دعای علوی مصری – مجموعه ادعیه مهدوی

دعای علوی مصری (دعایی است از امام زمان علیه السلام که در گرفتاری های شدید خوانده می شود)

عالم جلیل القدر سید بن طاووس رحمه الله در «مهج الدعوات» می فرماید: دعایی که امام عصر علیه السلام به شخصی از شیعیان و اهل بیت خود در عالم خواب تعلیم فرمودند، او از ستمگری ستم دیده بود، به سبب این دعا خداوند گشایش در کار او نموده و دشمن او را نابود کرد. دعای معروف به دعای علوی مصری برای هر کار سخت و بزرگ خوانده می شود.

سید بن طاووس رحمه الله به دو طریق این دعا را نقل می کند و می فرماید: ابوالحسن علی بن حمّاد بصری گفت: ابوعبداللَّه حسین بن محمد علوی به من خبر داد که: محمد بن علی علوی حسینی مصری برایم گفت: از جانب من نزد حاکم مصر شکایت شد از قدرت او بیمناک شده و حزن و اندوه وجودم را فرا گرفت، و ترسیدم که راه رهایی نداشته باشم، قصد زیارت موالی و اجداد طاهرینم را کردم، و به حائر مولای ما اباعبدالله الحسین علیه السلام وارد شدم، از ترس غلبه حاکم مصر به حرم باصفای حضرت پناه برده و در آن مکان شریف پناهنده شدم.

مدت پانزده روز در جوار حائر حسینی علیه السلام بودم و شب و روز به دعا و زاری مشغول بودم، روزی در حالی که میان خواب و بیداری بودم قائم و صاحب زمان و ولی خدای رحمان صلوات اللَّه علیه در نظرم جلوه گر شد و به من فرمود: فرزندم! از فلانی ترسیدی؟

عرض کردم: آری، او می خواهد مرا بکشد؛ و چنین و چنان کند، من بر آقایم پناه آورده ام تا از آنچه برای من اراده کرده شکایت کنم، و او مرا از دست آن ظالم برهاند. حضرت فرمود: آیا پروردگار خود و پدران گرامت را با دعاهایی که پیغمبران سلف در شدّت و سختی می خواندند و خدا سختی را از آنان بر می داشت، نخوانده ای؟

عرض کردم: کدام دعا است تا بخوانم؟ فرمود: شب جمعه برخیز و غسل کن و نماز شب بخوان، چون سجده شکر را بجای آوردی در حالی که بر سر دو زانو نشسته ای این دعا را بخوان.

محمد بن علی مصری می گوید: حضرت پنج شب متوالی تشریف می آوردند در حالی که من میان خواب و بیداری بودم و این دعا را برای من تکرار می فرمود، تا اینکه حفظ کردم. شب جمعه تشریف نیاورد، برخاستم و غسل نموده و لباس هایم را عوض کردم و عطر استعمال نمودم، و نماز شب را خواندم و بر سر دو زانو نشستم و خدای را با این دعا خواندم.

شب شنبه حضرت با همان هیئتی که شب های پیش تشریف می آورد، آمد؛ رو به من کرد و فرمود: ای محمد! دعایت مستجاب و دشمن تو کشته شد، و پس از تمام کردن دعا خداوند او را به هلاکت رساند.

محمد بن علی مصری می گوید: چون صبح شد قصدی جز وداع با موالیان خود (علیهم السلام) و حرکت به سوی خانه ای که از آن فرار کرده بودم نداشتم؛ چون مقداری راه رفتم ناگاه قاصدی از جانب فرزندانم با نامه ای آمد و گفت: مردی که از ترس او فرار کرده بودی به هلاکت رسید، او عدّه ای را برای مهمانی دعوت می کند، مهمانان پس از صرف شام و پذیرایی پراکنده می شوند، او با نوکران خود همانجا می خوابد،

بامدادان خبری از او نمی شود، به خانه او می روند، چون لحاف را از روی او برمی دارند می بینند سرش را از قفا بریده و خونش جاری است. این قضیه شب جمعه اتفاق افتاده و نمی فهمند چه کسی این کار را کرده است. فرزندانم پیغام داده بودند که سریعاً به خانه بروم. موقعی که به منزل رسیدم و از قتل و ساعت اتفاق آن پرسیدم درست همان موقعی را گفتند که من دعا را تمام کرده بودم.

(بحارالانوار، ج92، ص267)

فرازهایی از دعای علوی مصری

فایل صوتی دعای علوی مصری با صدای محمد رضا طاهری

فایل صوتی دعای علوی مصری با صدای عابس

فایل صوتی دعای علوی مصری با صدای مهدی فانی

فایل صوتی دعای علوی مصری با صدای فرهمند

متن دعای علوی مصری

رَبِّ مَنْ ذَا الَّذی دَعاک فَلَمْ تُجِبْهُ، وَمَنْ ذَا الَّذی سَأَلَک فَلَمْ تُعْطِهِ، وَمَنْ ذَا الَّذی ناجاک فَخَیبْتَهُ، أَوْ تَقَرَّبَ إِلَیک فَأَبْعَدْتَهُ.

بارخدایا! چه کسی دعا کرد و تو او را اجابت نفرمودی؟ کدامیک از بندگان دست نیاز به سوی تو دراز کرد و تو او را محروم نمودی؟ کدام بنده ای با تو مناجات کرد و تو را مأیوس ساختی؟ چه کسی از بندگانت تقاضای نزدیک بودن به تو را داشت و تو او را از در خانه ات راندی؟

وَرَبِّ هذا فِرْعَوْنُ ذُوا الْأَوْتادِ، مَعَ عِنادِهِ وَکفْرِهِ وَعُتُوِّهِ وَ إِذْعانِهِ الرُّبُوبِیهَ لِنَفْسِهِ،

خداوندا! آن فرعونی که در مقابل دستگاه با عظمت تو کاخها برافراشت و سرکشیها نمود و دعوی خدایی کرد

وَعِلْمِک بِأَنَّهُ لایتُوبُ، وَلایرْجِعُ وَلایئُوبُ، وَلایؤْمِنُ وَلایخْشَعُ،

و با اینکه تو می دانستی، توبه نمی کند و قلبش در برابر ذات پاک تو خاضع نخواهد شد،

اسْتَجَبْتَ لَهُ دُعاءَهُ، وَأَعْطَیتَهُ سُؤْلَهُ، کرَماً مِنْک وَجُوداً،

دعایش را مستجاب کردی و خواسته او را برآوردی و با اینکه حاجت او برای ذات پاک تو

وَقِلَّهَ مِقْدارٍ لِما سَئَلَک عِنْدَک، مَعَ عِظَمِهِ عِنْدَهُ، أَخْذاً بِحُجَّتِک عَلَیهِ،

  ناچیز و برای او بزرگ بود تو حجّت را بر او اتمام کردی

وَتَأْکیداً لَها حینَ فَجَرَ وَکفَرَ، وَاسْتَطالَ عَلی قَوْمِهِ وَتَجَبَّرَ، وَبِکفْرِهِ عَلَیهِمُ افْتَخَرَ،

هنگامی که به ذات پاک تو کفر ورزید و راه بدیها را پیمود و بر ملّت خود راه ظلم و ستم در پیش گرفت

وَبِظُلْمِهِ لِنَفْسِهِ تَکبَّرَ، وَبِحِلْمِک عَنْهُ اسْتَکبَرَ، فَکتَبَ وَحَکمَ عَلی نَفْسِهِ جُرْأَهً مِنْهُ،

 و در سایه ی کفر خود بر‌ آنها استیلا یافت و بر آنان فخر می فروخت و از حلم تو سوء استفاده کرد و راه تکبّر در پیش گرفت و خود بر خویشتن حکم نمود،

أَنَّ جَزاءَ مِثْلِهِ أَنْ یغْرَقَ فِی الْبَحْرِ، فَجَزَیتَهُ بِما حَکمَ بِهِ عَلی نَفْسِهِ.

 که پاداش کسی مانند او غرق شدن در دریاست و تو نیز آن حکم را اجرا فرمودی و او را در دریا غرق کردی.

إِلهی وَأَنَا عَبْدُک، ابْنُ عَبْدِک وَابْنُ أَمَتِک، مُعْتَرِفٌ لَک بِالْعُبُودِیهِ، مُقِرٌّ بِأَنَّک أَنْتَ اللَّهُ خالِقی، لاإِلهَ لی غَیرُک، وَلا رَبَّ لی سِواک، مُوقِنٌ بِأَنَّک أَنْتَ اللَّهُ رَبّی، وَإِلَیک مَرَدّی وَإِیابی، عالِمٌ بِأَنَّک عَلی کلِّ شَی ءٍ قَدیرٌ، تَفْعَلُ ما تَشاءُ وَتَحْکمُ ما تُریدُ، لا مُعَقِّبَ لِحُکمِک، وَلا رادَّ لِقَضاءِک، وَأَنَّک الْأَوَّلُ وَالْآخِرُ وَالظَّاهِرُ وَالْباطِنُ، لَمْ تَکنْ مِنْ شَی ءٍ، وَلَمْ تَبِنْ عَنْ شَی ءٍ، کنْتَ قَبْلَ کلِّ شَی ءٍ، وَأَنْتَ الکائِنُ بَعْدَ کلِّ شَی ءٍ، وَالْمُکوِّنُ لِکلِّ شَی ءٍ، خَلَقْتَ کلَّ شَی ءٍ بِتَقْدیرٍ، وَأَنْتَ السَّمیعُ الْبَصیرُ.

بار خدایا! من بنده ای از بندگان و فرزند بنده و کنیزی از کنیزان توام؛ به خدایی تو معترفم و به اینکه خدایی نیست جز ذات پاک تو که یگانه آفریننده و تنها خدا و تربیت کننده ی منی. معتقدم که خدا و رب من تو هستی که بر همه چیز توانایی و هرچه بخواهی انجام می دهی و هر حکمی را که اراده فرمایی، صادر می کنی. هیچ کس نمی تواند حکم تو را رد کند و حتماً فرمان تو باید اجرا شود. اول جهان هستی و آخر آن، ظاهر آن و باطن آن تویی. از چیزی خلق نشده و از چیزی جدا نشده ای. قبل از هر چیز تو بوده ای و پس از آن نیز تو خواهی بود. همه چیز را تو آفریدی و آفرینش همه موجودات بر اساس تقدیر حکیمانه تو مقرّر است و تو شنوا و دانایی.

وَأَشْهَدُ أَنَّک کذلِک کنْتَ وَتَکونُ، وَأَنْتَ حَی قَیومٌ، لاتَأْخُذُک سِنَهٌ وَلا نَوْمٌ، وَلا تُوصَفُ بِالْأَوْهامِ، وَلا تُدْرَک بِالْحَواسِّ، وَلا تُقاسُ بِالْمِقْیاسِ، وَلا تُشَبَّهُ بِالنَّاسِ، وَأَنَّ الْخَلْقَ کلَّهُمْ عَبیدُک وَ إِماؤُک، أَنْتَ الرَّبُّ وَنَحْنُ الْمَرْبُوبُونَ، وَأَنْتَ الْخالِقُ وَنَحْنُ الْمَخْلُوقُونَ، وَأَنْتَ الرَّازِقُ وَنَحْنُ الْمَرْزُوقُونَ.

شهادت می دهم که ذات پاک تو چنین بوده و چنین خواهد بود. ذات مقدّست زنده است و نظام جهان هستی در سایه وجود تو اداره می شود و سستی و خواب در وجودت راه ندارد. همگان از عهده وصف تو ناتوانند و با حواس ظاهر (چشم، گوش و…) شناخته نخواهی شد. با مقیاسها و معیارهای متداول میان مردم تو را نمی توان سنجید و به انسان ها نمی توان تشبیهت کرد. نمی توان آفریده شدگان همه بنده و کنیز تو اند و تو پروردگار مایی و ما مخلوق تو و اسیر قدرت بی نهایت تو هستیم. آفریننده ما تویی و ما، آفریده تو هستیم. تو روزی دهنده ما هستی و ما روزی خواران تو هستیم.

فَلَک الْحَمْدُ یا إِلهی، إِذْ خَلَقْتَنی بَشَراً سَوِیاً، وَجَعَلْتَنی غَنِیاً مَکفِیاً، بَعْدَ ما کنْتُ طِفْلًا صَبِیاً، تَقُوتُنی مِنَ الثَّدْی لَبَناً مَریئاً، وَغَذَّیتَنی غَذاءً طَیباً هَنیئاً، وَجَعَلْتَنی ذَکراً مِثالًا سَوِیاً.

اینک تو را حمد می کنم که مرا انسانی کامل [از نظر اعضاء و جوارح] خلق فرمودی و از غیر خودت بی نیازم ساختی. کودکی خردسال بودم که از سینه مادر شیر گوارایی برای آماده نمودی و غذایی پاکیزه و گوارا در دسترسم قرار دادی و بدین وسیله رشد کرده، قامتی رسا یافتم.

