افراد نفرین شده در زیارت عاشورا – پرسش و پاسخ محرم

افراد نفرین شده در زیارت عاشورا

در این مطلب به طور اجمالی به توضیح در مورد افراد نفرین شده در زیارت عاشورا که مورد لعن و نفرین خداوند قرار گرفته اند می پردازیم.

آیا می دانید منظور از ” اول ” و ” ثانی ” و ” ثالث ” و ” رابع ” در زیارت عاشورا کیست؟

منظور از ” اول ” قابیل است و منظور از ” ثانی ” قاتل زکریاست. منظور از ” ثالث ” کسی است که ناقه ی صالح را پی کرد و منظور از ” رابع ” هم ابن ملجم است.

معمولا پیام به این شکل رد و بدل می‌شود و در پایان برخی از پیام ها نیز یکی دو منبع از کتب شیعه (معمولا از مجالس المومنین قاضی شوشتری) ذکر میکنند.

پاسخ شیعه

در ابتدا مطلبی که باید خدمت شما عرض کنیم این است که افرادی که برای اولین بار این پیام را نوشته و منتشر کرده اند یا غرضی داشته‌ اند و یا اینکه نسبت به حقایق به شدت جهل داشته‌ اند!

برای روشن شدن هر چه بهتر مطلب، اصل ماجرا را برای شما بیان می کنیم تا ببینید که این تعیین مصداق از کجا آمده است: در نزد خلیفهء وقت عباسی “احمد” بدگویی شیخ طوسی را کردند که او و اصحابش صحابه را دشنام می‌دهند و کتاب مصباح شیخ طوسی شاهدی بر این مساله است و این قسمت از دعای روز عاشورا را ذکر کردند که “اللهم خص انت اول ظالم باللعن منی و ابدا به اولا ثم الثانی ثم الثالث ثم الرابع، اللهم العن یزید بن معاویه خامسا “.

خلیفه شیخ طوسی را فراخواند؛ هنگامی که شیخ طوسی حاضر شد و از ماجرا آگاه شد، خدا بر او الهام کرد که بگوید: مراد از این موارد آن چیزی که سخن چینان و بدگویان گمان کردند نیست؛ بلکه منظور از اول “قابیل” است که قاتل هابیل است و او اولین کسی است که ظلم و قتل را پایه گذاری کرد و منظور از ثانی “قیدار” است که ناقه ی صالح را پی کرد و منظور از ثالث قاتل یحیی بن زکریا است که متجاوز و ستمگری از ستمگران بنی اسرائیل بود و منظور از رابع “عبد الرحمن بن ملجم” قاتل علی بن ابی طالب است.

پس هنگامی که خلیفه تاویل این عبارات را از شیخ طوسی شنید،منزلت شیخ طوسی در نزد او بالا رفت و از سخن چین و بدگو انتقام گرفت و او را خوار ساخت. این داستان که محقق کتاب آن را در مقدمه ی کتاب ” استبصار” از مجالس المومنین نقل کرده به خوبی روشن می‌سازد که این تعیین مصداق و تاویل ها در چه شرایطی صورت گرفته است.

شیخ طوسی در دوره‌ای می‌ زیست که شیعه ستیزی و شیعه کشی رواج داشت و تالیفات شیخ طوسی را نیز چند بار سوزاندند و بر شیعیان ظلم زیادی روا داشته می شد.

شیخ طوسی نیز پس از حضور در برابر حاکم، از روی تقیه این مطالب را بیان کرد تا جان خود را حفظ کند. در نظر بگیرید که خود اهل بیت علیهم السلام زیارت عاشورا را همین گونه به ما آموخته اند و اگر لزومی داشت تعیین مصداق می‌ فرمودند، ولی این امر به جهت تقیه و حفظ جان شیعیان انجام نگرفت.

و از قضا همین نکته به خوبی نشان می‌دهد این تعیین مصادیق از جانب شیخ طوسی نیز از باب تقیه بوده است، چرا که این که خود اهل بیت تعیین مصداقی نکرده اند و به بیان همان الفاظ “اول” و “ثانی” و “ثالث” و “رابع” اکتفا کرده اند نیز از روی تقیه بوده است.

به راستی اگر منظور از این عبارات قابیل و قیدار و قاتل یحیی بن زکریا و ابن ملجم بود چه لزومی بر پنهان نگه داشتن اسم آنها بود؟! آن که خود اهل بیت این الفاظ را همین گونه که هست به ما یاد داده اند و هر انسان اهل مطالعه و اهل علمی نیز با دقت در کلام اهل بیت و کمی، فقط کمی بررسی تاریخ، و خود سیاق متن زیارت عاشورا به این پی خواهد برد که کاندیدا های اصلی این الفاظ چه کسانی هستند؟!!