بیعت اجباری با خلیفه ی اول – پرسش و پاسخ فاطمیه

بیعت اجباری (نحوه بیعت با خلیفه ی اول)

در مقاله بیعت اجباری به شرح نحوه بیعت با خلیفه ی اول می پردازیم که هیچ بیعتی صورت نگرفته و اگر صورت گرفته باشد، از روی اختیار نبوده؛ بلکه از روی اجبار و اکراه بوده است و بیعت اجباری را دیگر نمی توان بیعت نامید.

پرسش – نحوه بیعت امام علی علیه السلام با ابوبکر ( بیعت اجباری )

آیا امیرمؤمنان علیه السلام، با ابوبکر بیعت کردند؟ (قسمت دوم)

پاسخ – نحوه بیعت امام علی علیه السلام با ابوبکر ( بیعت اجباری )

امام علی علیه السلام در نهج البلاغه نامه 28 می فرماید:

“إنّی کنت أقاد کما یقاد الجمل المخشوش حتى أبایع .” نهج البلاغه نامه 28

مرا از خانه‌ ام کشان کشان به مسجد بردند؛ همان‌گونه‌ ای که شتر را مهار می‌ زنند و هر گونه فرار و اختیار از او می‌ گیرند.

و جالب این است که می‌ گوید وقتی آقا امیر المؤمنین علیه السلام وارد مسجد شد، گفتند با ابوبکر بیعت کن. حضرت فرمود: اگر من بیعت نکنم، چه می‌ شود؟ گفتند: قسم به خدای که شریک ندارد، گردنت را می‌ زنیم. حضرت فرمود: در این هنگام بندۀ خدا و برادر پیامبر را کشته‌ اید. ابوبکر ساکت شد و چیزی نگفت.

“فقالوا له : بایع . فقال : إن أنا لم أفعل فمه ؟ ! قالوا : إذا والله الذی لا إله إلا هو نضرب عنقک ! قال : إذا تقتلون عبد الله وأخا رسوله و أبو بکر ساکت لا یتکلم .” الإمامه والسیاسه بتحقیق الشیری: 31، باب کیف کانت بیعه علی بن أبی طالب

و از آن جالب تر این که در اثبات الوصیۀ مسعودی آمده است که امیرالمؤمنین علیه السلام را کشان کشان بردند به طرف آقای ابوبکر و گفتند که باید بیعت کنی. دست علی علیه السلام مشت بود و باز نبود. تمام اینها جمع شدند تا مشت آن حضرت را باز کنند و در درون دست ابوبکر قرار دهند، نتوانستند.

جناب ابوبکر تشریف آورند جلو و دست خود را بر روی دست بستۀ امیرالمؤمنین علیه السلام به عنوان بیعت کشیدند!

“فروی عن عدی بن حاتم أنه قال : والله ، ما رحمت أحدا قط رحمتی علی بن أبی طالب علیه السلام حین اتى به ملببا بثوبه یقودونه إلى أبی بکر وقالوا : بایع ، قال : فإن لم أفعل ؟ قالوا :

نضرب الذی فیه عیناک ، قال : فرفع رأسه إلى السماء ، وقال : اللهم إنی اشهدک أنهم أتوا أن یقتلونی فإنى عبد الله وأخو رسول الله ، فقالوا له : مد یدک فبایع فأبى علیهم فمدوا یده کرها ، فقبض على أنامله فراموا بأجمعهم فتحها فلم یقدروا ، فمسح علیها أبو بکر وهی مضمومه … .” اثبات الوصیه للمسعودی: 146، الشافی : 3 / 244 ، علم الیقین : 2 / 386 – 388 . بیت الأحزان للمحدث القمی: 118، الأسرار الفاطمیّه للشیخ محمد فاضل المسعودی: 122، علم الیقین للکاشانی: 686، المقصد الثالث ، الهجوم على بیت فاطمه (علیهاالسلام) لعبد الزهراء مهدی: 136، 343

از دیدگاه شیعه هم، هیچ بیعتی حتی یک لحظه هم صورت نگرفته است.

شیخ مفید در کتاب الفصول المختاره، ص56 می‌ فرماید:

“قد اجمعت الأمّه على أن أمیر الموءمنین علیهالسلام تأخّر عن بیعه أبی بکر … والمحققّون من أهل الإمامه یقولون: لم یبایع ساعه قطّ . ”کتاب الفصول المختاره، ص56

اجماع امت است که امیرالمؤمنین علیه السلام در آن شش ماه بیعت نکرده است. و بعد از هم اهل سنت می‌ گویند که بیعت کرده است. محققین از شیعه بر این عقیده هستند که علی علیه السلام حتی یک ساعت هم با خلفا بیعت نکرده است.

 بنابراین، اولاً هیچ بیعتی صورت نگرفته است و اگر صورت گرفته باشد، از روی اختیار نبوده؛ بلکه از روی اجبار و اکراه بوده است که دیگر نمی توان نام آنرا بیعت گذاشت.