درباره مباهله چه می دانید؟

درباره مباهله چه می دانید؟ (در رابطه با رویداد مباهله)

با ما در مقاله درباره مباهله چه می دانید؟ واقعه عظیم و باشکوه «مباهله» با ویژگى ‌های خاص و منحصر به فردش را دنبال نمایید.  از تعریف و معنای واژه مباهله تا نماز برآورده شدن حاجات در روز مباهله است.


درباره مباهله شماره 1 – داستان مباهله چیست؟

درمیان حوادث و رخدادهای گوناگون تاریخ اسلام واقعه عظیم و باشکوه «مباهله» بى شک ویژگى ‌های خاص و منحصر به فردى دارد. مباهله تجلی حقانیت اسلام و نمایان گر عظمت و برتری پیامبراکرم (صلى الله علیه و آله) است.

مباهله روز فرو ریختن صلیب‌ هاى طلایی و روز پیروزی علم و فرهنگ بر شمشیر و جنگ می ‌باشد. و پر واضح است که در این وا نفسای غربت اسلام رجوع به این گنجینه پر افتخار چقدر مى تواند به حال پیروان راستین نبوی و شیعیان غیور علوی مفید فایده باشد و چهره ی زیبا و پرمهر و متقن اسلام را بر همگان هویدا سازد.

با ترویج و تبلیغ داستان مباهله می‌توان از مظلومیت پیامبراسلام (صلی الله علیه و آله) دفاع کرد… مى ‌توان این سند محکم و برترین فضیلت قرآنى امیرالمؤمنین (صلوات الله علیه) را در برابر مخالفین تشیع علم کرد… داستان مباهله چیست؟


درباره مباهله شماره 2 – معنای لغوی و اصطلاحی مباهله

مباهله آن است که دو نفر یا دو گروه پس از مناظره و استدلال در برابر یکدیگر، چنانچه به نتیجه ای که مقبول طرفین باشد، نرسند، و هریک ادعای کتمان عمدی حق از سوی دیگری را داشته باشد.

در این مرحله دو طرف برای اثبات ادعای خود مسئله را به خدا واگذار می کنند و هریک از خدا می خواهد که اگر دیگری در ادعای خود عمداً دروغ می گوید و حق را دانسته، کتمان می کند، فوراً عذاب را بر او نازل کند تا حق روشن شود و چنان چه اشاره شد، این آیین در پیش از اسلام نیز در میان اعراب و سایر اقوام رایج و شایع بوده است.

در چنین برنامه ای که یک دستور الهی است خداوند فوراً پاسخ می دهد تا حجّت را بر مردم تمام نماید. چنان که در روزگار پیامبران پیشین نیز این مسئله بارها اتفاق افتاده بود. امّا در تاریخ 23 ساله رسالت پیامبر خاتم (صلی الله علیه و آله) تنها یک باراتفاق افتاد و آن با مسیحیان نجران و درسال دهم هجری بود.


واقعه مباهله شماره 3 – آیه ۶۱ سوره آل عمران

آیه مباهله آیه ۶۱ سوره آل عمران است که اشاره به واقعه مباهله دارد:

فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَ أَبْنَاءَکُمْ وَ نِسَاءَنَا وَ نِسَاءَکُمْ وَ أَنفُسَنَا وَ أَنفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل‌لَّعْنَتَ اللَّـهِ عَلَی الْکَاذِبِینَ.سوره آل عمران/۶۱

بنابراین، پس از فرارسیدن علم [وحی] به تو، هر کس درباره او [حضرت عیسی (علیه السلام)]، با تو به چالش برخیزد، به او بگو: بیایید تا فرزندانمان و فرزندانتان، و زنانمان و زنانتان، و جان‌ هایمان و جان‌ هایتان را فرا خوانیم، آنگاه (به درگاه خداوند) زاری [تضرّع] کنیم تا لعنت خداوند را بر دروغگویان نهیم.

شرح واقعه

واقعه مباهله با نامه پیامبر (صلی الله علیه و آله) به مسیحیان نجران و دعوت آنان به اسلام شروع شد و در نهایت با عقب‌ نشستن نجرانیان و ایمان‌ آوردن عده‌ای از آنان پایان یافت.

