تو می گریستی – متن ادبی فاطمیه

تو می گریستی (علل گریستن بانوی آسمانی حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها)

سلام بر تو ای بانو در آن روز که زاده شدی و سلام بر تو در آن روز که با درد و زخم دل مالامال از خون از امام زمانت دفاع کردی و سلام بر تو هنگامی که دار دنیا را به سوی پدر بزرگوارت وداع گفتی. تلاش ما بر این خواهد بود تا در این نوشته کوتاه با عنوان تو می گریستی علل گریستن این بانوی آسمانی حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها را مشخص کنیم.

متن تو می گریستی 

تو می گریستی… شب بود و تو می گریستی و صدایی گفت: بانوی صبر! تندیس استقامت! از چه می گریی؟ سوگ پدر آیا چنان لطمه ای بر کوه استوار دلت وارد کرده، که چشمه چشمه اشک از آن می جوشد؟

تو می گریستی، و گریه ات می گفت، که نه! بانوی آسمان! به بالا چون ستارگان و به روشنی چون ماه! گریه ات سوگواری ستمی است که برشویت رفته؟ خانه نشینی آفتاب را بر نمی تابی؟ تو می گریستی وگریه ات میگفت که نه! سیب بوستان بهشت! گل آروزی پیامبر! مالک باغ های آسمانی! گریه ات غمنامه ی غصب باغستانی زمینی که نیست!

و تو می گریستی، و صدایی گفت: بانوی آب ها! دریای مواج گوهر آفرین! از آن آتش که نااهلان برقدمگاه جبرئیل افروختند، ابری از دلت برخاست که در آسمان چشمانت باریدن گرفته؟

تومی گریستی، و گریه ات می گفت که نه! گریه ات از آسمان است، به نجوای فرشتگان ماند، که سرکشی غافلانه مردمان را به اعتراض برخاسته باشد. اندوه پیامبران به جان، وشکوه رسولانش در نهان! گریه ات درد پهلو و بازو نیست! رنج عشق در خویش دارد.

و اشک هایی که به رنگ خداست بر گونه های پریده رنگت می دود. تومی گریستی و صدایی می آمد: بانوی خدا سوگوار پرستش است. دل مشغول آنکه خدا، به میمنه خداییش، و به یگانگی توحیدش، پرستیده نشود. مردمان گوساله سامری بسازند و بر مرکبی بتازند، که در وادی حیرتشان به زیر افکند،

هزار سال در بیابان تمنا سرگشته بمانند، دروازه های سرزمین هدایت، پیش رویشان بسته باشد، و کلید ورود را نیابند، مشرکانه هزار دسته شوند، تا بردری که بسته غفلت آنهاست مشت بکوبند. و نه مهربانی دست های پینه بسته ی تو، نه مهرورزی دل خسته ی تو، دست های بیعت شکن مردمان را شکسته بر نمی تابد.

بانوی عبادت، گریه ات سوگواری توحید باوری است؟ وتو می گریستی، و گریه ات می گفت که آری! هزار سال گذشته بود وتو می گریستی، و صدایی می گریست …