معرفت به سید الشهدا علیه السلام – گفتگوی محرم
معرفت به سید الشهدا علیه السلام و عزای ایشان
معرفت به سید الشهدا علیه السلام و عزای ایشان عنوان نشریه ای قابل تدریس مناسب برای سنین راهنمایی و دبیرستان است. که شامل دو جلد می باشد.
معرفت به سید الشهدا علیه السلام – شناخت
در روایتی آمده که چون خداوند خواست توبه آدم (علی نبینا و اله و علیه السلام) را قبول نماید جبرئیل را نزد او فرستاد، جبرئیل به آدم یاد داد که خداوند را به این دعا بخواند: یا حمید بحق محمد (صلی الله و علیه و آله و سلم) یا عالی و به حق علی (علیه السلام) یا قدیم الاحسان بحق الحسین (علیه السلام) و منک الاحسان.
آدم (علی نبینا و اله و علیه السلام) خداوند را به این کلمات مبارکه خواند. زمانی که جبرئیل نام امام حسین علیه السلام را بر زبان جاری ساخت قلب آدم (علی نبینا و اله و علیه السلام) گرفت و اشک از چشمانش جاری شد.گفت: ای جبرئیل چرا دریاد پنجمین نفر دلم شکست و اشکم جاری شد؟ جبرئیل گفت: ای آدم این فرزند تو به مصیبتی بزرگ دچار میشود که تمامی مصیبت ها نزد آن کوچک است پس جبرئیل ادامه داد و گفت: حسین علیه السلام تشنه و غریب و بی یار و یاور کشته می شود….
پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله فرمودند: هنگامی که خداوند اراده کرد قوم حضرت نوح (علی نبینا و آله و علیه السلام) را هلاک کند، به نوح (علی نبینا و آله و علیه السلام) فرمان داد کشتی بزرگی بسازد. جبرئیل نیز با میخ هایی برای ساختن کشتی فرود آمد. در میان انبوه میخ ها پنج میخ ویژه بود که درخشش خاصی داشت و بر روی هر یک نام یکی از پنج نور مقدس محمد (صلی الله علیه و آله)، علی (علیه السلام)، فاطمه (سلام الله علیها) حسن (علیه السلام)و حسین (علیه السلام) نقش بسته بود.
حضرت نوح (علی نبینا و آله و علیه السلام) هر کدام را بر می داشت، میخ همچون ستارهای در تاریکی شب می درخشید. هنگامی که میخ پنجم را برداشت، پس از درخششی، اشکی از آن جاری شد. نوح از جبرئیل پرسید: این میخ و اشک چیست؟ جبرئیل در پاسخ گفت: این میخ حسین بن علی (علیه السلام) است. حضرت نوح نیز هر یک را در یک طرف از کشتی کوبید.
در سمت راست عرش به دستور خدای بلند مرتبه این گونه نوشته: ان الحسین مصباح الهدی و سفینه النّجاه. همانا حسین (درود خدا بر او باد) چراغ هدایت و کشتی نجات است. کمال الدین،ص 154 تا 157
خداوند در حدیث قدسی امام حسین صلوات الله علیه را این گونه وصف فرموده است: او نور دوستان من و حجت من بر آفریدگانم و ذخیره ای برای شفاعت گنه کاران است. کامل الزیارات، ص70
از بیان این چند نکته که مثل قطره ای از اقیانوس معارف حسینی است می خواستیم این را بفهمیم که از ابتدای خلقت و حتی قبل از خلقت و تا انتهای انتهای انتها اهل بیت علیهم السلام مهم ترین موضوع از نظر خداوند به حساب می آیند.
اگر خداوند مسئله ای مهم تر از این موضوعات را مد نظر داشت مطمئنا آن را بر روی عرش می‌نوشت، به وسیله ی آن پیامبرانش را رهایی می بخشید. خوب است راجع به این موضوع بیشتر تحقیق کنید! حتم داشته باشید که به نتایج شگرفی خواهید رسید!
دقیق تر نگاه کنیم! امام جعفر صادق علیه السّلام فرمودند: زمانى که حضرت ابا عبداللّه الحسین سلام اللّه علیه تولّد یافت، خداوند به خازن دوزخ خطاب نمود: به احترام نوزاد محمّد (صلى الله علیه و آله) آتش را بر اهلش خاموش گردان ؛ و همچنین به مَلَک مسئول بهشت وحى فرستاد: به جهت نوزاد محمّد (صلّى اللّه علیه و آله وسلم) بهشت را مزیّن گردان …….