نامه پیامبر (صلی الله علیه و آله) و دعوت به اسلام

پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) هم‎ زمان با مکاتبه با سران حکومت‌ های جهان و مراکز مذهبی، نامه‌ای به اسقف نجران نوشت و در آن نامه از ساکنان نجران خواست که اسلام را بپذیرند. مسیحیان تصمیم گرفتند که گروهی را به نمایندگی از خود به مدینه بفرستند تا با پیامبر سخن بگویند و سخنان او را بررسی کنند.

هیئت نجران که شامل بیش از ده نفر از بزرگان آنان بود، به ریاست و سرپرستی سه نفر به نام‌های عاقب، سید و ابوحارثه به مدینه آمدند. هیأت نمایندگان در مسجد مدینه با پیامبر اسلام گفتگو کردند.

پس از اصرار دو طرف بر حقانیت عقاید خود، تصمیم بر این شد که مسئله از راه مباهله خاتمه یابد، از این رو قرار شد که فردای آن روز، همگی خارج از شهر مدینه، در دامنۀ صحرا برای مباهله آماده شوند.


درباره مباهله شماره 4 – حاضرشدن افراد و گفتگوها

بامداد روز مباهله، حضرت رسول (صلی الله علیه و آله) به خانه حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) آمد. دست امام حسن (علیه السلام) را گرفته و امام حسین (علیه السلام) را در آغوش گرفت، و به همراه حضرت علی (علیه السلام) و حضرت فاطمه (سلام الله علیها) برای مباهله، از مدینه بیرون آمد. چون نصارا آنان را دیدند، ابوحارثه پرسید که اینها کیستند که با او همراهند؟ پاسخ شنید:

آن که پیش روی اوست، پسر عموی او و شوهر دخترش و محبوب‌ترین خلق نزد اوست؛ آن دو طفل، فرزندان اویند از دخترش؛ و آن زن، فاطمه دختر اوست که عزیزترین خلق، نزد اوست.

پیامبر(صلی الله علیه و آله) برای مباهله، به دو زانو نشست. سید و عاقب، پسران خود را برای مباهله برداشتند. ابوحارثه گفت: به خدا سوگند چنان نشسته است که پیغمبران برای مباهله می‌نشستند، و سپس برگشت. سید گفت: کجا می‌روی؟ گفت: اگر محمد بر حق نبود چنین بر مباهله جرأت نمی‌کرد و اگر با ما مباهله کند پیش از آنکه سال بر ما بگذرد، یک نصرانی بر روی زمین نخواهد ماند.

در روایتی دیگر آمده است که وی گفت: من صورت‌هایی را می‌بینم که اگر از خدا درخواست کنند کوهی را از جای خود برکَنَد، هر آینه کنده خواهد شد. پس مباهله مکنید که هلاک می‌شوید و یک نصرانی بر روی زمین نخواهد ماند.


واقعه مباهله شماره 5 – عقب ‌نشستن نجرانیان

سپس ابو حارثه نزد پیامبر آمد و گفت: ای ابوالقاسم! از مباهله با ما درگذر و با ما مصالحه کن بر چیزی که قدرت ادای آن را داشته باشیم. پس، حضرت با ایشان مصالحه نمود که هر سال، دو هزار حلّه بدهند که قیمت هر حلّه چهل درهم باشد.

و نیز اگر جنگی با یمن روی دهد، سی زره، سی نیزه و سی اسب را به مسلمانان، عاریه دهند، و پیامبر صلی الله علیه و آله ضامن برگرداندن این ابزار خواهد بود، پس از نوشته ‌شدن صلح ‎نامه آنان برگشتند.

پیامبر صلی الله علیه و آله بعدها فرمود: سوگند به آن خداوندی که جانم در قبضه قدرت اوست، که هلاکت اهل نجران نزدیک شده بود و اگر با من مباهله می‌کردند.

هر آینه همگی به میمون و خوک مسخ می‌شدند و هر آینه تمام این وادی برایشان آتش می‌شد و می‌سوختند و حق تعالی جمیع اهل نجران را نابود می‌کرد و حتی پرنده بر سر درختان ایشان نمی‌ماند و همه نصاری پیش از سال می‌مردند.1

پس از برگشتن نصارا به نجران طولی نکشید که سید و عاقب، با آوردن هدایایی، نزد پیامبر صلی الله علیه و آله آمده، مسلمان شدند. 2

  1. قمی، منتهی الآمال، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص ۱۸۲- ۱۸۴؛ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج ۱، ص۱۶۶-۱۷۱
  2. الطبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۵، ج۲، ص۳۱۰

درباره مباهله شماره 6 – مباهله؛ جلوه ای از حضور حضرت زهرا سلام الله علیها

️عربستان پیش از اسلام، زن جایگاهی نداشت. او در مسائل اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و غیره حق دخالت و اظهار نظر نداشت. در چنین شرایطی بود که اسلام ظهور نمود، دیگر به جنس انسان اهمیتی نمی داد بلکه انسانیت وی حائز اهمیت بود.