فَلَک الْحَمْدُ حَمْداً إِنْ عُدَّ لَمْ یحْصَ، وَ إِنْ وُضِعَ لَمْ یتَّسِعْ لَهُ شَی ءٌ، حَمْداً یفُوقُ عَلی جَمیعِ حَمْدِ الْحامِدینَ، وَیعْلُو عَلی حَمْدِ کلِّ شَی ءٍ، وَیفْخُمُ وَیعْظُمُ عَلی ذلِک کلِّهِ، وَکلَّما حَمِدَ اللَّهَ شَی ءٌ.وَالْحَمْدُ للَّهِ کما یحِبُّ اللَّهُ أَنْ یحْمَدَ، وَالْحَمْدُ للَّهِ عَدَدَ ما خَلَقَ، وَ زِنَهَ ما خَلَقَ، وَ زِنَهَ أَجَلِّ ما خَلَقَ، وَبِوَزْنِ أَخَفِّ ما خَلَقَ، وَبِعَدَدِ أَصْغَرِ ما خَلَقَ.وَالْحَمْدُ للَّهِ حَتَّی یرْضی رَبُّنا وَبَعْدَ الرِّضا،

پس حمد و ستایش سزاور ذات پاک تو است؛ آن هم ستایشی برتر و بالاتر از ستایش همه ستایشگران که هیچ ثنایی بدان نرسد؛ ستایشی برتر از تمام اقسام حمد و ثنایی که ستایشگران انجام داده اند و ستایشی ارجمند تر از همه امور و گرانقدرتر از هر سپاسی که آفریده ای به درگاه خداوند می کند. آری، حمد مختصّ ذات پاک خداوندی است چنانکه می پسندد؛ سپاسی برابر با تعداد همه آفریدگان و هموزن همه موجودات و مساوی با بزرگترین و کوچکترین و خُردترین آنها؛ حمدی که خداوند را خرسند سازد و با خشنودی خداوند برابر باشد.

 وَأَسْئَلُهُ أَنْ یصَلِّی عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَنْ یغْفِرَ لی ذَنْبی، وَأَنْ یحْمَدَ لی أَمْری، وَیتُوبَ عَلَی إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحیمُ.

از او تقاضا می کنم که بر محمد و آل محمد درود فرستد و مرا ببخشد و اعمال مرا نیکو فرموده، توبه ام را بپذیرد، که او بسیار توبه پذیر و مهربان است.

إِلهی وَإِنّی أَنَا أَدْعُوک وَأَسْأَلُک بِاسْمِک الَّذی دَعاک بِهِ صَفْوَتُک أَبُونا آدَمُ عَلَیهِ السَّلامُ، وَهُوَ مُسی ءٌ ظالِمٌ حینَ أَصابَ الْخَطیئَهَ، فَغَفَرْتَ لَهُ خَطیئَتَهُ، وَتُبْتَ عَلَیهِ، وَاسْتَجَبْتَ لَهُ دَعْوَتَهُ، وَکنْتَ مِنْهُ قَریباً یا قَریبُ، أَنْ تُصَلِّی عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَنْ تَغْفِرَ لی خَطیئَتی وَتَرْضی عَنّی، فَإِنْ لَمْ تَرْضَ عَنّی فَاعْفُ عَنّی، فَإِنّی مُسی ءٌ ظالِمٌ خاطِئٌ عاصٍ، وَقَدْ یعْفُو السَّیدُ عَنْ عَبْدِهِ، وَلَیسَ بِراضٍ عَنْهُ، وَأَنْ تُرْضِی عَنّی خَلْقَک، وَتُمیطَ عَنّی حَقَّک.

خداوندا! تو را به نامی می خوانم و به اسمی قسم می دهم که برگزیده ات، پدر ما آدم(علیه السلام)،‌ تو را به آن خواند و تو او را اجابت کرده و توبه اش را پذیرفتی و در حالی که او گناه کرده و بر خودش ستم روا داشته بود، تو او را بخشیدی و دعایش را مستجاب فرمودی و او را به خود نزدیک ساختی. ای کسی که از من به من نزدیکتری! از پیشگاه مقدّست استدعا می کنم که بر محمد و آل محمد درود فرستی و از گناهان من بگذری و از من خشنود گردی و اگر از من خشنود نمی شوی، پس مرا عفو فرما که من گناهکار و ستمگرم و لغزشم زیاد است. آری، چه بسا مولایی که ازبنده خود درمی گذرد در حالی که از او راضی نیست. تقاضای دیگرم این است که بندگانت را از من راضی نمایی و حق خودت را درباره من نادیده محسوب فرمایی.

إِلهی وَأَسْئَلُک بِاسْمِک الَّذی دَعاک بِهِ إِدْریسُ عَلَیهِ السَّلامُ، فَجَعَلْتَهُ صِدّیقاً نَبِیاً، وَرَفَعْتَهُ مَکاناً عَلِیاً، وَاسْتَجَبْتَ دُعاءَهُ، وَکنْتَ مِنهُ قَریباً یا قَریبُ، أَنْ تُصَلِّی عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَنْ تَجْعَلَ مَآبی إِلی جَنَّتِک، وَمَحَلّی فی رَحْمَتِک، وَتُسْکنَنی فیها بِعَفْوِک، وَتُزَوِّجَنی مِنْ حُورِها، بِقُدْرَتِک یا قَدیرُ.

بارالها! من تو را به نامی می خوانم که ادریس(علیه السلام) تو را بدان خواند و تو او را به مقام راستگویان و درست کرداران و به پیامبری رساندی و مقامی بس بلند به او ارزانی فرمودی؛ دعایش را مستجاب کردی و او را به خود نزدیک ساختی. اکنون ای نزدیکتر از من به خودم! از درگاه با عظمت تو استدعا می کنم که بر محمد و آل محمد درود فرستی و پایان کار مرا بهشت برین قرار دهی و مرا در دریای رحمت خود غوطه ور سازی و با آمرزش گناهان، مرا در بهشت جای دهی و حوریان بهشتی را با من همسر فرمایی، به توانایی بی نهایت تو ای قادر متعال!

إِلهی وَأَسْئَلُک بِاسْمِک الَّذی دَعاک بِهِ نُوحٌ، إِذْ نادی رَبَّهُ (أَنّی مَغْلُوبٌ فَانْتَصِرْ* فَفَتَحْنا أَبْوابَ السَّماءِ بِماءٍ مُنْهَمِرٍ* وَفَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُیوناً فَالْتَقَی الْماءُ عَلی أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ)، وَنَجَّیتَهُ عَلی ذاتِ أَلْواحٍ وَدُسُرٍ، فَاسْتَجَبْتَ دُعاءَهُ وَکنْتَ مِنْهُ قَریباً یا قَریبُ، أَنْ تُصَلِّی عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَنْ تُنْجِینی مِنْ ظُلْمِ مَنْ یریدُ ظُلْمی، وَتَکفَّ عَنّی بَأْسَ مَنْ یریدُ هَضْمی، وَتَکفِینی شَرَّ کلِّ سُلْطانٍ جائِرٍ، وَعَدُوٍّ قاهِرٍ، وَمُستَخِفٍّ قادِرٍ، وَجَبَّارٍ عَنیدٍ، وَکلِّ شَیطانٍ مَریدٍ، وَ إِنْسِی شَدیدٍ، وَکیدِ کلِّ مَکیدٍ، یا حَلیمُ یا وَدُودُ.

خداوندا! تو را به نامی می خوانم که نوح(علیه السلام) در سایه آن به درگاهت بار یافت و عرضه داشت: «خداوندا! من مغلوب و مقهور گشته ام، پس مرا یاری کن. و [در قرآن فرمودی که] درهای آسمان را گشودیم و بارانی کوبنده و ویرانگر فرو فرستادیم و از زمین چشمه های پر آب به جوشش درآوردیم! و آبها از زمین و آسمان به هم پیوستند و آنچه مقدّر بود، انجام شد و نوح از آن دریای خروشان نجات یافت و بر کشتی ساخته شده از چوب و میخ سوار شد.» [پروردگارا!] تو نیاز و احتیاج او را تأمین نمودی و او را به خود نزدیک ساختی. اکنون ای نزدیکترین افراد به من! از درگاهت استدعا می کنم که درود خودت را بر محمد و آل محمد فرو فرستاده، مرا از ستم هر ظالمی که اندیشه ستمی درباره من دارد رهایی بخشی و شرّ هر زمامدار جفا کار و دشمن توانا و هر صاحب قدرت خوارکننده و زور گوی کینه توز و شیطان رانده شده و انسان بدرفتاری را از من دور فرمایی و مرا از نقشه و کید فریب دهندگان در امان داری، ای بردبار و حلیم و ای خدای مهربان!

إِلهی وَأَسْئَلُک بِاسْمِک الَّذی دَعاک بِهِ عَبْدُک وَنَبِیک صالِحٌ عَلَیهِ السَّلامُ فَنَجَّیتَهُ مِنَ الْخَسْفِ، وَأَعْلَیتَهُ عَلی عَدُوِّهِ، وَاسْتَجَبْتَ دُعاءَهُ، وَکنْتَ مِنْهُ قَریباً یا قَریبُ، أَنْ تُصَلِّی عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَنْ تُخَلِّصَنی مِنْ شَرِّ ما یریدُنی أَعْدائی بِهِ، وَسَعی بی حُسَّادی، وَتَکفِینیهِمْ بِکفایتِک، وَتَتَوَلّانی بِوِلایتِک، وَتَهْدِی قَلْبی بِهُداک، وَتُؤَیدَنی بِتَقْواک، وَتُبَصِّرَنی (وَتَنْصُرَنی) بِما فیهِ رِضاک، وَتُغْنِینی بِغِناک یا حَلیمُ.

خداوندا! تو را به نامی که بنده و پیامبرت صالح(علیه السلام) تو را به آن خواند و دعا کرد، می خوانم. تو دعایش را مستجاب نمودی و او را از فرو رفتن در زمین حفظ فرمودی و بر دشمنانش او را برتری بخشیدی و در مقام قرب، منزلش دادی. ای خداوند نزدیک! صلوات و درود مرا برحبیب خود محمد و آْل او فرو فرست و مرا از شرّ دشمنانم، ایمن دار و از بدیهای حسودان حفظم کن و خودت امور مرا کفایت نما و در زیر لوای ولایت خود مرا هدایت کن و قلب مرا به خود متوجه فرما و به وسیله تقوی و بصیرت و توفیق تحصیل رضای خود را به من عنایت کن و با بی نیازی و ثروتهای مادی و معنوی خود مرا بی نیاز فرما، ای خداوند حلیم و بردبار!

إِلهی وَأَسْأَلُک بِاسْمِک الَّذی دَعاک بِهِ عَبْدُک وَنَبِیک وَخَلیلُک إِبْراهیمُ عَلَیهِ السَّلامُ، حینَ أَرادَ نُمْرُودُ إِلْقائَهُ فِی النَّارِ، فَجَعَلْتَ لَهُ النَّارَ بَرْداً وَسَلاماً، وَاسْتَجَبْتَ لَهُ دُعاءَهُ، وَکنْتَ مِنْهُ قَریباً یا قَریبُ، أَنْ تُصَلِّی عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَنْ تُبَرِّدَ عَنّی حَرَّ نارِک، وَتُطْفِئَ عَنّی لَهیبَها، وَتَکفِینی حَرَّها، وَتَجْعَلَ نائِرَهَ أَعْدائی فی شِعارِهِمْ وَدِثارِهِمْ، وَتَرُدَّ کیدَهُمْ فی نُحوُرِهِمْ، وَتُبارِک لی فیما أَعْطَیتَنیهِ، کما بارَکتَ عَلَیهِ وَعَلی آلِهِ، إِنَّک أَنْتَ الْوَهَّابُ الْحَمیدُ الْمَجیدُ.

بارخدایا! تو را به همان نامی که بنده صالح و پیامبر بزرگت ابراهیم(علیه السلام) خواند و تو او را از آتش نمرود نجات دادی، می خوانم که بر محمّد و آل او درود فرستی و آتشی را که دشمنان برای من افروخته اند به جان خودشان برگردانی. آنچه را که به من عنایت فرمودی بدان گونه که بر آن حضرت (ابراهیم علیه السلام) و خاندان عزیزش مبارک نمودی، بر من نیز مبارک گردان، ای آن که ذات پاکت، بخشنده و ستوده و بزرگوار است!

إِلهی وَأَسئَلُک بِالْاسْمِ الَّذی دَعاک بِهِ إِسْماعیلُ عَلَیهِ السَّلامُ، فَجَعَلْتَهُ نَبِیاً وَرَسُولًا، وَجَعَلْتَ لَهُ حَرَمَک مَنْسَکاً وَمَسْکناً وَمَأْوی، وَاسْتَجَبْتَ لَهُ دُعاءَهُ، وَنَجَّیتَهُ مِنَ الذَّبْحِ ، وَقَرَّبْتَهُ رَحْمَهً مِنْک، وَکنْتَ مِنْهُ قَریباً یا قَریبُ، أَنْ تُصَلِّی عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَنْ تَفْسَحَ لی فی قَبْری، وَتَحُطَّ عَنّی وِزْری، وَتَشُدَّ لی أَزْری، وَتَغْفِرَ لی ذَنْبی، وَتَرْزُقَنِی التَّوْبَهَ بِحَطِّ السَّیئاتِ، وَتَضاعُفِ الْحَسَناتِ، وَکشْفِ الْبَلِیاتِ، وَرِبْحِ التِّجاراتِ، وَدَفْعِ مَعَرَّهِ السِّعایاتِ، إِنَّک مُجیبُ الدَّعَواتِ، وَمُنْزِلُ الْبَرَکاتِ، وَقاضِی الْحاجاتِ، وَمُعْطِی الْخَیراتِ، وَجَبَّارُ السَّماواتِ.

