خطبه شعبانیه 13 – تذکر دهنده ماه رمضان

خطبه شعبانیه 13 – تذکر دهنده ماه رمضان

روز سیزدهم ماه مبارک رمضان را طی می کنیم، امیدواریم خدای متعال توفیق انجام وظایف را در این ماه به همه ما عنایت بفرماید. ماه رمضان برای افرادی مثل بنده که یک حالت تنبلی در طی سال دارند، ماه بازگشت به دعا و آشتی با مفاتیح است.

لذا این بحث توصیه به دعا که در خطبه شعبانیه 13 آمده بود، یک مقدار طولانی تر از مباحث قبلی شد و شاید جا داشته باشد که این مطالب را با هم گفت و گو کنیم. بحثی که در آداب دعا  برای ما گفته اند، در این بحث نکاتی را خیلی اجمالی و فشرده تقدیم می کنیم.

فایل صوتی شرح خطبه شعبانیه 13


روز سیزدهم ماه مبارک رمضان را طی می کنیم، امیدواریم خدای متعال توفیق انجام وظایف را در این ماه به همه ما عنایت بفرماید. ماه رمضان برای افرادی مثل بنده که یک حالت تنبلی در طی سال دارند، ماه بازگشت به دعا و آشتی با مفاتیح است.

لذا این بحث توصیه به دعا که در خطبه شعبانیه 13 آمده بود، یک مقدار طولانی تر از مباحث قبلی شد و شاید جا داشته باشد که این مطالب را با هم گفت و گو کنیم. بحثی که در آداب دعا  برای ما گفته اند، در این بحث نکاتی را خیلی اجمالی و فشرده تقدیم می کنیم.

ان شاالله که خدای متعال عنایتی بفرمایند و توفیق عمل به آنها را به همه شما شنوندگان و به تفیل شما به گوینده ناقابل عنایت بفرماید.

اولین نکته: ادب در دعا است: فرموده اند که دعا را با بسم الله شروع کنید. حدیث شریف نبوی است که لا یُرَدُّ دُعاءٌ أَوَّلُهُ بِسْمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ؛[1] دعایی که با بسم الله، آغاز شود، از درگاه خدا رد نمی شود.

دومین نکته: فرموده اند که: اول تمجید کنید خدا را. یعنی حمد و سپاس خدا، گفتن الحمدلله، گفتن بعضی از صفات و کمالات پروردگار را بر زبان جاری کردن. این قطعاً موثر است. در فرمایش امیرمومنان سلام اللّه علیه داریم که: دعای تان را با تمجید خدا آغاز کنید، سوال کردند چگونه؟

فرمودند این طور: “یا مَنْ هُوَ اَقْرَبُ اِلَىَّ مِنْ حَبْلِ الْوَریدِ یا مَنْ یَحُولُ بَیْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِه، یا مَنْ هُوَ بِـالْمَنْظَرِ الْاَعْلى، یا مَنْ لَیْسَ کَمِثْلِه شَىْ‏ءٌ”،  با چهار جمله حضرت تمجیداتی که باید انجام بشو دنسبت به خداوند، حضرت به عنوان نمونه و مثال بیان می فرمایند.

نکته سومی: که در احادیث بسیار توصیه شده است، بحث استفاده از ذکر صلوات است. در حدیث زیبایی از امام صادق علیه السلام می فرمایند: که اگر خواسته ای به درگاه خدا داشتید قبل از خواسته خودتان  اول صلوات بفرستید، بعد تقاضای خودتان را بیان کنید، مجدداً صلوات بفرستید.

بعد حضرت می فرمایند: خدای متعال کریم تر از آن است که دو طرف دعای شما را که صلوات است بپذیرد و آن قسمت میانی که خواسته شماست، آن را رها کند[2]. که خود این در واقع یک بشارت بسیار بزرگی است برای ما.