زنان صاحب حق و حقوقی شدند و دیگر کمتر مورد ظلم قرار می گرفتند. در چنین شرایطی که دختران زنده به گور می شدند و برای زنان در جامعه هیچ شخصیتی قائل نبودند، حضرت زهرا علیهاالسلام پا به عرصه هستی نهادند و همگان از کارهای پیامبر صلی الله علیه و آله نسبت به ایشان تعجب می نمودند.

با بررسی تاریخ روز مباهله پی می بریم که حضرت زهرا سلام الله علیها از مقام والای معنوی برخوردار بودند که به همراه پیامبر صلی الله علیه و آله به مباهله می روند. چرا که در درگاه الهی قرب داشته و دعا یا نفرین ایشان به استجابت می رسید.


واقعه مباهله شماره 7 – سپاهی بی سلاح!

رسول الله به راه افتاد، در حالیکه حسین علیه السلام را در آغوش گرفته و دست کوچک حسن علیه السلام را در میان دست مهربانش می‌فشرد یعنی تنها اینانند «ابناءنا».

فاطمه سلام الله علیها در سمت چپ او حرکت می کرد یعنی مصداق تام و تمام «نساءنا» و علی صلوات الله علیه در جانب راست راه می رفت‌، یعنی فقط علی است نفس پیغمبر صلی الله علیه و آله.

پیامبر صلی الله علیه و آله با آن ظاهر ساده می ‌آمد‌! اما به راستی این جمع کم شماره یعنی همه هستی‌… یعنی عصاره خلقت‌… یعنی دنیایی از قدرت یعنی هیمنه و هیبت… پیامبر خدا به جنگی تمام عیار اما بی سپاه می آمد.

در این جنگ سپاه و سلاح مرسوم به کار نمی رود. پایی در رکاب نمی آید‌. کسی نیزه ای نمی اندازد و تیری نمی افکند‌ و جنگجویی شمشیری از نیام نمی کشد. خونی به زمین ریخته نخواهد شد، کسی هم کشته نمی شود. این حماسه ی جدید جنگ اندیشه است پیکار آبروست، نبرد حیثیت و شرافت است. درباره مباهله چه می دانید؟

در این جنگ سردار سپاه خود اوست‌، جانب راست سپاه را علی صلوات الله علیه دارد در سمت چپ سپاه زهرا سلام الله علیهاست فرمانده حسن علیه السلام است و قلب سپاه را حسین  علیه السلام می پاید…


درباره مباهله شماره 8 – عید بزرگ مباهله

سالروز بخشش انگشتر در رکوع و نزول آیه ولایت

«إِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلَاهَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکَاهَ وَ هُمْ رَاکِعُونَ»
«سرپرست و ولیّ شما، تنها خداست و پیامبر او و آنها که ایمان آورده‌اند؛ همانها که نماز را برپا می ‌دارند، و در حال رکوع، زکات می ‌دهند.» سوره مائده / آیه 55

️ سالروز نزول آیه تطهیر و صدور حدیث شریف کساء
️ سالروز نزول سوره مبارکه انسان (هل اتی) در شأن پنج تن آل عبا علیهم ‌السلام می‌باشد.


واقعه مباهله شماره 9 – نماز برآورده شدن حاجات در روز مباهله

 از حضرت صادق علیه السلام روایت شده است که: هرکس در روز بیست و چهارم ذی الحجّه، به جهت شکر خداوند از نعمتی که به امیرالمؤمنین علیه السلام ارزانی داشته و به او اختصاص داده است.

نیم ساعت قبل از ظهر، 2 رکعت نماز بخواند؛ در هر رکعت یک بار سوره حمد، 10 بار سوره توحید، 10 بار آیه الکرسی تا «هُمْ فِیها خالِدُونَ»، و 10 بار سوره قدر؛ عمل او نزد خداوند معادل صد هزار حجّ و صد هزار عمره می باشد.