خداوندا! به اسمی که اسماعیل(علیه السلام) تو را بدان خواند و در سایه آن نام، او را به پیامبری رساندی و خانه خودت را منزل و پناهگاه او قرار دادی و دعایش را مستجاب نمودی و از قربانی شدن نجاتش دادی و از بهشت برایش گوسفند قربانی (فِدا) فرستادی و او را به خویش نزدیک ساختی. ای از همه نزدیکتر به من! از پیشگاه مقدّست استدعا می کنم که بر پیامبر عزیزت حضرت محمد بن عبدالله و خاندان گرامی اش درود خود را نازل فرمایی. خانه قبر مرا وسیع کن و بار سنگینی گناه را از دوشم بردار و توانمندی و پایمردی نصیبم فرما. گناهانم را بیامرز و با پاک نمودن گناهانم، مرا به مقام توبه نایل فرما. خوبیهایم را دو چندان ساز و گره از مشکلاتم بگشا و در تجارت بهره مندم ساز و آزار بدگوییها را از من دور گردان، ای آن که ذات پاکت اجابت کننده دعاها، عطاکننده همه خوبیها، فرو فرستنده تمام برکات و فرمانروای مطلق آسمانها است!

إِلهی وَأَسْئَلُک بِما سَأَلَک بِهِ ابْنُ خَلیلِک إِسْماعیلُ عَلَیهِ السَّلامُ، الَّذی نَجَّیتَهُ مِنَ الذَّبْحِ، وَفَدَیتَهُ بِذِبْحٍ عَظیمٍ، وَقَلَّبْتَ لَهُ الْمِشْقَصَ حینَ (حَتَّی) ناجاک مُوقِناً بِذَبْحِهِ، راضِیاً بِأَمْرِ والِدِهِ، فَاسْتَجَبْتَ لَهُ دُعاءَهُ، وَکنْتَ مِنْهُ قَریباً یا قَریبُ، أَنْ تُصَلِّی عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَنْ تُنْجِینی مِنْ کلِّ سُوءٍ وَبَلِیهٍ، وَتَصْرِفَ عَنّی کلَّ ظُلْمَهٍ وَخیمَهٍ، وَتَکفِینی ما أَهَمَّنی مِنْ امُورِ دُنْیای وَآخِرَتی، وَما احاذِرُهُ وَأَخْشاهُ، وَمِنْ شَرِّ خَلْقِک أَجْمَعینَ، بِحَقِّ آلِ یس.

خداوندا! از تو درخواست می کنم به چیزی که اسماعیل(علیه السلام) فرزند خلیل تو را بدان خواندت و تو او را از کشته شدن نجات دادی و قربانی بزرگ برایش فرستادی و جلوی تیزی کارد را گرفتی و به آن اجازه بریدن ندادی و در حالی که او خود را برای ذبح شدن آماده نموده و امر پدر را اطاعت کرده و راضی بدین امر بود، دعایش را مستجاب نمودی و او را به مقام قرب نایل کردی ای خدایی که از همه به من نزدیکتری! از پیشگاه مقدّست استدعا می کنم که درود خود را بر محمّد و آل محمّد فرو فرستی و مرا از هر بدی و سختی برهانی و ظلم ستمگران را از من دور نمایی و در امور دنیوی و اخری که بر آنها بیمناک هستم، مرا کفایت کنی و از شرّ همه مخلوقات در امان خودت نگاهم داری، به حقّ آل یس.

إِلهی وَأَسْأَلُک بِاسْمِک الَّذی دَعاک بِهِ لُوطٌ عَلَیهِ السَّلامُ، فَنَجَّیتَهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْخَسْفِ وَالْهَدْمِ وَالْمَثُلاتِ وَالشِّدَّهِ وَالْجُهْدِ، وَأَخْرَجْتَهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْکرْبِ الْعَظیمِ،

وَاسْتَجَبْتَ لَهُ دُعاءَهُ، وَکنْتَ مِنْهُ قَریباً یا قَریبُ، أَنْ تُصَلِّی عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَنْ تَأْذَنَ لی بِجَمیعِ ما شُتِّتَ مِنْ شَمْلی، وَتُقِرَّ عَینی بِوَلَدی وَأَهْلی وَمالی، وَتُصْلِحَ لی امُوری، وَتُبارِک لی فی جَمیعِ أَحْوالی، وَتُبَلِّغَنی فی نَفْسی آمالی. وَأَنْ تُجیرَنی مِنَ النَّارِ، وَتَکفِینی شَرَّ الْأَشْرارِ بِالْمُصْطَفَینَ الْأَخْیارِ، الْأَئِمَّهِ الْأَبْرارِ، وَنُورِ الْأَنْوارِ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطَّیبینَ الطَّاهِرینَ الْأَخْیارِ، الْأَئِمَّهِ الْمَهْدِیینَ، وَالصَّفْوَهِ الْمُنْتَجَبینَ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَیهِمْ أَجْمَعینَ، وَتَرْزُقَنی مُجالَسَتَهُمْ، وَتَمُنَّ عَلَی بِمُرافَقَتِهِمْ، وَتُوَفِّقَ لی صُحْبَتَهُمْ، مَعَ أَنْبِیائِک الْمُرْسَلینَ، وَمَلائِکتِک الْمُقَرَّبینَ، وَعِبادِک الصَّالِحینَ، وَأَهْلِ طاعَتِک أَجْمَعینَ، وَحَمَلَهِ عَرْشِک وَالْکرُّوبیینَ.

خداوندا! به نامی که لوط تو را بدان خواند و تو او و فرزندانش را از فرو رفتن در زمین ونابود شدن و شکنجه دیدن، نجات دادی و آنان را از گرداب نیستی، به سلامت بیرون بردی، تو را به همان نام می خوانم و از تو که ازمن به من نزدیکتری تقاضا می کنم که بر محمّد و آل محمّد درود فرستی و از آتش سوزان جهنّم مرا در پناه لطف خود نگاه داشته، اجازه فرمایی که نابسامانی هایم سامان گیرد و چشمم به خاندان و فرزندانم روشن گردد و تمام کارهای مرا بر من مبارک فرمایی و مرا به آرزوهای خودم برسانی. [خدایا!] شرّ بدخواهان را از من دور کن و مرا در آتش غضب خود نسوزان. به وسیله برگزیدگانت محمّد و آل محمّد که همگی مشعلهای فروزان جهان وجود و هدایت کننده بندگان تو اند بر من منّت گذاشته، افتخار مصاحبت و همنشینی با این ذوات مقدّسه را به من عنایت فرما و نیز افتخار معاشرت و مصاحبت و مجالست با همه بندگان صالح خود مانند انبیا و اوصیا و ملائکه مقرّب و حاملان عرش و ساکنان آستان با عظمتت را نصیبم فرما.

إِلهی وَأَسْالُک بِاسْمِک الَّذی سَأَلَک بِهِ یعْقُوبُ، وَقَدْ کفَّ بَصَرُهُ، وَشُتِّتَ شَمْلُهُ (جَمْعُهُ)، وَفُقِدَ قُرَّهُ عَینِهِ ابْنُهُ، فَاسْتَجَبْتَ لَهُ دُعاءَهُ، وَجَمَعْتَ شَمْلَهُ، وَأَقْرَرْتَ عَینَهُ، وَکشَفْتَ ضُرَّهُ، وَکنْتَ مِنْهُ قَریباً یا قَریبُ، أَنْ تُصَلِّی عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَنْ تَأْذَنَ لی بِجَمیعِ ما تَبَدَّدَ مِنْ أَمْری، وَتُقِرَّ عَینی بِوَلَدی وَأَهْلی وَمالی، وَتُصْلِحَ شَأْنی کلَّهُ، وَتُبارِک لی فی جَمیعِ أَحْوالی، وَتُبَلِّغَنی فی نَفْسی آمالی، وَتُصْلِحَ لی أَفْعالی، وَتَمُنَّ عَلَی یا کریمُ، یا ذَا الْمَعالی بِرَحْمَتِک یا أَرْحَمَ الرَّاحِمینَ.

بارخدایا! در نتیجه هجران یوسف،‌ یعقوب پیامبر بینایی خود را از دست داده و افراد خاندانش متلاشی و جمعشان پراکنده شده بود و او مایه روشنایی دیده اش، یوسف را نمی یافت تا اینکه با توّسل به یکی از اسماء مقدّسه ات تو را خواند و درنتیجه اجابتش فرمودی و یوسف را به او بازگرداندی و جمع پریشانش را به هم پیوند زدی و چشمان نابینایش را روشن ساختی و دردهای او را درمان کردی و او را به خود نزدیک نمودی. اینک ای خداوندی که به [همه بندگانت] نزدیکی! من تو را به همان نام می خوانم و از درگاه با عظمتت می خواهم که بر محمّد و آل محمّد درود فرستاده، به من اجازه فرمایی که به خاندانم بپیوندم و پریشانی هایم سامان گیرد و خاندان و فرزندانم مایه روشنایی دیده ام شوند و تمام امور برایم آسان گردد و به خواسته ها و آرزوهایم برسم و بر من منّت گذار، که شأن تو کَرَم است. [آری، تو کریمی]. ای خداوندی که از نظر مقام و مرتبت بر همه برتری داری و ای کسی که رحمت بی نهایتت همه ی موجودات را فراگرفته است و همگان در دنیا از آن بهره مندند! مرا از این رحمت (رحمانیّت) و نیز رحیمیّت خود در دو جهان بهره مند فرما.

إِلهی وَأَسْئَلُک باسْمِک الَّذی دَعاک بِهِ عَبْدُک وَنَبِیک یوسُفُ عَلَیهِ السَّلامُ فَاسْتَجَبْتَ لَهُ، وَنَجَّیتَهُ مِنْ غَیابَتِ الْجُبِّ، وَکشَفْتَ ضُرَّهُ، وَکفَیتَهُ کیدَ إِخْوَتِهِ، وَجَعَلْتَهُ بَعْدَ الْعُبُودِیهِ مَلِکاً، وَاسْتَجَبْتَ دُعاءَهُ، وَکنْتَ مِنْهُ قَریباً یا قَریبُ، أَنْ تُصَلِّی عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَنْ تَدْفَعَ عَنّی کیدَ کلِّ کائِدٍ، وَشَرَّ کلِّ حاسِدٍ، إِنَّک عَلی کلِّ شَی ءٍ قَدیرٌ.

خداوندا! تو را به نامی می خوانم که بنده و پیامبرت یوسف(علیه السلام) تو را بدان خواند و دعایش را مستجاب فرمودی و او را از قعر چاه، نجات دادی و مهمّاتش را کفایت کردی و او را از کید و مکر برادرانش رهایی بخشیدی و پس از اینکه او را به عنوان یک بنده و برده فروختند، به پادشاهی مصرش رساندی و دعایش را اجابت فرمودی و وی را به مقام قرب نایل ساختی. ای خدای نزدیک به همه! از تو می خواهم که بر محمّد و آل او درود فرستی و کید و مکر هر مکار و حیله گر را از من دور فرموده و از حسد حسودان، مرا در پناه خود محفوظ داری. البته ذات پاک تو بر هر چیزی قادر و تواناست.

إِلهی وَأَسْئَلُک بِاسْمِک الَّذی دَعاک بِهِ عَبْدُک وَنَبِیک مُوسَی بْنُ عِمْرانَ إِذْ قُلْتَ تَبارَکتَ وَتَعالَیتَ (وَنادَیناهُ مِنْ جانِبِ الطُّورِ الْأَیمَنِ وَقَرَّبْناهُ نَجِیاً) ، وَضَرَبْتَ لَهُ طَریقاً فِی الْبَحْرِ یبَساً، وَنَجَّیتَهُ وَمَنْ مَعَهُ مِنْ بَنی إِسْرائیلَ، وَأَغْرَقْتَ فِرْعَوْنَ وَهامانَ وَجُنُودَهُما، وَاسْتَجَبْتَ لَهُ دُعاءَهُ، وَکنْتَ مِنْهُ قَریباً یا قَریبُ.أَسْأَلُک أَنْ تُصَلِّی عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَنْ تُعیذَنی مِنْ شَرِّ خَلْقِک، وَتُقَرِّبَنی مِنْ عَفْوِک، وَتَنْشُرَ عَلَی مِنْ فَضْلِک ما تُغْنینی بِهِ عَنْ جَمیعِ خَلْقِک، وَیکونُ لی بَلاغاً أَنالُ بِهِ مَغْفِرَتَک وَرِضْوانَک، یا وَلِیی وَوَلِی الْمُؤْمِنینَ.

خداوندا! تو را به نامی می خوانم که بنده و پیامبرت موسی بن عمران(علیه السلام) ذات پاک تو را بدان خواند، چه آنکه در قرآنت فرموده ای: «موسی را از وادی مقدّس طور ایمن خواندیم و برای مناجات با خود او را به خود نزدیک کردیم.» [خداوندا!] دریا را برای او خشک کردی و او و همراهانش را نجات دادی و فرعون و هامان و یارانش را غرق نمودی و دعای موسی را اجابت فرموده، او را به خود نزدیک ساختی. اینک، ای خدایی که نزدیکی! تو را به همان نام می خوانم و از تو می خواهم که بر محمّد و آل محمّد درود فرستی و مرا از شرّ مخلوقاتت محفوظ بداری و از بخشندگی خود مرا بهره مند سازی و فضل و لطف خود را به من ارزانی داری، آن چنان فضلی که مرا از همه آفریدگانت بی نیاز فرمایی تا به آمرزش و رضوان تو دست پیدا کنم، از ولیّ و صاحب اختیار همه بندگان و مؤمنان!

