَى اللهُ عَمَلَکُمْ وَ رَسُولُهُ وَ المُؤْمِنُونَ﴾ [1]: ﴿ و بگو: عمل کنید که خدا و رسولِ او و مؤمنان عمل شما را می­ بینند.﴾

سپس حضرت فرمودند:« قسم به خدا منظور از مؤمنان (در این آیه)، علی بن ابی­ طالب علیه السلام است.»[2]

بر اساسِ این آیه، مؤمنان که همانا امامانِ معصوم ­اند- اعمالِ ما را می­ نگرند.یکی از شیعیانِ زمان امیر­المؤمنین علیه ­السلام به نام رمیله می­ گوید:سخت بیمار شده بودم. نزد امیرالمؤمنین علیه­ السلام رفتم. ایشان به من فرمودند: «ای رمیله! هیچ مؤمنی بیمار نمی­ شود؛ مگر این­که ما هم به خاطر ِبیماری او بیمار می­ شویم و غمگین نمی­ شود؛ مگر آن­که ما هم غمگین می­ شویم و دعایی نمی­ کند؛ مگر آن­که به دعای او آمین می­ گوییم و سکوت نمی­ کند؛ مگر آن­که ما برایش دعا می­ کنیم.»

عرض کردم: ای امیرمؤمنان! فدایت گردم، این مربوط به کسانی است که با شما در این مکان هستند. آن کسانی که در اطراف زمین اند چه­ طور؟فرمودند:« ای رمیله! هیچ مؤمنی در شرق و غرب زمین از ما غایب نیست.»[3]

بر این اساس، امامِ معصوم اعمالِ انسان­ها را در همه­ ی نقاط زمین مشاهده می­ کند. امام زمان علیه­ السلام در نوشته­ ای به شیخ مفید رحمه­ الله فرمودند: « ما به آن­چه بر شما می­ گذرد احاطه علمی داریم و هیچ یک از خبرهای شما از ما پوشیده نیست… ما نسبت به رعایت حال شما کوتاهی نمی­ کنیم و یاد شما را فراموش نمی­ کنیم.»[4]

با این که امام عصر علیه ­السلام غایب از چشم مردم­ اند، به شرق و غرب عالم آگاهی دارند و نسبت به مؤمنان توجه خاصی می­ کنند. با این وجود تنها عده­ ی کمی هستند که این حضور فراگیر امام را به گونه­ ای احساس کنند که خود را در حضور امام بیابند و از انجام گناه شرم کنند.

چه بسیار افرادی که از انجام گناه در حضورِ کودکی احساس شرم می­ کنند؛ اما غافل­ اند که خدا و رسول و ائمه علیهم­السلام در همان حال نظاره­ گر عملِ آن­ها می باشند! چه کنیم که این حال در ما ایجاد شود که حضور امام غایب را بیش از پیش احساس کنیم؟حدیث زیر، راهی فرا روی ما می­ نهد: امام سجاد علیه­ السلام به ابو خالد کابلی می­ فرمایند:

« ای ابو خالد! همانا اهل زمانِ غیبتِ او (حضرت مهدی علیه­ السلام) که اعتقاد به امامتش دارند و در انتظار ظهورش هستند، از مردمِ همه­ ی زمان­ ها بهترند؛ زیرا خدای تبارک­ و­تعالی چنان عقل و فهم و معرفتی به آن­ها عنایت فرموده که غیبت برای آن­ها به منزله­ی دیدار حضوری شده است…»[5]

آری! تنها باید به خودِ آن حجت خداوند توسل کرد که چشم عقل و فهم ما را بینا کند تا ایشان را حاضر و ناظر ببینیم.ابو­بصیر از شیعیان امام باقر علیه ­السلام می­ گوید: با حضرت باقر علیه ­السلام داخل مسجد شدیم و مردم در حالِ آمد­ و­ شد بودند. حضرت فرمودند:

« از مردم  سؤال کن آیا مرا می­ بینند.»هرکس از آن­جا رد می شد از او می­ پرسیدم: آیا ابوجعفر علیه­ السلام را ندیدی­؟ می­گ فت: نه، و متوجه حضور امام نمی­ شد. تا این­که ابو­هارون نابینا وارد شد.

گفتم: آیا ابو جعفر علیه­ السلام را ندیدی؟گفت: مگر نه همین است که این­جا ایستاده؟گفتم: از کجا دانستی؟گفت: چه ­طور ندانم در حالی که او نوری درخشنده و تابناک است.[6]آری! احساس ِحضور امام زمان علیه ­السلام چشم دگری می­ خواهد:

دیدن روی تو چشم دگری می­ خواهد *** دلم از آتشِ مهرت شرری می­ خواهد

باید از هر دو جهان بی­خبرش گردانی *** هرکه از کوی وصالت اثری می­ خواهد

تا مگر  تیر دعایم به اجابت برسد *** ناله از سوز و نوایم اثری می­ خواهد

لب خندان تو را دیدن و لبخند زدن *** چشمِ گریانِ زِگُل پاک­تری می­ خواهد

دلم سخت گرفتار توست؛ می­ خواهم از این پس در هوای جان­ فزای حضور تو نفسی تازه کنم و با تمامِ وجود حضور پدرانه­ ات را احساس کنم. ای مولای من! برای رسیدن به شیرینیِ احساس حضورت کمک­م کن!

1. [1]. توبه(9): 105.
2. [2]. وسائل الشیعه 11: 387، ح5.
3. [3]. بصائرالدرجات: 259، باب 16، ح1.
4. [4]. احتجاج طبرسی 2: 323.
5. [5]. کمال الدین، باب 31، ح 2.
6. [6]. بحارالانوار 46: 243، ح 31.