قنداق حضرت و شفاى فطرس ملک
مرحوم شیخ صدوق علیه الرحمه در کتاب امالى خود به نقل از امام جعفر صادق صلوات اللّه علیه آورده است: هنگامى که حضرت ابا عبداللّه الحسین علیه السّلام تولد یافت، خداوند متعال جبرئیل علیه السّلام را مامور گردانید تا به همراه یک هزار ملک بر زمین فرود آیند و رسول الله صلّى الله علیه و آله را بر والدت نوزادش تبریک و تهنیت گویند. جبرئیل علیه السّلام هنگام نزول، عبورش بر جزیره‌اى افتاد که فرشته اى به نام فُطرس در آنجا قرار داشت.
و چون فُطرس در انجام وظایف الهى کُندى و سستى کرده بود، بال هایش شکسته و در آن جزیره مدّت هفت سال به عبادت خداوند مشغول گشت تا آن که امام حسین علیه السلام تولد یافت. وقتى فطرس مَلَک، متوجّه عبور جبرئیل و همراهانش علیهم السلام شد، سؤال نمود: اى جبرئیل! کجا مى روى؟ پاسخ داد: همانا خداوند متعال نعمتى نوزاد به محمد صلى الله علیه و آله عطا کرده است؛ و مرا جهت ابلاغ سلام و تهنیت بر آن حضرت مامور گردانید.
فُطرس اظهار داشت: اگر امکان دارد، مرا نیز همراه خود ببرید، شاید محمد رسول الله صلى الله علیه و آله برایم دعایى کند. جبرئیل تقاضاى فطرس را پذیرفت و به کمک همراهانش او را نیز با خود آورد. امام صادق علیه السلام افزود: زمانى که جبرئیل بر پیامبر خدا وارد شد، از طرف خداوند متعال؛ و نیز از جانب خود به آن حضرت سلام و تبریک و تهنیت گفت؛ و پس از آن موقعیّت فطرس را به عرض حضرت رسول صلی الله علیه و آله رساند.
پیامبر رحمت صلّى اللّه علیه و آله فرمودند: به فطرس بگو که خود را به این نوزاد بمالد و سپس به مکان اولیّه خود مراجعت کند. و چون فطرس خود را به قنداقه امام حسین علیه السلام مالید، مشکلش برطرف شد و بالش به حالت اول بازگشت، اظهار داشت: اى رسول خدا! امّت تو به زودى این نوزاد را به قتل خواهد رساند، هرکس او را زیارت کند و یا بر او سلام و درود فرستد، در هر کجا و در هر موقعیّتى که باشد، من براى جبران این کرامت، سلام او را به حسین علیه السّلام ابلاغ خواهم کرد. سپس فُطرس به سمت آسمان عروج کرد.
بعضی از آداب عزاداری
امام رضا علیه السلام: اگر بر حسین بگریى، چندان که اشک هایت بر گونه ات جارى شود، خداوند تمام گناهانت را مى آمرزد. امام رضا علیه السلام: چون ماه محرّم مى رسید، کسى پدرم را خندان نمى دید . . . چون روز دهم فرا مى‌رسید آن روز، روز سوگوارى و اندوه و گریه او بود.
امام مهدى علیه السلام در زیارت ناحیه مقّدسه: هر صبح و شام بر تو گریه و شیون مى‌کنم و در مصیبت تو به جاى اشک، خون مى‌گریم. هر کس بگرید و (حتى) یک تن را بگریاند، پاداشش بهشت است و هر کس حالت اندوه و گریه به خود بگیرد پاداش او بهشت است.
زمانی که امام حسین بن علی علیه السلام به شهادت رسید، زنان بنی هاشم لباس های سیاه و جامه های خشن مویین پوشیدند و از گرما و سرما شکایت نمی‌کردند. پدرم (علی بن الحسین) علیه السلام به علت اشتغال آنان به مراسم عزاداری، برایشان غذا درست می کرد.