چنین فردی حاجتی از حوائج دنیا و آخرت را از خداوند درخواست نمی کند، هر حاجتی که باشد، مگر آن که خداوند، اگر بخواهد، آن را برآورده می سازد.

(مفاتیح الجنان / اعمال ماه ذی الحجه / فضیلت و اعمال روز مباهله)


درباره مباهله شماره 10 – مهم ترین جهات اهمیت مباهله

واقعه مباهله با همه خصوصیات و لوازم و آثارش نظر محققان شیعه و سنى و حتى پاره اى از مستشرقین را به خود جلب کرده است. شاید بتوان از مهم ترین جهات اهمیت این واقعه را چنین دانست:

جهت اول: ظهور حقانیت اسلام در برابر مسیحیت: جالب توجه آن است که تا به امروز نیز هیچ عالم و عابد مسیحى نخواسته است که بار دیگر به میدان مباهله با مسلمانان درآید تا بدین وسیله از اعتقاد راسخ خود به صحت ادعایش و یقین به حقانیت دینش خبر دهد.

بلکه در پیرامون واقعه مباهله حوادثى به ثبت رسید که عکس این مطلب را ثابت کرد و به خوبى آشکار شد که مسیحیان علائم پیغمبر خاتم را که در کتب آسمانى موجود در نزد خود خوانده بودند، بر پیامبر اسلام منطبق دیدند و او را در ادعاى نبوت بر حق مى دانستند.

و به تعبیر قرآن در آیه 146 سوره بقره:

«الَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ یَعْرِفُونَهُ کَمَا یَعْرِفُونَ أَبْنَاءَهُمْ ۖ وَإِنَّ فَرِیقًا مِّنْهُمْ لَیَکْتُمُونَ الْحَقَّ وَهُمْ یَعْلَمُونَ»
«کسانی که کتاب آسمانی به آنان داده‌ایم، او را همچون فرزندان خود می‌شناسند؛ جمعی از آنان، حق را آگاهانه کتمان می‌کنند!» سوره بقره / آیه 146

ولى با این حال نمى خواستند از دین خود و موقعیت ویژه اى که نزد مردم خود پیدا کرده اند دست بکشند.


درباره مباهله شماره 11 – اثبات فضیلتى عظیم

واقعه مباهله با همه خصوصیات و لوازم و آثارش، نظر محققان شیعه و سنى و حتى پاره اى از مستشرقین را به خود جلب کرده است. شاید بتوان از مهم ترین جهات اهمیت این واقعه را چنین دانست.

جهت دوم: اثبات فضیلتى عظیم براى على علیه السلام و زهرا علیها السلام و حسنین علیهما السلام، این بزرگواران تنها همراهان رسول خدا در این ماجرا بودند و اختیار نمودن پیغمبر اینان را از میان فرزندان و زنان و اصحاب خود، بهترین دلیل بر علو مرتبه و منزلت آنها نزد خدا و رسول خداست.


واقعه مباهله شماره 12 – دلالت آیه مباهله بر امامت على علیه السلام

واقعه مباهله با همه خصوصیات و لوازم و آثارش نظر محققان شیعه و سنى و حتى پاره اى از مستشرقین را به خود جلب کرده است. شاید بتوان از مهم ترین جهات اهمیت این واقعه را چنین دانست:

جهت سوم: دلالت آیه مباهله بر امامت على علیه السلام

کلمه «انفسنا» در آیه مذکور شاهد بر وجود مقام و منزلتى براى خصوص على علیه السلام نزد رسول خداست که هیچکس بدان نرسیده و نخواهد رسید و هموست که در لسان وحى نفس پیغمبر شمرده شده است.

و از اینجاست که مى توان گفت على علیه السلام افضل صحابه بلکه افضل خلق بعد از رسول خدا است و طبعا همه کمالاتى که براى رسول خدا ثابت است، براى او نیز ثابت مى گردد مگر اصل نبوت.