نکته چهارم: شفاعت خواستن از صالحین است.که ما در خیلی از جاها داریم، در اواخر زیارت جامعه کبیره، جایی که ما با خدا سخن می گوییم: “اَللّـهُمَّ اِنّى لَوْ وَجَدْتُ شُفَعآءَ اَقْرَبَ اِلَیْکَ مِنْ مُحَمِّد وَ اَهْلِ بَیْتِهِ الاَْخْیارِ”، در آن جا ما به شفاعت اهل بیت از خداوند تقاضا می کنیم، یا در دعای توسل، در بسیار ی از خواسته ها که به ما توصیه کرده اند، نام پیامبر و امیرمومنان و خاندان وحی را بر زبان بیاوریم و ایشان را واسطه بین خود و خدا قرار بدهیم،

نکته پنجم: بحث اقرار به گناهان است. یعنی در عین این که در خانه خدا می خواهیم گدایی کنیم، اعتراف کنیم که خدایا ما بنده خوبی نبوده ایم و با این گناهانی که داریم خودمان را شایسته این نمی دانیم که تو باید به ما عطا کنی، اما لطف تو، بنده های گنهکار را هم بر می گیرید.

لذا تعبیر امام صادق علیه السلام هست:  انما هی المدحه، ثم الثناء، ثم الاقرار بالذنب ثم المسأله.[3] بعد از مقدمات دعا اقرار به گناهان کنید، بعد سوالات و خواسته هایتان را بر زبان بیاورید.

نکته ششم: تضرع و ابتهال است. یعنی واقعاً حالت کرنش، حالت خضوع، حالت خشوع، حالت عبودیت در دعا بایستی نهفته باشد. حضرت سید الشهدا، امام حسین سلام اللّه علیه، که ان شاالله خدا به حق این ماه مبارک زیارتشان را نسیب همه شما بفرماید.

ایشان درباره جدشان پیامبر می فرمایندکه: جد ما، رسول الله ، هنگامی که می خواستند دعا کنند دست ها را بالا می بردند و به گونه ای دعا می کردندکه یک آدم مسکین، گرسنه ای بخواهد تقاضای غذا بکند. با این حال با خدا نجوا می کردند.

یکی دیکر از مستحبات دعا در آداب این است که وقتی حاجتی داریم، دو رکعت نماز می خوانیم با رکوع و سجده کامل، بعد از پایان نماز، باز تمجید خدا و درود بر پیامبر و بعد حاجت خودتان را بخواهید،که این توصیه از توصیه هایی است که از ناحیه امام صادق سلام اللّه علیه صادر شده که جزء آداب دعاست.

نکته هفتم: این که هیچ یک از دعا ها را کوچک نشماریم. گاهی اوقات بعضی از دعا ها هست که خیلی کوتاه، خیلی مختصره، اما خیلی ثواب های زیادی برای آن گفته اند، از این ها غفلت نکنیم، بگیم این دعا که دعای مهمی نیست، نخوندیم هم نخوندیم.

به تعبیر بعضی از بزرگان، هر دعایی را که در کتب ادعیه برخورد کردید لااقل یک بار هم که شده طعمش را بچشیم و وِجدان کنیم که این دعا چه ویژگی ها و چه زیبایی هایی دارد.

نکته هشتم: هیچ وقت مطلوب خودمان را، سوال و خواسته خودمان را بزرگ نبینیم برای خدا، تصور نکنیم برای خدا سخت است بخواهد یک همچین کار بزرگی انجام بدهد.

در حدیث قدسی داریم در اصول کافی، که خدای متعال می فرماید اگر تمام خلق من، کل مخلوقات من در آسمان ها و زمین-که ما نمی دانیم چند میلیلارد میلیارد آدم و موجودات می شوند-  اگر همه این ها در خانه من بیایند و همه از من خواسته های خودشان را بخواهند، بعد من خواسته های همه آن ها را به تک تک شان عطا کنم.

اگر چنین کاری بخواهم بکنم، به اندازه سر سوزنی از فضائل من کاسته نمی شود. پس دست خدا را باز بدانیم در اجابت دعا، باورمان باشد که دست خدا باز است.

نکته نهم: که به عنوان آخرین نکته در امروز می گوییم: بلند همتی در دعا است. نقل کرده اند جناب ابوذر بر اثر شدت گریه از خوف خدا چشم هایشان آسیب دیده بود. به ایشان گفتند اباذر تو که این قدر با خدا نجوا داری، شفای چشمت را هم از خدا بخواه، گفت که: “إنی عنه لمشغول و ما هو من أکبر همی. قالوا و مایشغلک عنه قال العظیمتان الجنه والنار”[4]

من از این مشغول کارهای دیگری هستم و اصلاً فرصت ندارم که بخواهم برای چشمم فکر بردارم،گفتند به چی مشغول هستی؟ گفت: “العظیمتان الجنه والنار” من مشکلم مشکل بهشت و دوزخ است، که آن جا را چکار کنم. لذا خود این حالت که:همت بلند دار که مردان روزگار؛ از همت بلند به جایی رسیده اند.

در تقاضای از خدای متعال با همت بلند وارد بشویم، همین جا شاید هرچند وقت اندک است خوب است که اشاره کنیم به فرمایش حضرت صدیقه کبری سلام اللّه علیها در روز بعد از عروسی، وقتی پیامبر آمدند و دیدند دختر بزرگوارشان پیراهن عروسی را در راه خدا به مسکین داده اند و پیراهن کهنه بر تن دارند.

سوال کردند و داستان مفصل است و بعد جبرئیل نازل شد، عرض کرد یا رسول الله دختر شما الان یک دعای مستجاب آماده نزد خدا دارد. پیامبر، پیام جبرئیل را رساندند، آن بانوی بزرگوار فرمودند: “شَغَلَنی عَن مَسئَلَتِهِ لَذَّۀُ خِدمَتِهِ، لا حاجَۀَ لِی غَیرُ النَّظَرِ اِلی وَجهِهِ الکَرِیمِ فی دارِ السَلام”[5]

آن قدر لذت نجوای با خدا من را به خودش مشغول کرده است که من دنبال سوال نیستم، یعنی من خود خدا را می خواهم. من ارتباط با خدا را می خواهم، من لقاء خدا را می خواهم، در محضر خدا بودن برای من مطرح است نه تقاضاهای شخصی خودم از خدا، که این حرف خیلی خیلی بالا است.

به هر حال بلند همتی در خواسته ها را در روایت به ما توصیه کرده اند. از خداوند کم نخواهید. بزرگ و سنگین و عالی از خدا طلب کنید. لذا از محبین اهل بیت، کسانی که عاقلانه می خواهند عمل کنند، این ها وقتی حالی به درگاه خدا پیدا می کنند، اولین و مهم ترین و شاید آخرین حاجت شان فقط ظهور و فرج صاحب الزمان است.

امیدواریم ان شالله خدا با مژده فرج ایشان قلب اجدادشان را شاد بفرماید و در این دوران غیبت توفیق خدمت گزاری به آن حضرت و اجداد شان را به همه ما کرامت بفرماید.

  1. [1] الدعوات(راوندی) ص 52 ، ح 131
  2. [2] مکارم اخلاق جلد 2 صفحه 17
  3. [3] کافی، کتاب الدعاء، باب الثناء قبل الدعاء، حدیث 3.
  4. [4] روائع الحکمه : بلاغه الامام موسی الکاظم ( علیه السلام )-حدیث 674
  5. [5] ریاحین الشریعه، ج 1، ص105
دسترسی سریع و آسان به راهکار و محتوا برای مناسبت‌های نیمه شعبان، غدیر، محرم و فاطمیه
برای مطالعه و مشاهده مطالب خدمتگزاران میتوانید به فهرست مطالب در زیر مراجعه نمایید.

فهرست مطالب محرم فهرست مطالب فاطمیه فهرست مطالب نیمه‌شعبان فهرست مطالب غدیر کتابخانه خدمتگزاران
انواع کتیبه غدیر
انواع استیکر پشت شیشه خودرو
اسپند دودکن
انواع جادستمال کاغذی
انواع مگنت یخچالی مذهبی
انواع استکان مذهبی

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا