دلنوشته برای امام زمان ( یاقوت 153 )

دلنوشته برای امام زمان در عصر جمعه

غروب جمعه رسیده است و باز تنهایی…مینویسم دلنوشته برای امام زمان ، آن گوهر آسمانی..
مولایم…! بی تو دفتر دلمان پر است از مشق‌های انتظار و من با دلم می‌خواهم آن روز که می‌آیی زیباترین مدال ایثار را تقدیم نگاه تو کنم.

دلنوشته عصر جمعه 

می دانید پدر! عصر جمعه و صبح شنبه که تفاوتی ندارند…من هرزمان که به شما فکر می کنم، قلبم پر می شود از یاد شما و خوبی هایتان. فرقی هم نمی کند ساعت چندِ روزگار است و هوا بارانیست یا آفتابی! تمام دل و جانم می شود شما و مهربانی هایتان و عطر خوش حضورتان!

بانوی دو عالم فرمودند: در روز جمعه ساعتی است که هرکس آن را مراقبت کند و در آن لحظه دعا کند دعایش مستجاب شود، و آن زمانی است که نیمی از خورشید غروب کرده باشد…

امروز هم در این عصر جمعه پاییزی که دل تنها شما را می طلبد و دیده تنها روی ماهِ دلربایتان را می جوید، می خوانم شما را با این دل گنهکار و این قلب زنگار گرفته، تا به خاطر مادر پهلو شکسته تان هم که شده نظر لطف و عنایتی نمایید!

ای مهربان تر از پدر و مادرم! تنها با ظهور شما غروب جمعه، دست از این همه گرفتگی اش برمی دارد و دل های تفتیده رنگ باران به خود می بیند. آخر غم غروب جمعه ها را تنها در کنار شما می شود به دست فراموشی سپرد.

غروب جمعه رسیده است و باز تنهایی…