إِلهی وَأَسْأَلُک بِالْإِسْمِ الَّذی دَعاک بِهِ عَبْدُک وَنَبِیک داوُودُ، فَاسْتَجَبْتَ لَهُ دُعاءَهُ، وَسَخَّرْتَ لَهُ الْجِبالَ، یسَبِّحْنَ مَعَهُ بِالْعَشِی وَالْإِبْکارِ، وَالطَّیرَ مَحْشُورَهٌ کلٌّ لَهُ أَوَّابٌ، وَشَدَدْتَ مُلْکهُ، وَآتَیتَهُ الْحِکمَهَ وَفَصْلَ الْخِطابِ، وَأَلَنْتَ لَهُ الْحَدیدَ، وَعَلَّمْتَهُ صَنْعَهَ لَبُوسٍ لَهُمْ، وَغَفَرْتَ ذَنْبَهُ، وَکنْتَ مِنْهُ قَریباً یا قَریبُ.

پروردگارا! تو را به نامی می خوانم که داود [علیه السلام]، بنده و پیامبرت تو را بدان خواند. دعایش را مستجاب کردی و کوهها را برای او مسخّر نمودی و طوری که صبح و شام با او همصدا شده، با تو مناجات می کردند؛ پرندگان را گرد او جمع کردی که همه به سوی او بیایند و با وی هم آواز شوند؛ سلطنتش را قوی و پهناور ساختی و او را زیور حکمت و شناخت حقّ از باطل، مفتخر ساختی؛ آهن را در دستش نرم کردی و ساختن زره را به او آموختی؛ از گناهانش صرف نظر نمودی و به خود نزدیکش ساختی. اکنون، ای خداوند از همه به من نزدیکتر!

أَسْالُک أَنْ تُصَلِّی عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَنْ تُسَخِّرَ لی جَمیعَ امُوری، وَتُسَهِّلَ لی تَقْدیری، وَتَرْزُقَنی مَغْفِرَتَک وَعِبادَتَک، وَتَدْفَعَ عَنّی ظُلْمَ الظَّالِمینَ، وَکیدَ الْکائِدینَ، وَمَکرَ الْماکرینَ، وَسَطَواتِ الْفَراعِنَهِ الْجَبَّارینَ، وَحَسَدَ الْحاسِدینَ، یا أَمانَ الْخائِفینَ، وَجارَ الْمُسْتَجیرینَ، وَثِقَهَ الْواثِقینَ، وَذَریعَهَ الْمُؤْمِنینَ، وَرَجاءَ الْمُتَوَکلینَ، وَمُعْتَمَدَ الصَّالِحینَ، یا أَرْحَمَ الرَّاحِمینَ.

 بر محمّد و آل محمّد درود فرست و همه کارها و مشکلاتم را مسخّر من قرار ده؛ مقدّرات مرا آسان ساز؛ گناهانم را بیامرز و مرا به عبادت خود موفق گردان و ظلم ظالمان،‌ نیرنگ نیرنگبازان، قدرت فرعونیان و حسد حسودان را از من دور فرما، ای امان دهنده ترسیدگان و پناه دهنده پناه خواهان و تکیه گاه اطمینان دارندگان و امید متوکّلان و امید دهنده به نیکوکاران! ای مهربانترین مهربانان!

إِلهی وَأَسْالُک اللَّهُمَّ بِالْإِسْمِ الَّذی سَئَلَک بِهِ عَبْدُک وَنَبِیک سُلَیمانُ بْنُ داوُودَ عَلَیهِمَا السَّلامُ، إِذْ قالَ (رَبِّ اغْفِرْ لی وَهَبْ لی مُلْکاً لاینْبَغی لِأَحَدٍ مِنْ بَعْدی إِنَّک أَنْتَ الْوَهَّابُ)، فَاسْتَجَبْتَ لَهُ دُعاءَهُ، وَأَطَعْتَ لَهُ الْخَلْقَ، وَحَمَلْتَهُ عَلَی الرّیحِ، وَعَلَّمْتَهُ مَنْطِقَ الطَّیرِ، وَسَخَّرْتَ لَهُ الشَّیاطینَ مِنْ کلِّ بَنَّاءٍ وَغَوَّاصٍ، وآخَرینَ مُقَرَّنینَ فِی الْأَصْفادِ، هذا عَطاؤُک لاعَطاءُ غَیرِک، وَکنْتَ مِنْهُ قَریباً یا قَریبُ.

خداوندا! تو را به نامی می خوانم که بنده و پیامبرت سلیمان بن داود(علیه السلام) در زیر سایه آن نام با تو مناجات کرد و «گفت: پروردگارا! مرا بیامرز و سلطنتی به من عطا فرما که پس از من به کسی اعطاء نکنی» و تو خواسته او را اجابت فرمودی و خلایق را مسخّر او قرار دادی، باد را تحت فرمان وی گذاشتی، زبان پرندگان [بلکه همه موجودات] را به او آموختی و شیاطین را مطیع او قرار دادی که وی برخی از آنان را به ساختن کاخهای مرتفع و باغها مأمور کرد و گروهی را در دریاها به غواصی واداشت و جمعی را که موجب گمراهی خلق بودند، در غل و زنجیر به بند کشید. خداوندا! این همه بخشندگی مختصّ ذات پاک تو است و دیگری را چنین بخشایشی نیست. تو او را به خود نزدیک ساختی. ای نزدیک به من!

أَنْ تُصَلِّی عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَنْ تَهْدِی لی قَلْبی، وَتَجْمَعَ لی لُبّی، وَتَکفِینی هَمّی، وَتُؤْمِنَ خَوْفی، وَتَفُک أَسْری، وَتَشُدَّ أَزْری، وَتُمْهِلَنی وَتُنَفِّسَنی، وَتَسْتَجیبَ دُعائی، وَتَسْمَعَ نِدائی، وَلاتَجْعَلَ فِی النَّارِ مَأْوای، وَلَا الدُّنْیا أَکبَرَ هَمّی، وَأَنْ تُوَسِّعَ عَلَی رِزْقی، وَتُحَسِّنَ خُلْقی، وَتُعْتِقَ رَقَبَتی مِنَ النَّارِ، فَإِنَّک سَیدی وَمَوْلای وَمُؤَمَّلی.

 از تو می خواهم که بر محمّد و آل محمّد درود فرستی و عقل و خِرَدم را بارور سازی، مشکلاتم را جوابگو باشی، ترس و هراس را از دلم بیرون کنی، از قید و بند نجاتم دهی، پایمردی و توانایی ام عطا کنی، مهلتم دهی و پریشانی ام رارفع و دعایم را اجابت فرمایی، ناله ام را بشنوی و جایگاه مرا در دوزخ قرار ندهی، دنیا را خواسته بزرگ من نسازی،‌ روزی مرا زیاد فرمایی، حُسن و خوبی رفتار به من عنایت کنی و مرا از آتش خلاص فرمایی. تو سرور و مولای منی و به لطف تو امید و آرزو بسته ام.

إِلهی وَأَسْأَلُک اللَّهُمَّ بِاسْمِک الَّذی دَعاک بِهِ أَیوبُ، لَمَّا حَلَّ بِهِ الْبَلاءُ بَعْدَ الصِّحَّهِ، وَنَزَلَ السَّقَمُ مِنْهُ مَنْزِلَ الْعافِیهِ، وَالضّیقُ بَعْدَ السَّعَهِ وَالْقُدْرَهِ، فَکشَفْتَ ضُرَّهُ، وَرَدَدْتَ عَلَیهِ أَهْلَهُ، وَمِثْلَهُمْ مَعَهُمْ، حینَ ناداک، داعِیاً لَک، راغِباً إِلَیک، راجِیاً لِفَضْلِک، شاکیاً إِلَیک رَبِّ (إِنّی مَسَّنِی الضُّرُّ وَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمینَ) فَاسْتَجَبْتَ لَهُ دُعاءَهُ، وَکشَفْتَ ضُرَّهُ، وَکنْتَ مِنْهُ قَریباً یا قَریبُ.

بارخدایا! تو را به نامی می خوانم که ایّوب(علیه السلام) تو را بدان خواند، آنگاه که بلا بر او نازل شد و بیماری جای سلامتی را گرفت و تنگی معیشت جای نعمت های فراوان را پر کرد. او تو را خواند و تو مشکلاتش را حل نمودی و خاندانش را به او بازگرداندی و شمار آنان را دو چندان قرار دادی. ایّوب به درگاه تو دست نیاز برداشته، با امید به فضل و کَرَمت شکایت خویش را چنین عرضه داشت «خداوندا! بیچارگی به من روی آورده و همانا گذشت تو از همه بالاتر است.» در آن زمان دعایش را اجابت فرمودی و گرفتاری اش را مرتفع ساختی و وی را به خود نزدیک گرداندی. ای خدای از همه نزدیکتر!

أَنْ تُصَلِّی عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَنْ تَکشِفَ ضُرّی، وَتُعافِینی فی نَفْسی وَأَهْلی وَمالی وَوَلَدی وَإِخْوانی فیک، عافِیهً باقِیهً شافِیهً کافِیهً، وافِرَهً هادِیهً نامِیهً، مُسْتَغْنِیهً عَنِ الْأَطِبَّاءِ وَالْأَدْوِیهِ، وَتَجْعَلَها شِعاری وَدِثاری، وَتُمَتِّعَنی بِسَمْعی وَبَصَری، وَتَجْعَلَهُمَا الْوارِثَینِ مِنّی، إِنَّک عَلی کلِّ شَی ءٍ قَدیرٌ.

تو را می خوانم که بر محمّد و آل محمّد درود فرستی و گرفتاریهایم را برطرف نمایی و عافیت همه جانبه در مورد خود و خاندان و فرزندان و برادران به من لطف فرمایی که برای همیشه برای من و خانواده ام باقی بماند، آن چنان عافیتی که مرا از طبیب بی نیاز سازد، و مرا از اعضا و جوارحم بهره مند فرما به طوری که تا آخرین لحظه زندگی من، سالم و همراهم باشند. آری، تو بر همه چیز قادر و توانایی.

إِلهی وَأَسْئَلُک بِاسْمِک الَّذی دَعاک بِهِ یونُسُ بْنُ مَتَّی فی بَطْنِ الْحُوتِ حینَ ناداک فی ظُلُماتٍ ثَلاثٍ (أَنْ لاإِلهَ إِلّا أَنْتَ سُبْحانَک إِنّی کنْتُ مِنَ الظَّالِمینَ) وَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمینَ، فَاسْتَجَبْتَ لَهُ دُعاءَهُ، وَأَنْبَتَّ عَلَیهِ شَجَرَهً مِنْ یقْطینٍ، وَأَرْسَلْتَهُ إِلی مِأَهِ أَلْفٍ أَوْ یزیدُونَ، وَکنْتَ مِنْهُ قَریباً یا قَریبُ، أَنْ تُصَلِّی عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَنْ تَسْتَجیبَ دُعائی، وَتُدارِکنی بِعَفْوِک، فَقَدْ غَرِقْتُ فی بَحْرِ الظُّلْمِ لِنَفْسی، وَرَکبَتْنی مَظالِمُ کثیرَهٌ لِخَلْقِک عَلَی، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاسْتُرْنی مِنْهُمْ، وَأَعْتِقْنی مِنَ النَّارِ، وَاجْعَلْنی مِنْ عُتَقاءِک وَطُلَقائِک مِنَ النَّارِ، فی مَقامی هذا، بِمَنِّک یا مَنَّانُ.

بار خدایا! تو را به نامی می خوانم که یونس بن متّی در شکم ماهی تو را به آن خواند. آنگاه که در تاریکیهای سه گانه بانگ برآورد که «خدایی جز ذات پاک تو نیست و من از ستمکارانم [که به نفس خود ظلم کردم]» اما تو از همه رحم کننده تری. پس دعای او را اجابت نمودی و او به خواسته اش رسید و برای وی درخت کدویی رویاندی و او را سوی صد هزار نفر یا بیشتر فرستادی و به خودت نزدیکش ساختی. اینک ای نزدیکتر از من به من! از پیشگاه مقدّست استدعا می کنم که بر محمّد و آل محمّد درود فرستی و دعایم را مستجاب فرمایی و عفو و بخشش خود را شامل حالم نمایی، زیرا من خود را در دریای ظلم به نفس غرق نموده و درباره بندگان تو ستم کرده ام. [خداوندا!] بر محمّد و آل محمّد درود فرست و مرا در زیر سایه ولایت آنها نگاهداری فرما و از آتش دوزخ آزاد ساز. در همین لحظه مرا از آزادشدگان از آتش قرار ده و بر من منّت گذار، ای خداوند کریم!

إِلهی وَأَسْئَلُک بِاسْمِک الَّذی دَعاک بِهِ عَبْدُک وَنَبِیک عیسَی بْنُ مَرْیمَ عَلَیهِمَا السَّلامُ إِذْ أَیدْتَهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ، وَأَنْطَقْتَهُ فِی الْمَهْدِ، فَأَحْیی بِهِ الْمَوْتی، وَأَبْرَأَ بِهِ الْأَکمَهَ وَالْأَبْرَصَ بِإِذْنِک، وَخَلَقَ مِنَ الطّینِ کهَیئَهِ الطَّیرِ فَصارَ طائِراً بِإِذْنِک، وَکنْتَ مِنْهُ قَریباً یا قَریبُ، أَنْ تُصَلِّی عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَنْ تُفَرِّغَنی لِما خُلِقْتُ لَهُ، وَلاتَشْغَلَنی بِما قَدْ تَکلَّفْتَهُ لی، وَتَجْعَلَنی مِنْ عُبَّادِک وَزُهَّادِک فِی الدُّنْیا، وَمِمَّنْ خَلَقْتَهُ لِلْعافِیهِ، وَهَنَّأْتَهُ بِها مَعَ کرامَتِک یا کریمُ یا عَلِی یا عَظیمُ.

خداوندا! تو را به نامی می خوانم که بنده و پیامبرت عیسی بن مریم(علیه السلام) تو را به آن خواند، هنگامی که او را به وسیله روح القدس تأیید فرمودی و قدرت سخن گفتن در گهواره به او لطف کردی و مردگان را به وسیله او زنده ساختی و بیماریهای سخت و لاعلاج مانند پیسی و خوره را به دست او شفا مرحمت نمودی. او مجسّمه پرندگان را از خاک می ساخت بر آن می دمید و به فرمان تو روح در آن کالبد پیدا می شد. تو او را به خود نزدیک ساختی. ای از همه نزدیکتر به من! از تو می خواهم که بر محمّد و آل محمّد درود فرستی و به من آرامش فکر و خیال عنایت فرمایی تا آنچه را که به خاطرش آفریده شده ام، خوب انجام دهم و مرا بدانچه خود عهده دار آن شده ای [مانند روزی و غیره] تکلیف مفرما. مرا بنده خویش و به دنیا بی علاقه قرار ده تا از کسانی باشم که به عافیت کامل دست پیدا کرده اند و مرا مورد الطاف خودت قرار داده باشی، ای خدای کریم و ای بلند مقام و ای آفریدگار بزرگ!

إِلهی وَأَسْأَلُک بِاسْمِک الَّذی دَعاک بِهِ آصَفُ بْنُ بَرْخِیا عَلی عَرْشِ مَلِکهِ سَبا، فَکانَ أَقَلَّ مِنْ لَحْظَهِ الطَّرْفِ، حَتَّی کانَ مُصَوَّراً بَینَ یدَیهِ، فَلَمَّا رَأَتْهُ (قیلَ أَهکذا عَرْشُک قالَتْ کأَنَّهُ هُوَ) فَاسْتَجَبْتَ دُعاءَهُ، وَکنْتَ مِنْهُ قَریباً یا قَریبُ، أَنْ تُصَلِّی عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَتُکفِّرَ عَنّی سَیئاتی، وَتَقْبَلَ مِنّی حَسَناتی، وَتَقْبَلَ تَوْبَتی، وَتَتُوبَ عَلَی، وَتُغْنِی فَقْری، وَتَجْبُرَ کسْری، وَتُحْیی فُؤادی بِذِکرِک، وَتُحْیینی فی عافِیهٍ، وَتُمیتَنی فی عافِیهٍ.

خداوندا! تو را به نامی که آصف بن برخیا برای انتقال تخت پادشاهی ملکه سبا به وسیله آن نام به پیشگاه مقدّست روی آورد و در زمانی کوتاه تر از یک چشم بر هم زدن، تخت در برابرشان قرار گرفت به طوری که ملکه سبا چون آن را بدید گفت «گویا همان است». [خداوندا!] احتیاج او را برآوردی و او را به خود نزدیک ساختی. اینک ای نزدیکترین کس به من! از تو می خواهم که بر محمّد و آل محمّد درود فرستی و از بدیهایم چشم پوشی فرمایی. [خدایا!] کارهای خوبم را بپذیر،‌ توبه ام را قبول فرما و رحمتت را شامل حالم گردان، احتیاجاتم را خود کفایت فرما، کمبودهایم را جبران کن، دلم را به یاد خودت زنده نگاه دار و زندگی و مرگم را همراه با عافیت قرار ده.

إِلهی وَأَسْأَلُک بِالْإِسْمِ الَّذی دَعاک بِهِ عَبْدُک وَنَبِیک زَکرِیا عَلَیهِ السَّلامُ حینَ سَئَلَک، داعِیاً لَک، راغِباً إِلَیک، راجِیاً لِفَضْلِک، فَقامَ فِی الْمِحْرابِ ینادی نِدآءً خَفِیاً، فَقالَ رَبِّ (هَبْ لی مِنْ لَدُنْک وَلِیاً* یرِثُنی وَیرِثُ مِنْ آلِ یعْقُوبَ وَاجْعَلْهُ رَبِّ رَضِیاً) ، فَوَهَبْتَ لَهُ یحْیی، وَاسْتَجَبْتَ لَهُ دُعاءَهُ، وَکنْتَ مِنْهُ قَریباً یا قَریبُ، أَنْ تُصَلِّی عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَنْ تُبْقِی لی أَوْلادی، وَأَنْ تُمَتِّعَنی بِهِمْ، وَتَجْعَلَنی وَ إِیاهُمْ مُؤْمِنینَ لَک، راغِبینَ فی ثَوابِک، خائِفینَ مِنْ عِقابِک، راجینَ لِما عِنْدَک، آیسینَ مِمَّا عِنْدَ غَیرِک حَتَّی تُحْیینا حَیوهً طَیبَهً، وَتُمیتَنا میتَهً طَیبَهً، إِنَّک فَعَّالٌ لِما تُریدُ.

پروردگارا! تو را به نامی می خوانم که بنده و پیامبرت زکریا(علیه السلام) ذات پاک تو را به آن خواند و دست نیاز به سویت بلند نمود و در محراب عبادت با ندایی آرام تو را خواند و عرضه داشت: «خداوندا! به من فرزندی عطا فرما که وارث من و وارث آل یعقوب باشد و او را راضی قرار بده.» [خداوندا!] تو یحیی را به او لطف فرمودی و دعایش را مستجاب کردی و او را به خود نزدیک ساختی. ای نزدیک به من! تو را به همان نام می خوانم و تقاضایم این است که بر محمّد و آل محمّد درود فرستی و فرزندانم را برای من نگاه داری و مرا از آنان بهره مند سازی و من و فرزندانم را به زیور بندگی مزیّن فرمایی و خلاصه اینکه بنده تو باشم. [خدایا!] ما را به نعمتهای اخروی علاقه مند فرما و از عذابهای آن در هراس دار؛ امید ما به تو باشد و از غیر تو منقطع باشیم تا اینکه به زندگی واقعی برسیم. آری، زندگی ما پاکیزه و مرگ ما هم پاکیزه باشد؛ همانا ذات پاکت آنچه اراده فرماید، انجام می دهد.

إِلهی وَأَسْأَلُک بالْإِسْمِ الَّذی سَئَلَتْک بِهِ امْرَأَهُ فِرْعَوْنَ، (إِذْ قالَتْ رَبِّ ابْنِ لی عِنْدَک بَیتاً فِی الْجَنَّهِ وَنَجِّنی مِنْ فِرْعَوْنَ وَعَمَلِهِ وَنَجِّنی مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمینَ) ، فَاسْتَجَبْتَ لَها دُعائَها، وَکنْتَ مِنْها قَریباً یا قَریبُ، أَنْ تُصَلِّی عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَنْ تُقِرَّ عَینی بِالنَّظَرِ إِلی جَنَّتِک، وَوَجْهِک الْکریمِ وَأَوْلِیائِک، وَتُفَرِّجَنی بِمُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَتُؤْنِسَنی بِهِ وَبِآلِهِ، وَبِمُصاحَبَتِهِمْ وَمُرافَقَتِهِمْ، وَتُمَکنَ لی فیها، وَتُنْجِینی مِنَ النَّارِ، وَما اعِدَّ لِأَهْلِها مِنَ السَّلاسِلِ وَالْأَغلالِ، وَالشَّدائِدِ وَالْأَنْکالِ، وَأَنْواعِ الْعَذابِ، بِعَفْوِک یا کریمُ.

خداوندا! به نامی می خوانمت که همسر فرعون تو را به آن خواند، هنگامی که عرض کرد: «خداوندا! برای من در بهشت کاخی بنا کن و مرا از چنگال فرعون نجات ده و مرا از شرّ این قوم جفاکار رهایی بخش». تو خواسته اش را برآوردی و او را به خویش نزدیک ساختی. اینک ای خدای نزدیک به من! از تو می خواهم که بر محمّد و آل او درود فرستی و دیدگان مرا به دیدن بهشت روشنی بخشی؛ زیارت چهره کریمانه اولیای خود را نصیبم فرمایی؛ مرا همدم و همنشین محمّد و آل محمّد قرار دهی؛ در پناه این خاندان مسرورم نمایی؛ مرا در بهشت منزل دهی و از آنچه برای دوزخیان چون زنجیرهای گران، آهنهای گداخته، سختیهای فراوان و خواری ابدی و دیگر عذابها آماده فرموده ای مرا دور قرار دهی؛ البتّه با بخشایش و بزرگواری تو، ای کریم!

إِلهی وَأَسْأَلُک بِاسْمِک الَّذی دَعَتْک بِهِ عَبْدَتُک وَصِدّیقَتُک مَرْیمُ الْبَتُولُ وَامُّ الْمَسیحِ الرَّسُولِ عَلَیهِمَا السَّلامُ، إِذْ قُلْتَ (وَمَرْیمَ ابْنَتَ عِمْرانَ الَّتی أَحْصَنَتْ فَرْجَها فَنَفَخْنا فیهِ مِنْ رُوحِنا وَصَدَّقَتْ بِکلِماتِ رَبِّها وَکتُبِهِ وَکانَتْ مِنَ الْقانِتینَ)فَاسْتَجَبْتَ لَها دُعائَها، وَکنْتَ مِنْها قَریباً یا قَریبُ، أَنْ تُصَلِّی عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَنْ تُحْصِنَنی بِحِصْنِک الْحَصینِ، وَتَحْجُبَنی بِحِجابِک الْمَنیعِ، وَتُحْرِزَنی بِحِرْزِک الْوَثیقِ، وَتَکفِینی بِکفایتِک الْکافِیهِ، مِنْ شَرِّ کلِّ طاغٍ، وَظُلْمِ کلِّ باغٍ، وَمَکرِ کلِّ ماکرٍ، وَغَدْرِ کلِّ غادِرٍ، وَسِحْرِ کلِّ ساحِرٍ، وَجَوْرِ کلِّ سُلْطانٍ جائِرٍ، بِمَنْعِک یا مَنیعُ.

خداوندا! به نامی که مریم بتول، بنده ی راستگو درست کردارت، تو را بدان خواند که در قرآن فرموده ای: «مریم دختر عمران بانویی که خود را پاک نگاه داشت و ما از روح خود در او دمیدیم. او کلمات و کتب پروردگارش را باور داشت و از فرمانبرداران بود». پس دعایش را مستجاب نمودی و او را به خود نزدیک ساختی،‌ اکنون،‌ ای خدای نزدیک به من! به همان نام تو را می خوانم و از تو می خواهم که بر محمّد و آل محمّد درود فرستی و مرا در قلعه محکم خود نگاهداری فرمایی و در پرده های شکوه و جلال مرا محفوظم داری و در پناهگاه خلل ناپذیر خود جایم دهی و از شرّ هر طغیانگر و ستم پیشه در امانم داری. نیرنگ نیرنگبازان و فریب فریبکاران را از من دور گردانی و در برابر سحر جادوگران و فرمانروایان گنه پیشه مرا کفایت فرمایی،‌ به رفعت شأن تو ای والا مقام!

إِلهی وَأَسْأَلُک بِالْإِسْمِ الَّذی دَعاک بِهِ عَبْدُک وَنَبِیک، وَصَفِیک وَخِیرَتُک مِنْ خَلْقِک، وَأَمینُک عَلی وَحْیک، وَبَعیثُک إِلی بَرِیتِک، وَرَسُولُک إِلی خَلْقِک مُحَمَّدٌ خاصَّتُک وَخالِصَتُک، صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ، فَاسْتَجَبْتَ دُعاءَهُ، وَأَیدْتَهُ بِجُنُودٍ لَمْ یرَوْها، وَجَعَلْتَ کلِمَتَک الْعُلْیا، وَکلِمَهَ الَّذینَ کفَرُوا السُّفْلی، وَکنْتَ مِنْهُ قَریباً یا قَریبُ.

خداوندا! تو را به نامی می خوانم که بنده پاکیزه و برگزیده ات و بهترین شخصیّت میان بندگان و مخلوقاتت و آنکه او را امین وحی خود قرار دادی و بر عموم مردم به رسالت مبعوث فرمودی،‌ آن محمّدی که (صلّی الله علیه و آله و سلّم) او را خالص و برگزیده برای خویش قرار دادی، پس دعای او را مستجاب فرمودی و به وسیله نیروهای نامرئی، وی را مدد رساندی و دین مقدّس اسلام را یاری کردی و آیین کفر را سرنگون و او را به خود نزدیک ساختی، اکنون، ای پروردگار از همه چیز به من نزدیکتر [حتی از خودم به خودم]!

أَنْ تُصَلِّی عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، صَلوهً زاکیهً طَیبَهً، نامِیهً باقِیهً مُبارَکهً، کما صَلَّیتَ عَلی أَبیهِمْ إِبْراهیمَ وَآلِ إِبْراهیمَ، وَبارِک عَلَیهِمْ کما بارَکتَ عَلَیهِمْ، وَسَلِّمْ عَلَیهِمْ کما سَلَّمْتَ عَلَیهِمْ، وَزِدْهُمْ فَوْقَ ذلِک کلِّهِ زِیادَهً مِنْ عِنْدِک، وَاخْلُطْنی بِهِمْ، وَاجْعَلْنی مِنْهُمْ، وَاحْشُرْنی مَعَهُمْ، وَفی زُمْرَتِهِمْ حَتَّی تَسْقِینی مِنْ حَوْضِهِمْ، وَتُدْخِلَنی فی جُمْلَتِهِمْ، وَتَجْمَعَنی وَإِیاهُمْ، وَتُقِرَّ عَینی بِهِمْ، وَتُعْطِینی سُؤْلی، وَتُبَلِّغَنی آمالی فی دینی وَدُنْیای وَآخِرَتی، وَمَحْیای وَمَماتی، وَتُبَلِّغَهُمْ سَلامی، وَتَرُدَّ عَلَی مِنْهُمُ السَّلامَ وَعَلَیهِمُ السَّلامُ وَرَحْمَهُ اللَّهِ وَبَرَکاتُهُ.

از پیشگاه مقدّست تقاضا می کنم که بر محمّد و آل او درود فرستی و درودی که پاکیزه و در حال رشد و تکامل باشد و همان طوری که بر پدرشان ابراهیم و آل ابراهیم درود فرستادی، و برکات خود را بر آن حضرت و آل او ارزانی فرما همچنان که بر ابراهیم و فرزندان او نازل فرمودی. [خداوندا!] مرا نیز از این الطاف بهره مند ساز و از جمله آنان محسوبم فرما و در زمره آنان محشورم کن تا اینکه از حوض کوثر سیراب شودم. [بار خدایا!] مرا در میان خاندان محمّد و آل محمّد قرار ده و با آن عزیزان همراهم فرما و چشمانم را به زیارت این دودمان پاک روشن کن. [خداوندا!] خواسته هایم را برآور و مرا به آرزوهایم در دو جهان نایل فرما. حیات و مرگ مرا آن گونه که می خواهی قرار ده [تا با ایمان زندگی کنم و با ایمان از دنیا بروم]. سلام مرا به خاندان عزیز نبوّت برسان و پاسخ سلام مرا به من بازگردان. سلام و رحمت بی نهایت الهی بر این خاندان باد.

إِلهی وَأَنْتَ الَّذی تُنادی فی أَنْصافِ کلِّ لَیلَهٍ هَلْ مِنْ سائِلٍ فَاعْطِیهُ، أَمْ هَلْ مِنْ داعٍ فَاجیبَهُ، أَمْ هَلْ مِنْ مُسْتَغْفِرٍ فَأَغْفِرَ لَهُ، أَمْ هَلْ مِنْ راجٍ فَابَلِّغَهُ رَجاهُ، أَمْ هَلْ مِنْ مُؤَمِّلٍ فَابَلِّغَهُ أَمَلَهُ، ها أَنَا سائِلُک بِفِنائِک، وَمِسْکینُک بِبابِک، وَضَعیفُک بِبابِک، وَفَقیرُک بِبابِک، وَمُؤَمِّلُک بِفِنائِک، أَسْأَلُک نائِلَک، وَأَرْجُو رَحْمَتَک، وَاؤَمِّلُ عَفْوَک، وَأَلْتَمِسُ غُفْرانَک، فَصَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ.

خداوندا! منادی در نیمه های شب از جانب تو ندا می کند: آیا سؤال کننده ای هست تا خواهش او را برآورده کنم؟ آیا دعا کننده ای هست تا دعای او را اجابت کنم؟ آیا گنهکاری هست تا در سایه توبه، ‌گناهان او را ببخشم؟ آیا امیدواری هست تا او را به امیدش برسانم؟ اینک، ای خداوند بزرگ! من دست نیاز و گدایی به در خانه تو آوردم و مسکینی هستم که در خانه تو را می کوبم؛ درمانده ای هستم که بر در خانه ات ایستاده ام، مستمندی هستم که به در خانه ات روی آورده ام؛ آرزومندی هستم که به امید رسیدن به آرزوی خود به درگاهت رو کرده ام. به رحمتت امیدوار و به آمرزشت نیازمندم. پس بر محمّد و آل محمّد درود بفرست

وَأَعْطِنی سُؤْلی، وَبَلِّغْنی أَمَلی، وَاجْبُرْ فَقْری، وَارْحَمْ عِصْیانی، وَاعْفُ عَنْ ذُنُوبی، وَفُک رَقَبَتی مِنَ الْمَظالِمِ لِعِبادِک رَکبَتْنی، وَقَوِّ ضَعْفی، وَأَعِزَّ مَسْکنَتی، وَثَبِّتْ وَطْأَتی، وَاغْفِرْ جُرْمی، وَأَنْعِمْ بالی، وَأَکثِرْ مِنَ الْحَلالِ مالی، وَخِرْ لی فی جَمیعِ امُوری وَأَفْعالی، وَرَضِّنی بِها، وَارْحَمْنی وَوالِدَی وَما وَلَدا مِنَ الْمُؤْمِنینَ وَالْمُؤْمِناتِ، وَالْمُسْلِمینَ وَالْمُسْلِماتِ، الْأَحْیآءِ مِنْهُمْ وَالْأَمْواتِ، إِنَّک سَمیعُ الدَّعَواتِ، وَأَلْهِمْنی مِنْ بِرِّهِما ما أَسْتَحِقُّ بِهِ ثَوابَک وَالْجَنَّهَ، وَتَقَبَّلْ حَسَناتِهِما، وَاغْفِرْ سَیئاتِهِما، وَاجْزِهِما بِأَحْسَنِ ما فَعَلا بی ثَوابَک وَالْجَنَّهَ.

 و خواسته ام را برآور و مرا به آرزویم برسان. فقر و تهیدستی مرا جبران فرما، بر سرکشی من رحم کن و از گناهانم درگذر؛ از [عقاب] ستمهایی که بر بندگانت روا داشتم نجاتم ده؛ ناتوانی ام را به قدرت و بیچارگی ام را به عزّت مبدّل ساز؛‌ مرا ثابت قدم بدار و لغزشهایم را ببخش؛ کارم را اصلاح فرما؛ ثروت فراوان و حلال نصیبم کن؛ در هر کاری برایم اراده خیر فرما و مرا از آن خشنود ساز. [خداوندا!] من و پدر و مادرم و فرزندان آنان را از مردان و زنان مؤمن و مردان و زنان مسلمان، اعمّ از زنده و مرده، همگی را از رحمت بی نهایت خود بهره مند فرما؛ همانا تو با ذات پاک خود، دعا را می شنوی و اجابت می فرمایی. [خدایا!] راه خدمت و نیکوکاری نسبت به پدر و مادر را به من بنما تا شایسته قرب تو و بهشت برین گردم. اعمال خوب پدر و مادرم را بپذیر و گناهان آنان را بیامرز و پاداش آندو را بالاتر از آنچه کردند، ثواب و بهشت خودت قرار ده.

إِلهی وَقَدْ عَلِمْتُ یقیناً أَنَّک لاتَأْمُرُ بِالظُّلْمِ وَلاتَرْضاهُ، وَلاتَمیلُ إِلَیهِ وَلاتَهْواهُ وَلاتُحِبُّهُ وَلاتَغْشاهُ، وَتَعْلَمُ ما فیهِ هؤُلآءِ الْقَوْمُ مِنْ ظُلْمِ عِبادِک وَبَغْیهِمْ عَلَینا، وَتَعَدّیهِمْ بِغَیرِ حَقٍّ وَلا مَعْرُوفٍ، بَلْ ظُلْماً وَعُدْواناً وَزُوراً وَبُهْتاناً، فَإِنْ کنْتَ جَعَلْتَ لَهُمْ مُدَّهً لابُدَّ مِنْ بُلُوغِها، أَوْ کتَبْتَ لَهُمْ آجالًا ینالُونَها، فَقَدْ قُلْتَ وَقَوْلُک الْحَقُّ وَوَعْدُک الصِّدْقُ (یمْحُو اللَّهُ ما یشاءُ وَیثْبِتُ وَعِنْدَهُ امُّ الْکتابِ).

خداوندا! یقین دارم که امر به ظلم و ستم نمی کنی و بدان راضی و خشنود نیستی؛ به ظلم گرایش نداری و بیداد گری را دوست نمی داری؛ کسی را گرفتار تاریکی نمی کنی و می دانی که گروه ستمگران تا چه اندازه ای بر بندگانت ستم روا داشته اند (بدانان جفا کرده و بدون هیچ حقّی به آنها تعدّی نموده اند) این نابکاران، تنها پایگاهشان ظلم و کینه توزی و کلمات ناپسند و بُهتان است. حال اگر برای این دسته، زمانی را مقرّر فرموده ای که باید به پایان برسد یا اجل آنان را معین کرده ای که باید بدان دست یابند، از آن طرف خود در قرآن سخن گفته ای که حقّ است و وعده فرموده ای که حتماً باید انجام شود و آن قابل تکرار نیست: «خداوند آنچه را که بخواهد محو می کند و آنچه را که اراده فرماید ثابت می دارد و نزد اوست امُّ الکتاب»،

فَأَنَا أَسأَلُک بِکلِّ ما سَئَلَک بِهِ أَنْبِیاءُک الْمُرْسَلوُنَ وَرُسُلُک، وَأَسْئَلُک بِما سَئَلَک بِهِ عِبادُک الصَّالِحُونَ، وَمَلائِکتُک الْمُقَرَّبُونَ، أَنْ تَمْحُوَ مِنْ امِّ الْکتابِ ذلِک، وَتَکتُبَ لَهُمُ الْاضْمِحْلالَ وَالْمَحْقَ، حَتَّی تُقَرِّبَ آجالَهُمْ، وَتَقْضِی مُدَّتَهُمْ، وَتُذْهِبَ أَیامَهُمْ، وَتُبَتِّرَ أَعْمارَهُمْ، وَتُهْلِک فُجَّارَهُمْ، وَتُسَلِّطَ بَعْضَهُمْ عَلی بَعْضٍ، حَتَّی لاتُبْقِی مِنْهُمْ أَحَداً، وَلاتُنَجِّی مِنْهُمْ أَحَداً، وَتُفَرِّقَ جُمُوعَهُمْ، وَتَکلَّ سِلاحَهُمْ، وَتُبَدِّدَ شَمْلَهُمْ، وَتُقَطِّعَ آجالَهُمْ، وَتُقَصِّرَ أَعْمارَهُمْ، وَتُزَلْزِلَ أَقْدامَهُمْ، وَتُطَهِّرَ بِلادَک مِنْهُمْ، وَتُظْهِرَ عِبادَک عَلَیهِمْ، فَقَدْ غَیروُا سُنَّتَک، وَنَقَضُوا عَهْدَک، وَهَتَکوا حَریمَک، وَأَتَوْا عَلی ما نَهَیتَهُمْ عَنْهُ، وَعَتَوْا عُتُوّاً کبیراً کبیراً، وَضَلُّوا ضَلالًا بَعیداً.

اینک تو را به چیزی می خوانم که همه انبیاء و فرستادگان و بندگان صالح و ملائکه مقرّب، تو را بدان خواندند، که این مهلت را برای این دسته از امّ الکتاب محو فرمائی و به جای آن نابودی آنان را مقرّر نمایی تا این که مدت زندگی آنان خاتمه یافته، مرگشان فرا رسد، بدکاران آنها را هلاک فرمایی و بعضی از آنها را بر برخی دیگر مسلط سازی تا اینکه احدی از آنان باقی نماند و هیچ یک از آنان را از این سختیها نجات ندهی. [خدایا!] جمعیت آنان را از هم بپاش و اسلحه آنها را از کار بینداز، وحدتشان را به تفرقه مبدّل کن و مرگشان را برسان؛ عمرشان را کوتاه کن؛ گامها و قدمهایشان را بلغزان، شهرهای خود را از لوث وجودشان پاک کن و بندگانت را بر آنان پیروز گردان. آری، اینها سنّتهای تو را دگرگون ساختند، پیمان تو را شکستند، هتک احترام تو نمودند، آنچه را نهی فرموده بودی به جای آوردند و به سرکشی و گردن فرازی پرداختند و در گمراهی آشکار غوطه ور شدند.

فَصَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأْذَنْ لِجَمْعِهِمْ بِالشَّتاتِ، وَلِحَیهِمْ بِالْمَماتِ، وَلِأَزْواجِهِمْ بِالنَّهَباتِ، وَخَلِّصْ عِبادَک مِنْ ظُلْمِهِمْ، وَاقْبِضْ أَیدِیهُمْ عَنْ هَضْمِهِمْ، وَطَهِّرْ أَرْضَک مِنْهُمْ، وَأْذَنْ بِحَصَدِ نَباتِهِمْ، وَاسْتیصالِ شافَتِهِمْ، وَشَتاتِ شَمْلِهِمْ، وَهَدْمِ بُنْیانِهِمْ، یا ذَا الْجَلالِ وَالْإِکرامِ.