اگر حسین از آن ما بود، در هر سرزمینى براى او بیرقى بر مى افراشتیم و در هر روستایى براى او منبرى بر پا مى نمودیم و مردم را با نام حسین به مسیحیت فرا مى خواندیم. چرا ثواب گریه بر امام حسین علیه السلام زیاد است؟
سید بحر العلوم رحمت الله علیه به قصد تشرف به سامرا تنها به راه اُفتاد، در بین راه راجع به این مسئله که گریه بر آقا امام حسین علیه السلام گناهان را می آمرزد. فکر می کرد. همان وقت متوجه شد که شخص عربی، سوار بر اسب به او رسید و سلام کرد بعد پرسید: جناب سید درباره چه چیز به فکر فرو رفته ای؟ و در چه اندیشه ای؟
اگر مسئله ی علمی است بفرمایید شاید من هم اهل باشم؟ سید بحر العلوم عرض کرد در این باره فکر می‌کنم که چطور می شود خدایی تعالی این همه ثواب به زائرین و گریه کنندگان حضرت سید الشهدا علیه السلام می دهد، مثلا در هر قدمی که در راه زیارت برمی دارند ثواب یک حج و یک عمره در نامه عملشان می نویسند و برای یک قطره اشک تمام گناهان صغیره و کبیرهشان آمرزیده می شود؟!
آن سوار عرب فرمود؟ تعجّب نکن! من برای شما مثالی می آورم تا مشکل حل شود، سلطانی به همراه درباریان خود به شکار میرفت، در شکارگاه از لشکریان دور شد و به سختی فوق العاده ای اُفتاد و بسیار گرسنه شد، خیمه ای را دید، وارد آن خیمه شد، در آن سیاه چادر، پیر زنی را با پسرش دید، آنها در گوشه ی خیمه بُز شیردهی داشتند و از راه مصرف شیر این بز زندگی خود را می گذراندند، وقتی سلطان وارد شد او را نشناختند ولی به خاطر پذیرائی از مهمان، آن بز را سر بریدند و کباب کردند، چون چیز دیگری برای پذیرایی نداشتند.
سلطان شب را همان جا خوابید و روز بعد از ایشان جدا شد و هر طوری بود خودش را به درباریان رساند و جریان را برای اطرافیان نقل کرد، در نهایت از ایشان سؤال کرد؛ اگر من بخواهم پاداش میهمان نوازی پیرزن و فرزندش را داده باشم چه یکی از حضّار گفت: به او صد گوسفند بدهید؟ دیگری که از وزرا بود گفت: صد گوسفند و صد اشرفی به او بدهید و یکی دیگر گفت: فلان مزرعه را به ایشان بدهید.
سلطان گفت: هر چه به آنها بدهم کم است، اگر سلطنت و تاج و تختم را هم بدهم آن وقت مقابله به مثل کرده ام، چون آنها هر چه را که داشتند به من دادند، من هم باید هر چه دارم به ایشان بدهم تا سر به سر شود بعد سوار عرب به سید فرمود: حالا جناب بحر العلوم حضرت سید الشهدا علیه السلام هر چه از مال و منال و اهل و عیال و پسر و برادر و دختر و خواهر و سر و پیکر داشت، همه را در راه خدا داد. پس اگر خداوند به زائرین و گریه کنندگان آن حضرت این همه اجر و ثواب بدهد نباید تعجب کرد.
چون خدا که خدای اش را نمی تواند به سید الشهدا علیه السلام بدهد، پس هر کاری که می تواند آن را انجام می دهد، یعنی با صرف نظر از مقامات عالی خودِ امام حسین علیه السلام به زوّار و گریه کنندگان آن حضرت هم درجاتی عنایت می‌کند، در عین حال اینها را جزای کامل برای فداکاری آن حضرت نمی داند. وقتی شخص عرب این مطالب را فرمود، از نظر سید بحر العلوم غائب شد و بعد ایشان متوجه می شود که آن سید عرب آقا امام زمان علیه السلام بوده است.