درباره مباهله شماره 13 – بررسی آیه ی مباهله

فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَکُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَکُمْ وَأَنفُسَنَا وَأَنفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَتَ اللَّـهِ عَلَى الْکَاذِبِینَ (آل عمران/61)

هرگاه بعد از علم و دانشی که به تو رسیده، کسانی با تو به محاجّه و ستیز برخیزند، به آنها بگو:«بیایید ما فرزندان خود را دعوت کنیم، شما هم فرزندان خود را؛ ما زنان خویش را دعوت نماییم، شما هم زنان خود را؛ ما از نفوس خود دعوت کنیم، شما هم از نفوس خود؛ آنگاه مباهله کنیم؛ و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم. (آل عمران/61)

خداوند در آیه ‌ی مورد بحث به پیامبر خود دستور می‌دهد که هر گاه پس از این همه استدلال بر حقانیت اسلام و رد باورهای نادرست مسیحیان، باز کسی درباره‌ی حضرت عیسی (علیه السلام) با تو به محاجه پرداخت، به او پیشنهاد مباهله کن؛ به این صورت که شما و طرف مقابل هر دو، پسران، زنان و خودتان را حاضر سازید و نفرین کنید که خداوند طرف دروغگو را رسوا سازد.

مسأله ‌ی مباهله به این شکل که تا آن زمان در بین عرب سابقه نداشت راه حل نهایی برای تشخیص حق از ناحق است و حکایت از ایمان و صداقت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) در دعوت خود می کند؛ زیرا امکان ندارد کسی به تمام معنا به ارتباط خویش با پروردگار ایمان نداشته باشد و وارد چنین میدانی گردد و از مخالفان خود دعوت کند که بیایید.

با هم از درگاه خدا بخواهیم تا دروغگو را رسوا سازد؟! مسلماً ورود در چنین میدانی بسیار خطرناک است؛ زیرا اگر دعا به اجابت نرسد و اثری از مجازات مخالفان آشکار نشود، نتیجه‌ای جز رسوایی برای دعوت کننده عابد نخواهد شد. و امکان ندارد و آدم عاقل و فهمیده بدون اطمینان به نتیجه، در چنین مرحله‌ای گام بگذارد.

از این جا است که گفته اند دعوت پیامبر به مباهله، یکی از نشانه های صدق دعوت و ایمان قاطع او است، قطع نظر از نتایجی که بعدا از مباهله به دست آمد.


واقعه مباهله شماره 14 – اثبات امامت حضرت امیرالمومنین (علیه السلام)

آیا آیه ی مباهله اثبات امامت حضرت امیرالمومنین (علیه السلام) است؟ (1) شیخ مفید (رحمه الله علیه) در اثبات برترى امام على‏ (علیه السلام) بر همگان به‏ جز رسول ‏خدا (صلی الله علیه و آله)، چند استدلال ذکر مى ‏کند و پیش از هر دلیل دیگرى به سراغ آیه مباهله (آل عمران: ۶۱) مى ‏رود و مى‏ گوید:

این آیه مى ‏فهماند که على‏ (علیه السلام) به ‏منزله جان رسول‏ خداست و مى ‏دانیم که رسول‏ خدا (صلی الله علیه و آله) در میان همه انسان‌ ها افضل است [پس على افضل از همه انسان‌ ها به ‏جز رسول ‏خداست.]

در این آیه «ابنائنا» بر حسن و حسین‏ (علیهما السلام) صدق مى‏کند و منظور از «نساءنا»، فاطمه زهرا (سلام الله علیها) و مقصود از «انفسنا»، على‏ (علیه السلام) است و منظور از «نفس» چیزى همانند خون و هوا که قوام پیکره مادى انسان بدان مى‏ باشد، نیست.

و مراد از «انفسنا»، رسول ‏خدا (صلی الله علیه و آله) نیست؛ چرا که درست نیست انسان به سوى خود، نفس خود را فراخواند بلکه مراد کسى است که در عزت، کرامت، محبت، ریاست، ایثار، بزرگى و جلالت در نزد خداوند سبحان جایگاهى چون رسول‏ خدا (صلی الله علیه و آله) داشته باشد و اگر هیچ دلیل دیگرى وجود نمى ‏داشت که حاکى از برترى پیامبر بر على‏ (علیه السلام) باشد.

شیخ مفید، رساله تفضیل امیرالمؤمنین(علیه السلام)،ص ۳۵


درباره مباهله شماره 15 – عظمت و شرافت دعای مباهله

عظمت و شرافت دعای مباهله برای قرائت در روز مباهله

حسین بن خالد از حضرت صادق علیه السلام نقل می کند که پدر بزرگوار ایشان حضرت باقر علیه السلام فرمود: اگر بگویم که اسم اکبر خدا در این دعا نهفته است، راست گفته ام.

اگر مردم می دانستند که این دعا به سرعت به اجابت می رسد، برای آموختن آن می شتافتند. من این دعا را می خوانم و سپس حوائجم را از خداوند درخواست می کنم و آنها برآورده می گردد.

این دعا همان دعای مباهله است که جناب جبرئیل بر رسول خدا صلّی الله علیه و آله نازل شد و آن را به ایشان آموخت و سپس عرض کرد: تو و جانشین و دو نوه و دخترت از منزل بیرون بیایید و با قوم نصاری مباهله کنید و این دعا را بخوانید.

سپس حضرت صادق علیه السلام فرمود: هر وقت مهیّای راز و نیاز با خداوند شدید، این دعا را حتماً بخوانید، که آنچه نزد خداست، بهتر و پایدارتر است، این دعا از گنج های دانش است، پس به آن توسّل جسته و آن را از نااهل؛ یعنی از نابخرادان و منافقین کتمان نمایید.

(اقبال الاعمال، ص 845-846)

توصیه: نظر به اهمّیت دعای مباهله، در روز مباهله (24 ذی الحجّه، 4 شهریورماه) جمع می شویم و این دعا را به نیابت از مولایمان حضرت صاحب الزّمان علیه السلام و به قصد فرج آن حضرت، قرائت می کنیم.


درباره مباهله شماره 16 – فرزندان رسول خدا صلی الله علیه و آله

چرا ائمه اطهار (علیهم السلام)، فرزندان رسول خدا (صلی الله علیه و آله) محسوب می شوند؟ روزی هارون الرشید، امام کاظم (علیه السلام) را به کاخ خویش دعوت کرده و از آن امام می خواهد جواب سوالات خود را بدهد.

یکی از سوالات هارون، این بوده است که: چرا با وجود اینکه نسل از پدر منتقل می‌شود، شما خود را فرزندان رسول خدا می‌ نامید؟ در صورتی که شما از فرزند علی بن ابی طالب (علیه السلام) هستید و نه رسول خدا (صلی الله علیه و آله)

امام کاظم (علیه السلام)، با چند مثال و استدلال برمبنای قرآن کریم، این امر را ثابت می‌کنند که آنها فرزندان رسول خدا هستند. از جمله یکی از این استدلال ها، استناد ایشان به آیه مباهله بوده است.

و این نکته که کسی ادعا نکرده که جز علی بن ابی طالب (علیه السلام)، حضرت زهرا (سلام الله علیها)، امام حسن و امام حسین (علیهم السلام)، فرد دیگری همراه پیامبر (صلی الله علیه و آله) بوده است.

پس طبق آیه مباهله، علی بن ابی طالب مصداق نفس پیامبر، حضرت زهرا (سلام الله علیها) مصداق زنان و امام حسن (علیه السلام) و امام حسین (علیه السلام)، مصداق فرزندان پیامبر (صلی الله علیه و آله) هستند.

در نتیجه امامان دیگر نیز که فرزندان امام حسین (علیه السلام) اند، از نسل رسول خدا (صلی الله علیه و آله) محسوب شده و فرزندان رسول خدا هستند.

(بحارالانوار، علامه مجلسی، ج 48، ص 128)


واقعه مباهله شماره 17 – برترین فضیلت امیرالمؤمنین علیه السلام در قرآن کریم

آیه مباهله، برترین فضیلت امیرالمؤمنین علیه السلام در قرآن کریم

روزى مأمون از حضرت رضا علیه السلام سؤال کرد: بزرگترین فضیلت امیر المؤمنین علیه السّلام که قرآن بر آن دلالت می کند، چیست؟ حضرت رضا (علیه السلام) فرمود: این فضیلت امیرالمؤمنین علیه السلام (که می گویی) در آیه مباهله است.

آنجا که خداوند می فرماید: «هرکس بعد از آنچه از علم برایت آمده است، با تو مخاصمه کند، بگو: بیایید پسرانمان و پسرانتان، زنانمان و زنانتان، خودمان و خودتان را فراخوانیم. سپس مباهله کنیم و لعنت خداوند را بر دروغگویان قرار دهیم» (بر اساس این آیه)

رسول خدا صلّی الله علیه و آله، حسن و حسین علیهماالسلام را به عنوان پسرانش، فاطمه علیهاالسّلام را به عنوان زنانش، و امیرالمؤمنین علیه السلام را به عنوان نفس خود آورد. از آنجا که هیچ یک از مخلوقات خداوند، بالاتر و برتر از رسول خدا صلی الله علیه و آله نیست، در نتیجه بنابر حکم خداوند عزّ و جلّ، کسی برتر از نفس رسول خدا صلّی الله علیه و آله نخواهد بود.

(الفصول المختاره، ص38/ بحار الأنوار، ج‏49، ص 188)


درباره مباهله شماره 18 – تشکیل مجالس دعای مباهله

یک پیشنهاد مهمّ: تشکیل مجالس دعای مباهله برای روز مباهله (دوشنبه 4 شهریور ماه، 24 ذی الحجه)

نظر به اهمّیّت روز مباهله و نقشی که این واقعه در اعتقادات مبناییِ مسلمانان و شیعیان دارد، پیشنهاد می شود که با تشکیل مجالس دعای مباهله در سرتاسر ایران، فرهنگ مباهله را در این روز احیا نماییم.

بدیهی است که سخنرانی و مدّاحی در کنار قرائت ادعیه مباهله به شور و آگاهی شیعیان خواهد افزود. از آنجا که روزه روز مباهله بسیار مستحب می باشد، مؤسّسین مجالس دعای مباهله می توانند مجلس دعا را 2 ساعت قبل از مغرب آغاز نمایند و با افطار از شرکت کنندگان پذیرایی نمایند.

 آن عزیزانی که توسعه اعتقادات شیعی و استوارسازی آن میان مردم، دغدغه فکری آنهاست، آگاه باشند که هرکس در بنیان و توسعه این کار فرهنگی دخیل باشد، از پاداشی بی حساب تا روز قیامت بهره مند خواهد شد.


واقعه مباهله شماره 19 – سالروز مباهله

امروز (24 ذی‌الحجه)، سالروز مباهله است. روز مباهله، روزی است که رسول خدا (صلی الله علیه و آله) با مسیحیان نجران مباهله کرد، و پیش از مباهله عبا بر دوش مبارک گرفت، و حضرت امیرالمؤمنین (صلوات الله علیه)، حضرت فاطمه (سلام الله علیها)، امام حسن (علیه السلام) و امام حسین (علیه السلام) را زیر عبا جا داد.

و گفت:پروردگارا هر پیامبرى را اهل بیتی بوده، که مخصوص‌ ترین خلق نسبت به او بودند، خدایا اینان اهل بیت من هستند، از ایشان شک و گناه را برطرف ساز، و آنان را پاک کن.

پس جبرائیل نازل شد، و آیه تطهیر را در شأن آنان فرود آورد، آنگاه رسول خدا آن چهار بزرگوار را براى مباهله به بیرون برد. چون مسیحیان، آنان را دیدند، و حقانیت آن حضرت و آثار نزول عذاب را مشاهده کردند، جرأت مباهله را از دست داده، و استدعاى مصالحه و قبول جزیه کردند.

همچنین در این روز، حضرت امیرالمؤمنین (صلوات الله علیه) در حال رکوع، انگشتر خود را به سائل داد، و آیه «انّما ولیکم اللّه» در شأن آن حضرت نازل گشت.

اعمال مخصوص روز مباهله

  1. غسل کردن
  2. روزه گرفتن
  3. دو رکعت نماز که مانند نماز روز عید غدیر است
  4. (دو رکعت است؛ در هر رکعت، یک مرتبه حمد و ده مرتبه توحید، ده مرتبه آیه الکرسى و ده مرتبه قدر خوانده مى شود و بهتر است پیش از اذان ظهر خوانده شود.)
  5. خواندن دعای مباهله
  6. این دعا شبیه به دعای سحرهای ماه رمضان است «اللهم انی اسئلک من بهائک بابهاء…»
  7. و نیز روایت شده است بعد از نماز هفتاد مرتبه استغفار کند.
دسترسی سریع و آسان به راهکار و محتوا برای مناسبت‌های نیمه شعبان، غدیر، محرم و فاطمیه
برای مطالعه و مشاهده مطالب خدمتگزاران میتوانید به فهرست مطالب در زیر مراجعه نمایید.

فهرست مطالب محرم فهرست مطالب فاطمیه فهرست مطالب نیمه‌شعبان فهرست مطالب غدیر کتابخانه خدمتگزاران
انواع کتیبه غدیر
انواع استیکر پشت شیشه خودرو
اسپند دودکن
انواع جادستمال کاغذی
انواع مگنت یخچالی مذهبی
انواع استکان مذهبی

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا