نافع بن هلال قاری قرآن – او یک خدمتگزار بود شماره 45

نافع بن هلال قاری قرآن در سپاه سیدالشهدا علیه السلام بود.

او یک خدمتگزار بود شماره 45 درباره نافع بن هلال ، قاری قرآن است. و یکی از یاران با وفای سیدالشهدا علیه السلام است.

نافع بن هلال

نافع، قاری قرآن بود و کاتب حدیث. از بزرگان قومش بود و سخنوری ماهر. کنار امیرالمؤمنین علیه السلام تجربه های بسیاری آموخته بود. و پس از او در معیت و سرسپردگی فرزندان علی علیه السلام، روزگار را می‌گذرانید. کاروان بهار که در مسیر خزان به حرکت درآمد، نافع نیز ملازمش بود.

روز هفتم محرم که آب در خیمه‌ ها نایاب شده بود و رد پای عطش بر لبان خشکیده طفلان بیداد می‌ کرد، عباس به همراهی 20 نفر از یارانش به سمت فرات حرکت کردند تا برای اهل حرم آب بیاورند. پرچمدار این گروه، نافع بن هلال بود که پیشاپیش همه حرکت می‌کرد. چون به فرات رسیدند نگهبانان راه را بر ایشان سد کردند و گفتند خودتان هرچه می‌ خواهید می‌ توانید آب بخورید، اما نمی‌ گذاریم حتی قطره‌ ای از این آب را به خیمه‌ های حسین برسانید.

در این هنگام نافع با چشمانی تبدار از عطش، نگاه خیره و باصلابتش را به آنها دوخت و گفت به خدا قسم تا حسین و همراهانش تشنه باشند، ما یک قطره آب هم نخواهیم خورد. آنگاه مشک‌ ها را پر از آب کردند و با هر سختی که بود توانستند خود را از حلقه نگهبانان خارج کرده و به خیمه‌ ها آب برسانند.

لحظه شهادت نافع بن هلال

روز عاشورا چون نوبت جنگیدن نافع شد، مردانه و با صلابت قدم در میدان گذاشت. او که عشق حسین، تمام کشور وجودش را فتح کرده بود، جز حسین اندیشه دیگری نداشت. او که روی تمام تیرهایش اسم خودش را نوشته بود همه را به سمت دشمن پرتاب کرد و چون تیرهایش تمام شد شمشیر بدست گرفت و نبردی جانانه کرد.

پس از قدری جنگیدن به محاصره دشمن درآمد، درحالی‌که سخت مجروح بود و دست‌هایش را شکسته بودند. عمرسعد با تمسخر گفت: چه به روزخودت آوردی نافع؟ چرا با حسین همراه شدی که به این حال و روز دچار شوی؟ با حسرت پاسخ داد: کاش توانی داشتم، کاش دستی برایم مانده بود تا بازهم در دفاع از حسین با آن می‌جنگیدم.

در این هنگام عمر سعد دستور داد تا شمر، سر از تن این آزاد مرد جدا کند. رحمت خدا بر اینان، که تا پای جان برای امامِ زمان خود خدمتگزار بودند و لحظه ای او را تنها نگذاشتند.