مجلس روضه ی امام حسین صلوات الله علیه
کسانی که در مجالس ذکر او شرکت می کنند به خوبی حال و هوای آنجا را درک کرده و ارتباط معنوی عمیقی با حضرتش برقرار می سازند، اما بر طبق احادیث و روایات متعدد مجالس آن حضرت دارای ویژگی هایی است:
هر کس بنشیند در مجالسی که در آن به امر ائمه علیهم السّلام پرداخته شده و ذکر مصائب آنان است دل او نمی‌میرد در آن روزی که دلها می میرند. اینگونه مجالس محبوب خدا، رسول او و ائمه علیهم السلام می باشد. نَفَس فرد عزادار در آن مجلس تسبیح خداوند است. این مجالس محل نَظَر حضرت امام حسین علیه السّلام است. زیرا آن جناب در عرش است و از آنجا به سوی سرزمین کربلا و زوّار و گریه کنندگان خود نظاره می کنند. این مجالس از دیگر مجالس اشرف و افضل است. امام صادق علیه السلام از فضیل پرسیدند: آیا دور هممی نشینید و حدیث و سخن می گویید؟ گفت: آری فرمود: اینگونه مجالس را دوست دارم، پس امر امامت ما را زنده بدارید. خدای رحمت کند کسی را که امر و راه ما را احیا کند.معرفت به سید الشهدا علیه السلام – در اجر و ثواب گریه بر امام حسین علیه السلام
گریه برای آن حضرت سختی های زمان احتضار را از بین می برد زیرا امام صادق علیه السّلام به مسمع بن عبدالملک فرمودند: آیا مصائب آن جناب امام حسین علیه السّلام را یاد می کنی؟ عرض کرد: بلی و اهل مصائب ایشان را یاد کرده و گریه می کنم. حضرت فرمودند: آگاه باش که خواهی دید در وقت مردن پدران مرا که به ملک الموت وصیت تو را می‌کنند که سبب روشنی چشم تو باشد.
همچنین فرمودند: ای مسمع گریه بر احولات حسین علیه السّلام سبب می شود که ملک الموت بر تو مهربان تر از مادر گردد.
گریه بر حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام باعث راحتی در قبر، فرحناک و شادان شدن مرده، شادان و پوشیده بودن او در هنگام خروج از قبر است در حالی که او مسرور است فرشتگان الهی به او بشارت بهشت و ثواب الهی را می‌دهند. اجر و مزد هر قطره آن این است که شخص همیشه در بهشت منزل کند. (بحارالانوار، ج44 ،ص289 و کامل الزیارات باب32 ،ص101)
شیخ طوسی و شیخ مفید از ابان بن تغلب روایت کرده‌اند که حضرت صادق علیه السلام فرمودند: هیچ روزی نبود که اسم امام حسین علیه السلام در نزد امام صادق علیه السلام برده شود و آن امام در آن روز تبسمی بر لب بیاورند.
آن حضرت در تمام روز گریان و محزون بودند و می‌فرمودند: امام حسین علیه السلام سبب گریه هر مؤمن است. نَفَس کسی که برای مظلومیت ما محزون است تسبیح است و اندوه و ماتم او عبادت خدا و پوشیدن اسرار ما از بیگانگان جهاد در راه خدا.
چارلز دیکنز نویسنده انگلیسى مى گوید:
اگر منظور امام حسین علیه السلام جنگ در راه خواسته هاى دنیایى خود بود، من نمى فهمم چرا خواهران و کودکانش را همراه خود برد؟ پس عقل چنین حکم مى‌کند که او به خاطر اسلام، فداکارى کرد.
توماس کارالیل، مورّخ و فیلسوف انگلیسى:
بهترین درسى که از سرگذشت کربلا مى گیریم این است که امام حسین علیه السلام و یارانش ایمانى استوار به خدا داشتند. آنها با اعمال خویش ثابت کردند که در مقام مبارزه حق و باطل، تفوّق عددى و کثرت عددى اهمیت ندارد و پیروزى حسین علیه السلام با وجود اقلیتى که داشت، باعث شگفتى من است.
مَهاتما گاندى رهبر استقلال هند:
من زندگى امام حسین علیه السلام آن شهید بزرگ اسلام را به دقّت خواندم و توجّه کافى به صفحات کربلا نموده ام و بر من روشن است که اگر هندوستان بخواهد یک کشور پیروز گردد، بایستى از سرمشق امام حسین پیروى کند.
گیبون مورخ انگلیسى در طى قرون آینده بشریت و در سرزمین هاى مختلف، شرح صحنه حزن آور مرگ امام حسین علیه السلام موجب بیدارى قلب خونسردترین خواننده خواهد شد. چندان که یک نوع عطوفت و مهربانى نسبت به آن حضرت در خود مى یابد.
معرفت به سید الشهدا علیه السلام – مداومت به زیارت عاشورا
امام محمد باقر صلوات الله علیه به علقمه فرمود: پس از آنکه به آن حضرت با سلامی اشاره کردی، دو رکعت نماز بخوان و سپس زیارت عاشورا را بخوان. هنگامی که این زیارت را خواندی در حقیقت او را به چیزی خواندی که هر کس از ملائکه که بخواهند او را زیارت کنند، به آن می‌خوانند و خداوند برای تو هزار هزار حسنه می نویسد و از تو هزار هزار سیئه محو می نماید و تو را هزار هزار مرتبه بالا می برد و همانند کسانی می باشی که در رکاب آن حضرت به شهادت رسیدند. حتی در درجات آنها هم شریک می شوی (کامل الزیارات- ص 74)
امام صادق (علیه السلام) به صفوان می فرماید: زیارت عاشورا را بخوان و از آن مواظبت کن، به درستی که من چند خیر را برای خواننده آن تضمین می کنم، اول زیارتش قبول شود. دوم سعی و کوشش او شکور باشد. سوم حاجات او هرچه باشد از طرف خداوند بزرگ برآورده شود و نا امید از درگاه او برنگردد زیرا خداوند وعده خود را خالف نخواهد کرد. (بحارالانوار-جلد 98- ص 300)
اوّل: ثواب دوازده هزار حج.
دوم: ثواب هزار هزار جهاد.
سوّم: ثواب دو هزار هزار عمره که همه آنها را با حضرت رسول صلى الله علیه وآله (و ائمّه اطهار علیهم السلام به جا آورده باشد.
چهارم: ثواب مصیبت هر پیامبرى از اوّلین تا آخرین.
پنجم: ثواب مصیبت هر رسولى هر وصیّى هر شهیدى تا روز قیامت.
ششم: بلندى مقام او صد هزار هزار درجه. هفتم: نوشته شدن هزار هزار حسنه. و ……| به نام نامی سر، بسمه تعالی سر فقط به تربت اعلی، سجده خواهم کرد قسم به معنی لا یمکن الفرار از عشق نگاه کن به زمین، ما رایت الا تن سری که گفت من از اشتیاق لبریزم هرآنچه رنگ تعلق، مباد بر بدنم همان سری که یحب الجمال محوش بود سری که با خودش آورد بهترینها را زهیر گفت حسینا بخواه از ما جان سپس به معرکه عابس، اجنمی گویان بنازم ام وهب را، به پاره تن گفت خوشا بحال غلامش، به آرزوش رسید چنان که یک تن دیگر به آرزوش رسید در این قصیده ولی آنکه حسن مطلع شد همان سری، همان که احمد و محمود بود سر تا پا پسر به کوری چشمان فتنه کاری کرد میان خاک کلام خدا مقطعه شد حروف اطهر قرآن و نعل تازه اسب تنش به معرکه سرگرم فضل و بخشش بود جدا شده است و سر از نیزه‌ها درآورده است صدای آیه کهف الرقیم می‌آید بسوزد آن همه مسجد، بمیرد آن اسلام عقیله، غصه و درد و گلایه را به گفت دلم هوای حرم کرده است میدانی | بلند مرتبه پیکر، بلند بالا سر که بنده تو نخواهد گذاشت، هرجا سر که پر شده است جهان، از حسین سرتاسر به آسمان بنگر، ما رایت الا سر به سرسرای خداوند میروم با سر مباد جامه، مبادا کفن، مبادا سر جمیل بود، جمیلا بدن، جمیلا سر که یک به یک، همه بودن سروران را سر حبیب گفت حبیبا بگیر از ما سر درید پیرهن از شوق و زد به صحرا سر برو به معرکه با سر ولی میا با سر گذاشت آخر سر روی پای مولا سر بروی چادر زهرا گذاشت سقا سر همان سری است که برده برای لیلا سر همان سری که خداوند بود، پا تا سر پر از علی شود آغوش دشت، سرتاسر میان خاک، الف، الم، میم، طا، ها، سر چه خوب شد که نبوده است بر بدنها سر به هرچه هرکه دلش خواست داد، حتی سر جدا شده است و نیافتاده است از پا سر بخوان، بخوان و مرا زنده کن مسیحا سر که آفتاب درآورد از کلیسا سر به چوب، چوبه محمل، نه با زبان، با سر دلم هوای دو رکعت نماز بالا سر |
برای مطالعه و مشاهده مطالب خدمتگزاران میتوانید به فهرست مطالب در زیر مراجعه نمایید.
فهرست مطالب محرم فهرست مطالب فاطمیه فهرست مطالب نیمه‌شعبان فهرست مطالب غدیر کتابخانه خدمتگزاران