[خداوندا!] بر محمّد و آل محمّد درود فرست و جمع این کافران و بیدادگران را پریشان ساز و مرگ را بر زندگان آنان، مسلّط فرما، همسران آنها را بدنام کن، بندگانت را از جفای آنان نجات ده؛ دست ایشان را از چپاول و غارت اموال مردم کوتاه نما؛ زمین را از لوث وجودشان پاک فرما؛ زراعتشان را نابود ساز؛ بنیادشان را از ریشه برکن؛ پیوندشان را مبدّل به جدایی فرما و پیکرشان را در هم شکن، ای پرورگار صاحب جلال و کَرَم!

وَأَسأَلُک یا إِلهی وَ إِلهَ کلِّ شَی ءٍ، وَرَبّی وَرَبَّ کلِّ شی ءٍ، وَأَدْعُوک بِما دَعاک بِهِ عَبْداک وَرَسُولاک، وَنَبِیاک وَصَفِیاک مُوسی وَهارُونَ عَلَیهِمَا السَّلامُ، حینَ قالا، داعِیینِ لَک، راجِیینِ لِفَضْلِک، (رَبَّنا إِنَّک آتَیتَ فِرْعَوْنَ وَمَلَأَهُ زینَهً وَأَمْوالًا فِی الْحَیوهِ الدُّنْیا رَبَّنا لِیضِلُّوا عَنْ سَبیلِک رَبَّنَا اطْمِسْ عَلی أَمْوالِهِمْ وَاشْدُدْ عَلی قُلُوبِهِمْ فَلایؤْمِنُوا حَتَّی یرَوُا الْعَذابَ الْأَلیمَ) ، فَمَنَنْتَ وَأَنْعَمْتَ عَلَیهِما بِالْإِجابَهِ لَهُما إِلی أَنْ قَرَعْتَ سَمْعَهُما بَأَمْرِک، فَقُلْتَ اللَّهُمَّ رَبِّ (قَدْ اجیبَتْ دَعْوَتُکما فَاسْتَقیما وَلاتَتَّبِعانِّ سَبیلَ الَّذینَ لایعْلَمُونَ).

ای معبود من و همه مخلوقات، و ای پروردگار من و همه موجودات! به درگاهت دست نیاز دراز می کنم و از تو می خواهم که آنچه را که به دو بنده و پیامبر و برگزیده ات، موسی و هارون که البتّه با دلی پر از امید تو را خواندند، عطا فرمودی و در دعایشان چنین عرضه داشتند: «ای پروردگار ما! تو فرعون و عمّالش را از زینتها و ثروت دنیا برخوردار فرموده ای که بدین وسیله بندگان تو را از راه منحرف کنند. خداوندا! دارایی آنها را نابود فرما و دلهایشان را سخت بر بند که اینان ایمان نیاورند تا هنگامی که عذاب دردناک را مشاهده کنند». پس تو ای خدا! بر آندو (موسی و هارون علیهماالسلام منّت گذاشته،‌ دعایشان را مستجاب فرمودی و به گوش جان شنیدند که: «دعایتان اجابت شد،‌ استقامت کنید و راه نادانان را نپویید.»

أَنْ تُصَلِّی عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَنْ تَطْمِسَ عَلی أَمْوالِ هؤُلآءِ الظَّلَمَهِ، وَأَنْ تَشْدُدَ عَلی قُلُوبِهِمْ، وَأَنْ تَخْسِفَ بِهِمْ بَرَّک، وَأَنْ تُغْرِقَهُمْ فی بَحْرِک، فَإِنَّ السَّماواتِ وَالْأَرْضَ وَما فیهِما لَک، وَأَرِ الْخَلْقَ قُدْرَتَک فیهِمْ، وَبَطْشَتَک عَلَیهِمْ، فَافْعَلْ ذلِک بِهِمْ، وَعَجِّلْ لَهُمْ ذلِک، یا خَیرَ مَنْ سُئِلَ، وَخَیرَ مَنْ دُعِی، وَخَیرَ مَنْ تَذَلَّلَتْ لَهُ الْوُجُوهُ، وَرُفِعَتْ إِلَیهِ الْأَیدی، وَدُعِی بِالْأَلْسُنِ، وَشَخَصَتْ إِلَیهِ الْأَبْصارُ، وَأَمَّتْ إِلَیهِ الْقُلُوبُ، وَنُقِلَتْ إِلَیهِ الْأَقْدامُ، وَتُحُوکمَ إِلَیهِ فِی الْأَعْمالِ.

[آری، به همان نام تو را می خوانم] که بر محمّد و آل او درود فرستاده، اموال این ستمکاران را نابود کن و دلهایشان را سخت بربند. آنان را در دل خشکی فرو بر و برکاتت را از آنها بگیر و آنها را در دریاها غرق کن؛ زیرا آسمان و زمین و هرچه در آن هست ملک توست. [خداوندا!‌] قدرت زوال ناپذیر و سیطره عظیم خود را به مخلوقاتت بنما و این تقاضا را درباره آنان عملی فرما و هرچه زودتر عذاب ستمگران را برسان، ای بهتر از همه سؤال شوندگان، و ای از همه بهتر و بالاتر در اجابت دعا، و ای بهترین کسی که همه موجودات در مقابل عظمت او سر تعظیم فرود می آورند و دست نیاز به سوی او دراز می کنند و با زبان خود او را می خوانند و همه چشمها به سوی او دوخته شده و دلها به سوی او متوجّه است و حرکتها به سوی او منتهی می شود و قضاوت در اعمال را به سوی او می برند!

إِلهی وَأَنَا عَبْدُک أَسْأَلُک مِنْ أَسْمائِک بِأَبْهاها، وَکلُّ أَسْمائِک بَهِی، بَلْ أَسأَلُک بِأَسْمائِک کلِّها، أَنْ تُصَلِّی عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَنْ تُرْکسَهُمْ عَلی امِّ رُؤُسِهِمْ فی زُبْیتِهِمْ، وَتُرْدِیهُمْ فی مَهْوی حُفْرَتِهِمْ، وَارْمِهِمْ بِحَجَرِهِمْ، وَذَکهِمْ بِمَشاقِصِهِمْ، وَاکبُبْهُمْ عَلی مَناخِرِهِمْ، وَاخْنُقْهُمْ بِوَتَرِهِمْ، وَارْدُدْ کیدَهُمْ فی نُحُورِهِمْ، وَأَوْبِقْهُمْ بِنَدامَتِهِمْ، حَتَّی یسْتَخْذِلُوا وَیتَضاءَلُوا بَعْدَ نِخْوَتِهِمْ، وَینْقَمِعُوا بَعْدَ اسْتِطالَتِهِمْ، أَذِلّاءَ مَأْسُورینَ فی رِبَقِ حَبآئِلِهِمْ، الَّتی کانُوا یؤَمِّلُونَ أَنْ یرَوْنا فیها، وَتُرِینا قُدْرَتَک فیهِمْ، وَسُلْطانَک عَلَیهِمْ، وَتَأْخُذَهُمْ أَخْذَ الْقُری وَهِی ظالِمَهٌ، إِنَّ أَخْذَک الْأَلیمُ الشَّدیدُ، وَتَأْخُذَهُمْ یا رَبِّ أَخْذَ عَزیزٍ مُقْتَدِرٍ، فَإِنَّک عَزیزٌ مُقْتَدِرٌ، شَدیدُ الْعِقابِ، شَدیدُ المِحالِ.

خداوندا! من بنده تو هستم و تو را با نام گرانقدرت می خوانم و می دانم که همه نامهای تو ارزنده و حیاتبخش اند. پس تو را به همه نامهایت می خوانم و عرضه می دارم که بر محمّد و آل محمّد درود بفرست و این فرومایگان را در دامهایی که [برای مردم] گسترده اند، گرفتار فرما و آنان را در گودالهایی که [برای مردم] کنده اند سرنگون ساز. با تیرهای خودشان آنان را از پای درآور؛ با کاردهایی که خود آماده نموده اند، جانشان را بگیر؛ دماغ پر از غرورشان را به خاک مذلّت بمال؛ گلویشان را بفشار؛ نیرنگشان را به خودشان بازگردان و ندامتشان را سبب هلاکشان قرار ده، ‌تا پس از گردنکشی ها خوار و ضعیف شوند و پس از مهلتی که به آنها داده شده،‌ ذلیل و زبون گردند و در نهایت پستی اسیر همان بندهایی شوند که آرزو داشتند ما را در آن بندها ببینند. [خداوندا!] برای همیشه حکومت زوال ناپذیرت را درباره آنان به ما بنما و چنان که قبل از آنها نیروی ستمگران را در هم شکستی، این گروه را نیز به آنها ملحق فرما و تمام قدرت وجودی را از آنان بگیر. آری، عذاب و کیفر تو دردناک و کشنده است، زیرا نیرو و قدرتت بی نهایت است.

أَللَّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَعَجِّلْ ایرادَهُمْ عَذابَک الَّذی أَعْدَدْتَهُ لِلظَّالِمینَ مِنْ أَمْثالِهِمْ، وَالطَّاغینَ مِنْ نُظَرائِهِمْ، وَارْفَعْ حِلْمَک عَنْهُمْ، وَاحْلُلْ عَلَیهِمْ غَضَبَک الَّذی لایقُومُ لَهُ شَی ءٌ، وَأْمُرْ فی تَعْجیلِ ذلِک عَلَیهِمْ بِأَمْرِک الَّذی لایرَدُّ وَلایؤَخَّرُ، فَإِنَّک شاهِدُ کلِّ نَجْوی، وَعالِمُ کلِّ فَحْوی، وَلاتَخْفی عَلَیک مِنْ أَعْمالِهِمْ خافِیهٌ، وَلاتَذْهَبُ عَنْک مِنْ أَعْمالِهِمْ خائِنَهٌ، وَأَنْتَ عَلّامُ الْغُیوبِ، عالِمٌ بِما فِی الضَّمائِرِ وَالْقُلُوبِ.

خداوندا! بر محمّد و آل محمّد درود فرست و عذابی را که برای ستمگران و گردن کشان و امثال آنان فراهم نموده ای هرچه زودتر بر این دسته از ظالمان نازل کن. حلم و بردباری خود را از آنان بردار و خشم و غضب خود را که هیچ قدرتی توان تحمّل آن را ندارد بر آنان مسلّط فرما و فرمان ده که این عذاب با شتاب بیشتر آنان را در کام خود فرو برد؛ فرمانی که هرگز کسی آن را نادیده نخواهد گرفت و هرگز تأخیری در آن روی نخواهد داد. همانا ذات پاکت گواه بر هر گفتار نهانی است و تو به آنچه در دلها می گذرد آگاهی و هیچ یک از کارهای بندگان بر تو پوشیده نمی ماند و اعمال خیانت بار آنان از تو پنهان نخواهد بود، زیرا تو بر عالم غیب و آنچه در قلب و جان آفریده شدگان می گذرد، آگاهی.

وَأَسْأَلُک اللَّهُمَّ وَانادیک بِما ناداک بِهِ سَیدی، وَسَئَلَک بِهِ نُوحٌ، إِذْ قُلْتَ تَبارَکتَ وَتَعالَیتَ (وَلَقَدْ نادانا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجیبُونَ) ، أَجَلِ اللَّهُمَّ یا رَبِّ أَنْتَ نِعْمَ الْمُجیبُ، وَنِعْمَ الْمَدْعُوُّ، وَنِعْمَ الْمَسْئُولُ، وَنِعْمَ الْمُعْطی، أَنْتَ الَّذی لاتُخَیبُ سائِلَک، وَلاتَرُدُّ راجِیک، وَلاتَطْرُدُ الْمُلِحَّ عَنْ بابِک، وَلاتَرُدُّ دُعاءَ سائِلِک، وَلاتَمُلُّ دُعاءَ مَنْ أَمَّلَک، وَلاتَتَبَرَّمُ بِکثْرَهِ حَوائِجِهِمْ إِلَیک، وَلا بِقَضائِها لَهُمْ، فَإِنَّ قَضاءَ حَوائِجِ جَمیعِ خَلْقِک إِلَیک فی أَسْرَعِ لَحْظٍ مِنْ لَمْحِ الطَّرْفِ، وَأَخَفُّ عَلَیک، وَأَهوَنُ عِنْدَک مِنْ جَناحِ بَعُوضَهٍ.

خداوندا! از پیشگاه مقدّست می خواهم و تو را به نامی قسم می دهم که آقا و مولای من نوح پیامبر تو را خواند و در قرآنت از زبان نوح چنین فرموده ای: «به تحقیق،‌ نوح ما را خواند و نیکو جوابش دادیم». آری، ای خداوند یکتا و ای آفریدگار من! تو پاسخگویی نیکو و بهترین کسی هستی که به درگاهت دست نیاز می آوردند و تو را می خوانند و به آنها عطا می کنی. تو هرگز گدای در خانه ات را ناامید نمی کنی و دعای آرزومندان بارگاه با عظمتت را مستجاب می فرمایی. کسی که در حاجتش اصرار ورزد او را نمی رانی و کسی که به درگاهت دست نیاز آورد، ‌او را ردّ نمی کنی. فزونی نیاز حاجت مندان تو را آزرده نمی کند و برآوردن خواسته ها بر تو سنگین نمی آید.

وَحاجَتی یا سَیدی وَمَوْلای، وَمُعْتَمَدی وَرَجائی، أَنْ تُصَلِّی عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَنْ تَغْفِرَ لی ذَنْبی، فَقَدْ جِئْتُک ثَقیلَ الظَّهْرِ بِعَظیمِ ما بارَزْتُک بِهِ مِنْ سَیئاتی، وَرَکبَنی مِنْ مَظالِمِ عِبادِک ما لایکفینی، وَلایخَلِّصُنی مِنْها غَیرُک، وَلایقْدِرُ عَلَیهِ، وَلایمْلِکهُ سِواک، فَامْحُ یا سَیدی کثْرَهَ سَیئاتی بِیسیرِ عَبَراتی، بَلْ بِقَساوَهِ قَلْبی، وَجُمُودِ عَینی، لابَلْ بِرَحْمَتِک الَّتی وَسِعَتْ کلَّ شَی ءٍ، وَأَنَا شَی ءٌ، فَلْتَسَعْنی رَحْمَتُک، یا رَحْمانُ یا رَحیمُ، یا أَرْحَمَ الرَّاحِمینَ.

 برآوردن حوایج تمام نیازمندان برای تو از یک چشم بر هم زدن آسانتر و از [حمل] یک بال مگس سهلتر خواهد بود. اینک حاجت من، ای سیّد و مولای بزرگوارم! این است که بر محمّد و آل محمّد درود فرستاده، گناهانم را بیامرزی. من با بار سنگین گناه به سوی تو آمده ام،‌ آن هم با گناهان آشکار،‌ و درباره ی بندگانت مظالمی مرتکب شده ام که غیر از ذات پاک تو دیگری توان جبران آن را ندارد و نیز قدرتمندی غیر از تو قادر بر انجام آن (رد واقعی مظالم نسبت به بندگان) نیست و جز تو کسی توان نجات مرا ندارد و ذات پاک تو ست که همه چیز را در اختیار دارد. اینک، ای مولای من! گناهان سنگین مرا در برابر ریختن چند قطره اشک در مقابل آستان کبریایی ات محو و نابود کن. چه کنم که قلبم تیره و چشمانم خشکیده است؛ بلکه از باب رحمت واسعه ی تو که همه چیز را فراگرفته است و من هم یکی از چیزها (اشیاء) هستم رحمت بی نهایتت شامل حالم گردد،‌ ای مهربانترین مهربانان!

لاتَمْتَحِنّی فی هذِهِ الدُّنْیا بِشَی ءٍ مِنَ الْمِحَنِ، وَلاتُسَلِّطْ عَلَی مَنْ لایرْحَمُنی، وَلاتُهْلِکنی بِذُنُوبی، وَعَجِّلْ خَلاصی مِنْ کلِّ مَکرُوهٍ، وَادْفَعْ عَنّی کلَّ ظُلْمٍ، وَلاتَهْتِک سَتْری، وَلاتَفْضَحْنی یوْمَ جَمْعِک الْخَلائِقَ لِلْحِسابِ، یا جَزیلَ الْعَطاءِ وَالثَّوابِ.

مرا در این دنیا آزمایش مکن. آن کس را که رحم ندارد بر من مسلّط مفرما. به خاطر گناهانم مرا هلاک نکن. مرا از همه بدیها نجات بده. همه ستمها را از من دور کن. پرده از روی بدیهایم عقب مزن و در روز حساب در میان مردم رسوایم نکن. ای کسی که بخشش و عطای تو قطعی است!

أَسْأَلُک أَنْ تُصَلِّی عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَنْ تُحْیینی حَیوهَ السُّعَداءِ، وَتُمیتَنی میتَهَ الشُّهَداءِ، وَتَقْبَلَنی قَبُولَ الْأَوِدَّاءِ، وَتَحْفَظَنی فی هذِهِ الدُّنْیا الدَّنِیهِ، مِنْ شَرِّ سَلاطینِها وَفُجَّارِها، وَشِرارِها وَمُحِبّیها، وَالْعامِلینَ لَها وَما فیها، وَقِنی شَرَّ طُغاتِها وَحُسَّادِها، وَباغِی الشِّرْک فیها.حَتَّی تَکفِینی

از تو تمنّا دارم که بر محمّد و آل محمّد درود فرستی و مرا مانند نیکبختان زنده کنی و مانند شهیدان بمیرانی. آنچنان که دوستان خودت را می پذیرد مرا نیز بپذیر و در این دنیای بی ارزش مرا از شرّ پادشاهان و فسادورزان و دیوسیرتان و دنیاطلبان و کارگزاران آن در امان خودت بدار و از شرّ گردن فرازان و حسودان و مشرکان بدرفتار نگهبانم باش تا در برابر نیرنگ فریبکاران مرا کفایت کنی.

 مَکرَ الْمَکرَهِ، وَتَفْقَأَ عَنّی أَعْینَ الْکفَرَهِ، وَتُفْحِمَ عَنّی أَلْسُنَ الْفَجَرَهِ، وَتَقْبِضَ لی عَلی أَیدِی الظَّلَمَهِ، وَتُوهِنَ عَنّی کیدَهُمْ، وَتُمیتَهُمْ بِغَیظِهِمْ، وَتَشْغَلَهُمْ بِأَسْماعِهِمْ وَأَبْصارِهِمْ وَأَفْئِدَتِهِمْ، وَتَجْعَلَنی مِنْ ذلِک کلِّهِ فی أَمْنِک وَأَمانِک، وَحِرْزِک وَسُلْطانِک، وَحِجابِک وَکنَفِک، وَعِیاذِک وَجارِک، وَمِنْ جارِ السُّوءِ وَجَلیسِ السُّوءِ، إِنَّک عَلی کلِّ شی ءٍ قَدیرٌ، إِنَّ وَلِیی اللَّهُ الَّذی نَزَّلَ الْکتابَ وَهُوَ یتَوَلَّی الصَّالِحینَ.

 چشم کافران را درآور و از دیدن من آنان را محروم فرما. زبان نابکاران را در مورد من، گنگ ساز. دست ستم پیشگان را از دراز شدن به طرف من کوتاه گردان و مرا از مکرشان در امان بدار. آنها را با همان خشم و کینه ای که دارند بمیران. گوشها و چشمها و دلهایشان را به خودشان مشغول کن و مرا از میان همه این سختیها و رنجها در پناه و امنیت و آرامش و حفاظت و قدرت و نگهبانی و سرپرستی و بنده نوازی خودت قرار ده و نیز مرا از همسایه و همنشین بد حفظ فرما، که تو بر هر چیز توانایی. همانا ولیّ و سرپرست من خداوندی است که کتاب را نازل فرموده و از بندگان صالحش نگاهداری می کند.

أَللَّهُمَّ بِک أَعُوذُ، وَبِک أَلُوذُ، وَلَک أَعْبُدُ، وَإِیاک أَرْجُو، وَبِک أَسْتَعینُ، وَبِک أَسْتَکفی، وَبِک أَسْتَغیثُ، وَبِک أَسْتَنْقِذُ، وَمِنْک أَسْئَلُ، أَنْ تُصَلِّی عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَلاتَرُدَّنی إِلّا بِذَنْبٍ مَغْفُورٍ، وَسَعْی مَشْکورٍ، وَتِجارَهٍ لَنْ تَبُورَ، وَأَنْ تَفْعَلَ بی ما أَنْتَ أَهْلُهُ، وَلاتَفْعَلَ بی ما أَنَا أَهْلُهُ، فَإِنَّک أَهْلُ التَّقْوی وَأَهْلُ الْمَغْفِرَهِ، وَأَهْلُ الْفَضْلِ وَالرَّحْمَهِ.

خداوندا! به تو پناه می برم و به حمایت تو دل بسته ام؛ تو را می پرستم و به لطف تو امیدوارم؛ از تو کمک می خواهم و خودم را به تو می سپارم؛ از تو امان می طلبم و از آستان عزّت تو استمداد می جویم،‌ و از درگاه با عظمت تو می خواهم که بر محمّد و آل محمّد درود فرستی و مرا از درگاه باشکوه خود، جز با گناهان آمرزیده شده و کوشش به ثمر رسیده و تجارتی سودبخش و بدون زیان،‌ باز نگردانی و آنچه شایسته مقام کبریایی تو است درباره من رفتار کنی نه آن گونه که من سزاوارم. همانا تو شایسته تقوی و آمرزش و لطف و بخششی.

إِلهی وَقَدْ أَطَلْتُ دُعائی، وَأَکثَرْتُ خِطابی، وَضیقُ صَدْری حَدانی عَلی ذلِک کلِّهِ، وَحَمَلَنی عَلَیهِ، عِلْماً مِنّی بِأَنَّهُ یجْزیک مِنْهُ قَدْرُ الْمِلْحِ فِی الْعَجینِ، بَلْ یکفیک عَزْمُ إِرادَهٍ وَأَنْ یقُولَ الْعَبْدُ بِنِیهٍ صادِقَهٍ وَلِسانٍ صادِقٍ یا رَبِّ، فَتَکونَ عِنْدَ ظَنِّ عَبْدِک بِک، وَقَدْ ناجاک بِعَزْمِ الْإِرادَهِ قَلْبی، فَأَسْأَلُک أَنْ تُصَلِّی عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَنْ تُقْرِنَ دُعائی بِالْإِجابَهِ مِنْک، وَتُبَلِّغَنی ما أَمَّلْتُهُ فیک، مِنَّهً مِنْک وَطَوْلًا، وَقُوَّهً وَحَوْلًا، لاتُقیمُنی مِنْ مَقامی هذا إِلّا بِقَضاءِ جَمیعِ ما سَأَلْتُک، فَإِنَّهُ عَلَیک یسیرٌ، وَخَطَرَهُ عِنْدی جَلیلٌ کثیرٌ، وَأَنْتَ عَلَیهِ قَدیرٌ، یا سَمیعُ یا بَصیرُ.

خداوندا! دعاهایم را طولانی کردم و خواسته هایم را برشمردم. تنگی سینه مرا بر آن داشت، زیرا می دانم یک اشاره و یک «یا الله» گفتن کافی است و از همه نیازهای من مطّلعی و احتیاج به تفصیل ندارد. آری، به شرط اینکه من راست بگویم و نیّت من خالص باشد، همان توجّه کفایت می کند. [خداوندا!] قلب من با اراده تو را خواند. اینک از پیشگاه مقدّس تو استدعا می کنم که بر محمّد و آل او درود فرستی و دعای مرا به اجابت مقرون فرمایی و مرا به آروزهایم برسانی،‌ چون همه قدرتها از آن تو است، و من از جای خوم برنخیزم مگر با حوایج برآورده شده؛ چه آنکه انجام خواسته های من برای تو بسیار ناچیز و برای من سخت مهمّ است. تو قادر بر انجام آن هستی،‌ ای خداوند بینا و شنوا!

إِلهی وَهذا مَقامُ الْعائِذِ بِک مِنَ النَّارِ، وَالْهارِبِ مِنْک إِلَیک، مِنْ ذُنُوبٍ تَهَجَّمَتْهُ، وَعُیوبٍ فَضَحَتْهُ، فَصَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَانْظُرْ إِلَی نَظْرَهً رَحیمَهً أَفُوزُ بِها إِلی جَنَّتِک، وَاعْطِفْ عَلَی عَطْفَهً أَنْجُو بِها مِنْ عِقابِک، فَإِنَّ الْجَنَّهَ وَالنَّارَ لَک وَبِیدِک، وَمَفاتیحَهُما وَمَغالیقَهُما إِلَیک، وَأَنْتَ عَلی ذلِک قادِرٌ، وَهُوَ عَلَیک هَینٌ یسیرٌ، فَافْعَلْ بی ما سَأَلْتُک یا قَدیرُ، وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّهَ إِلّا بِاللَّهِ الْعَلِی الْعَظیم، وَحَسْبُنَا اللَّهُ وَنِعْمَ الْوَکیلُ، نِعْمَ الْمَوْلی وَنِعْمَ النَّصیرُ، وَالْحَمْدُ للَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ، وَصَلَّی اللَّهُ عَلی سَیدِنا مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطَّاهِرینَ.

بارالها! در جایگاه کسی قرار گرفته ام که از ترس آتش به تو پناه آورده و از عذاب تو به سوی تو گریخته است؛ گناهان بر او یورش برده و کارهای زشت او آبرویش را ریخته است. پس بر محمّد و آل محمّد درود فرست و با دیده رحمت بر من بنگر تا در پرتو آن رستگار شوم و در بهشت جایگزین گردم، و مهر و لطف خود را شامل حالم فرما تا از عذاب عالم آخرت در امان باشم. [خداوندا!] بهشت و دوزخ از آن تو و در دست توانای توست و کلید گشودن و بستن آن در دست تو. پس آنچه استدعا کردم برای من مقرّر فرما، ای خداوند توانا! همه تواناییها و قدرتها در سایه عنایت خداوندی است؛‌ بنابراین خدا ما را کفایت می کند و او بهترین یاوران، آن هم نیکو یاوری است. حمد و سپاس مختصّ ذات پاک خداوند جهانیان است و درود خداوند و تحیّات او بر محمّد و آل محمّد باد.